Κατίνα Παξινού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Πρόσθεσα ότι η Παξινού αναφέρεται στους τίτλους της ταινίας.
XenoVon (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στις [[17 Δεκεμβρίου]] [[1900]] στον [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Κόρη μεγαλοαστικής οικογένειας, και συγκεκριμένα του αλευροβιομήχανου Βασίλη Κωνσταντόπουλο.ΦοίτησεΚωνσταντόπουλου, φοίτησε αρχικά στη [[Σχολή Χιλλ]]. Ακολούθησε η Σχολή Καλογραιών της [[Τήνος|Τήνου]]. Λόγω του ζωηρού της χαρακτήρα φοίτησε εσώκλειστη σε σχολείο της [[Ελβετία]]ς<ref>Πέγκυ Κουνενάκη, Παξινού-Μινωτής: δύο ιερά τέρατα του θεάτρου,στο: Συλλογικό, Παξινού-Μινωτής, Επτά Ημέρες της Καθημερινής, 17/12/2000, σελ.3</ref>. Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ωδείο της Γενεύης καθώς και σε άλλες αντίστοιχες σχολές στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Παντρεύτηκε τον βιομήχανο Παξινό, και απέκτησε μαζί του δύο κόρες (αργότερα η πρώτη πέθανε).<ref>όπ.π.</ref> Άρχισε από πολύ νωρίς την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της και γρήγορα διακρίθηκε για το αληθινό ταλέντο της και την αγάπη στην τέχνη της. Ο πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν της Βεατρίκης, στην ομώνυμη [[όπερα]] [[Αδελφή Βεατρίκη]], που την έγραψε ειδικά γι' αυτήν ο Δημήτρης [[Δημήτρης Μητρόπουλος|Μητρόπουλος]] και η οποία ανέβηκε το [[1920]] στο [[Δημοτικό θέατρο Πειραιώς]]. Ο πρώτος θεατρικός ρόλος της στην πρόζα ήταν το [[1929]], στο θέατρο Κοτοπούλη, στο «''Γυμνή Γυναίκα''» (La femme nue) του Μπατάιγ, που την καθιέρωσε και ως πρωταγωνίστρια δραματικών ρόλων.
 
Το [[1931]] συνεργάστηκε με τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό [[Αιμίλιος Βεάκης|Αιμίλιο Βεάκη]] με τον οποίο εισχώρησε στον συνεταιρικό θίασο του [[Αλέξης Μινωτής|Αλέξη Μινωτή]], τον οποίο και παντρεύτηκε και που μαζί του συνεργάστηκε αποδοτικά από το [[1932]] μέχρι το [[1940]], χρονιά που έγινε μόνιμο μέλος του [[Εθνικό θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]]. Με την Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου εμφανίσθηκε στο [[Λονδίνο]] στη [[Φρανκφούρτη]] και το [[Βερολίνο]]. Κατά την περίοδο του πολέμου εγκαταστάθηκε στις [[ΗΠΑ]] όπου και εμφανίσθηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Όμως, το έργο που την επέβαλε σε διεθνή κλίμακα και που της χάρισε το [[1943]] το [[Όσκαρ]] ηθοποιίας, από την [[Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών|Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου]], ήταν το «''[[Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα (ταινία)|Για ποιον χτυπά η καμπάνα]]''», όπου υποδυόταν το ρόλο της φλογερής πατριώτισσας της [[Ισπανία]]ς, Πιλάρ. Για το κινηματογραφικό έργο «''[[Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα (ταινία)|Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα]]''» το ''1947'' βραβεύτηκε με το βραβείο Κοκτώ.