Σκόρδο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο θρύλος του για τις θεραπευτικές του ιδιότητες έχει περάσει από γενιά σε γενιά εδώ και χιλιάδες χρόνια.Έχουν βρεθεί στοιχεία ότι το σκόρδο μαζί με το κρεμμύδι χρησιμοποιήθηκαν στη διατροφή, σε θρησκευτικές τελετές και στην ιατρική στην αρχαία Σουμερία (4000 π.Χ.) ακόμα στους τάφους της αρχαίας Αιγύπτου (3200 π.Χ.)επίσης στο παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη και στα ερείπια της Πομπηίας (100 μ.Χ.) απεικονίζονται βολβοί σκόρδου. Έχουν βρεθεί σε σανσκριτικές<ref>{{cite book|last=Murray|first=edited by Joseph E. Pizzorno, Jr., Michael T.|title=Textbook of natural medicine|publisher=Churchill Livingstone|location=Edinburgh|isbn=9781437723335|edition=4th ed.}}</ref> καταγραφές ότι χρησιμοποιόταν τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. και οι Κινέζοι το χρησιμοποιούσαν τουλάχιστον για 3000 χρόνια. Ο αιγυπτιακός ιατρικός πάπυρος ''The Codex Ebers'' οπού χρονολογείται κοντά στο 1500 π.Χ. αναφέρει 2224 συνταγές για πονοκέφαλους, πονόλαιμο και σωματική αδυναμία. Ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] στο ''Historia Naturalis'' αναφέρει συνταγές με το σκόρδο για 61 αρρώστιες, όπως γαστρεντερικές διαταραχές, δαγκώματα από σκυλούς και φίδια, τσιμπήματα από σκορπιούς, άσθμα, ρευματισμούς, αιμορροΐδες, έλκη, απώλεια όρεξης, σπασμούς, τρέμουλο και φθίση. Ο Ιπποκράτης χορηγούσε το σκόρδο ως καθαρτικό και διουρητικό, για θεραπεία τους όγκους της μήτρας, σαν αντιμεθυστικό και αντιπυρετικό.Ο [[Διοσκουρίδης]] το αναφέρει ως ένα από τα πλέον εύγευστα και τονωτικά φάρμακα, γι’ αυτό και οι Αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι παρά τις ακτές της Μεσόγειου λαοί, το μεταχειρίζονταν πολύ. Το έχει αναφέρει ότι το χρησιμοποιούσε και ο Αριστοτέλης<ref>Koch H, Lawson L, eds. Garlic: the science and therapeutic application of Allium sativum L. and related species. 2nd ed. Baltimore: Williams & Wilkins; 1996.</ref>