Συμμαχική κατοχή της Γερμανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νικήτριες δυνάμεις των Συμμάχων υποστήριξαν την εξουσία τους σε ολόκληρο το έδαφος του γερμανικού Ράιχ. Οι τέσσερις εξουσίες που χωρίσαν τη Γερμανία σε τέσσερις ζώνες κατοχής για διοικητικούς σκοπούς. Η διαίρεση αυτή επικυρώθηκε στη διάσκεψη του Πότσνταμ (Ιούλιος 17 έως Αύγουστος 2, 1945). Το φθινόπωρο του 1944, οι Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, και η Σοβιετική Ένωση είχαν συμφωνήσει σχετικά με τις ζώνες από το πρωτόκολλο του Λονδίνου. Οι εξουσίες ενέκριναν την ενδεχόμενη απόσπαση ενός μεγάλου μέρους των γερμανικών ανατολικών εδαφών, που βρίσκεται ανατολικά της γραμμής Oder-Neisse, από τη Γερμανία και η σχεδιαζόμενη τελική γερμανική Συνθήκη Ειρήνης θα καθορίσει τα πολωνο-γερμανικά και ΕΣΣΔ-πολωνικά σύνορα. Η τελική γερμανική Συνθήκη Ειρήνης θα είχε ως αποτέλεσμα τη "μετατόπιση προς τα δυτικά" των συνόρων της Πολωνίας όπως ήταν πριν από το 1722. Στις τελευταίες εβδομάδες του πολέμου στην Ευρώπη, οι δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν ωθήσει πέρα ​​από τα συμφωνηθέντα όρια για τις μελλοντικές ζώνες κατοχής, σε ορισμένα σημεία ξεπερνούσαν τα320 χιλιόμετρα (200 μίλια). Η λεγόμενη γραμμή επαφής μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Αμερικής στο τέλος των εχθροπραξιών. Μετά από δύο μήνες κατά τους οποίους είχαν στην κατοχή τους τομείς που είχαν ανατεθεί στην σοβιετική ζώνη.