Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Δεσπότης Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος''' ([[1407]]-[[1443]]) ήταν Δεσπότης του Μωρέως (1407-1443). Ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Β΄|Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου]] ([[1391]]-[[1425]]) και ανιψιός του προκατόχου του [[Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος|Θεοδώρου Α΄ Παλαιολόγου]] ([[1383]]-[[1407]]).

Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] περί το [[1396]]. Μετά το θάνατο του θείου του Θεοδώρου Α' τον διαδέχτηκε στην ηγεμονία της Πελοποννήσου, λόγω όμως του νεαρού της ηλικίας του επιτροπευόταν από τον [[πρωτοστράτορα]] [[Μανουήλ Φραγκόπουλο]]. Μέχρι το [[1415]] περίπου έντονη ήταν η συμμετοχή του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' στη διοίκηση του δεσποτάτου, εξασφαλίζοντας την υποταγή του Γενουάτη Κεντυρίωνα Ζακκαρία και άλλων τοπικών αρχόντων. Επίσης ενδιαφέρθηκε για την ανοικοδόμηση του [[Εξαμίλιον τείχος|εξαμιλίου τείχους]] στον Ισθμό. Μετά το 1415 ο Μανουήλ Β' ανεχώρησε οριστικά για την Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας τον διάδοχο Ιωάννη ως βοηθό του Θεοδώρου Β'. Μετά το [[1418]] ο Ιωάννης ανεχώρησε και τη θέση του στο δεσποτάτο, ως συνεργάτης του Θεοδώρου Β', ανέλαβε ο νεότερος αδελφός [[Θωμάς Παλαιολόγος]]. Το [[1422]] ο Θεόδωρος Β' απέτυχε να αντιμετωπίσει την εισβολή των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Αργότερα ασχολήθηκε με την απόσπαση εδαφών από τους Φράγκους. Το [[1427]] εκδήλωσε την πρόθεση να παραιτηθεί και να ασπαστεί το μοναχισμό. Όταν όμως έφτασε ο αδελφός του [[Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος|Κωνσταντίνος Παλαιολόγος]] από την Κωνσταντινούπολη για να τον διαδεχτεί, αρνήθηκε να αποχωρήσει.

Αργότερα, μετά την κατάκτηση ολόκληρης της Πελοποννήσου από τον Κωνσταντίνο, αποφασίστηκε να διαιρεθεί το δεσποτάτο σε τρία μέρη και ο Θεόδωρος περιορίστηκε στο ⅓ με έδρα το [[Μυστράς|Μυστρά]]. Το [[1443]] παραιτήθηκε από τις κτήσεις του με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις στη [[Θράκη]], με έδρα τη [[Σηλυβρία]]. Στόχος του ήταν να είναι κοντά για να διαδεχτεί τον άκληρο [[Ιωάννης Η΄|Ιωάννη Η΄]]. Όμως πέθανε τον Ιούνιο του [[1448]], λίγους μήνες πριν από τον Ιωάννη Η', τον οποίον τελικά διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος. Στα χρόνια της ηγεμονίας του ο Μυστράς γνώρισε μεγάλη πολιτιστική λάμψη, αναδεικνυόμενος σε ένα από τα λαμπρότερα κέντρα του Ελληνικού κόσμου,· επί των ημερών του μάλιστα έδρασε στην περιοχή ο [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων|Γεώργιος Γεμιστός]]. Συχνά παρουσιάζεται ως προστάτης των γραμμάτων, αλλά ταυτόχρονα και ως ένας θρησκόληπτος και κυκλοθυμικός. Όμως είναι σαφές πως στο Μυστρά οι περιστάσεις δεν του επέτρεψαν να αναπτύξει δράση και γρήγορα επισκιάστηκε από τον αδελφό του Κωνσταντίνο, έτσι οι κρίσεις γι' αυτόν, προερχόμενες κυρίως από τοτον [[Γεώργιος Σφραντζής|Σφραντζή]], που ήταν πιστός φίλος του Κωνσταντίνου, δεν μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε πλήρως τον χαρακτήρα του. Εν τέλει παρέμεινε πάντοτε στη σκιά των αδελφών του Ιωάννη Η', Κωνσταντίνου ΙΑ' και Θωμά.