Αλχαφερία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Παλάτι της Αλχαφερία''' ([[ισπανικά]]: ''Palacio de la Aljafería'', [[αραβικά]]: قصر الجعفرية, μτγ: Qasr al-Jaʿfariya) είναι οχυρωμένο μεσαιωνικό μουσουλμανικό παλάτι το οποίο κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 11ου αιώνα από το [[Μαυριτανοί|μαυριτανικό]] [[τάιφα της ΣαραγόσαΣαρακούστα]] τωντης [[Αλ-Άνταλους|Αλ-Ανδαλούς]], τη σημερινή [[Σαραγόσα]], στην [[Ισπανία]]. Ήταν η κατοίκίακατοικία της δυναστείας Μπανού Χουντ κατά την εποχή του Αμπού Τζαφαρ Αλ-Μουκταντίρ, αφόρτουαφότου νίκησαν τους Μπανού Τουτζίμπι της δυναστείας Κιντά. Το παλάτι αντανακλά το μεγαλείο του απέκτησε το βασίλειο της ΣαραγόσαςΣαρακούστα στο μέγιστο της ακμής του. Το παλάτι σήμερα περιλαμβάνει το Κόρτες (περιφερειακό κοινοβούλιο) της αυτόνομης κοινότητας της [[Αραγωνία|Αραγωνίας]].

Μετά την κατάληψη της Σαραγόσα το 1118 από τον [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσο Α΄ της Αραγωνίας]], η Αλχαφερία έγινε η κατοικία των χριστιανών βασιλέων του [[Βασίλειο της Αραγωνίας|βασιλείου της Αραγωνίας]] και ως τέτοιο μετατράπηκε στο κύριο σημείο εστίασης για τη διάδοση της μουδέχαρ αρχιτεκτονικής στην Αραγωνία. Ήταν τόπος γέννησης της αγίας Ελισάβετ της Πορτογαλίας το 1271. Χρησιμοποιήθηκε ως βασιλική κατοικία από τον [[Πέτρος Δ΄ της Αραγωνίας|Πέτρο Δ΄ της Αραγωνίας]] και έτσι έλαβαν χώρα τροποποιήσεις σε αυτούς τους θαλάμους του παλατιού των Καθολικών Μοναρχών το 1492. Το 1593, το κτίριο ανακαινίστηκε άλλη μία φορά και μετατράπηκε σε στρατιωτική βάση, πρώτα σύμφωνα με αναγεννησιακά σχέδια (τα οποία σήμερα παρατηρούνται στην τάφρο και τους κήπους) και αργότερα σε στρατιωτικό αρχηγείο. Έλαβαν χώρα αρκετές τροποποιήσεις και ζημιές στο κτίριο, με κυριότερη από την πολιορκία της Σαραγόσας κατά τον [[Ιβηρικός πόλεμος|Ιβηρικό πόλεμο]] μέχρι που τελικά αποκαταστάθηκε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και σήμερα στεγάζει το Κόρτες ή νομοθετική συνέλευση της αυτόνομης κοινότητας της Αραγωνίας.

Ο πύργος είναι μια αμυντική κατασκευή, με τετράγωνη βάση και πέντε επίπεδα τα οποία χρονολογούνται από το τέλος του 9ου αιώνα μ.Χ., περίοδο την οποία κυβέρνησε ο πρώτος Μπανού Τουτζίμπι, Μοχάμεντ Αλανκούρ, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον Μοχάμεντ Α΄ της [[Κόρδοβα|Κόρδοβας]], ανεξάρτητο εμίρη της ΚόρδοβαΚόρδοβας. Σύμφωνα με τον Καμπανιέρο Σουμπίθα, ο πύργος κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 10ου αιώνα.<ref>Cabañero Subiza (1998), p. 84.</ref> Στο κατώτερο τμήμα του, ο πύργος έχει απομεινάρια από τους βαρείς τοίχους από αλαβάστρινες τετραγωνισμένες πέτρες και συνεχίζει προς τα πάνω με γυψοσανίδες και σκυρόδεμα, το οποίο είναι καταλληλότερο για κατασκευές μεγάλου ύψους. Το εξωτερικό δεν μαρτυρά την ύπαρξη των πέντε εσωτερικών πατωμάτων και φαίνεται σαν τεράστιο πρίσμα. Η πρόσβαση στο εσωτερικό γίνεται από μία μικρή πόρτα η οποία βρίσκεται σε τέτοιο ύψος ώστε να είναι προσβάσιμη μόνο με σκάλα. Αρχική του χρήση, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ήταν στρατιωτική.

Το πρώτο επίπεδο διατηρεί την αρχική δομή του και διαθέτει δύο κλίτη με έξι τμήματα, τα οποία χωρίζονται με δύο στραυροειδείςσταυροειδείς κίονες και χαμηλές πεταλοειδείς αψίδες. Ο δεύτερος όροδοςόροφος έχει την ίδια διάταξη με τον από κάτω και παραμένει ορατή η μουσουλμανική τοιχοποιία του 11ου αιώνα, που σημαίνει ότι πιθανότατα ο πύργος ανακατασκευάστηκε την ίδια εποχή με το παλάτι.