<references />Η '''Ελληνιστική Κοινή''' (κοινή εννοείται διάλεκτος) είναι η λαϊκή μορφή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας που εμφανίστηκε στη μετακλασσική αρχαιότητα (περ. 300 π.Χ. - 300 μ.Χ.) και αποτελεί την τέταρτη περίοδο στην ιστορία της [[Γαλλικήελληνική γλώσσα|ελληνικής γλώσσας]]. Άλλες ονομασίες της είναι ''Αλεξανδρινή, Ελληνιστική, Κοινή'' ή ''Ελληνική της Καινής Διαθήκης''. Η Κοινή είναι σημαντική όχι μόνο για τους Έλληνες, καθώς αποτέλεσε την πρώτη τους κοινή διάλεκτο και προπομπό της [[δημοτική γλώσσα|δημοτικής]], αλλά και για τον Δυτικό πολιτισμό, για τον οποίο αποτέλεσε την [[lingua franca]] στην περιοχή της Μεσογείου. Η Κοινή ήταν επίσης η γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα [[ευαγγέλιο|Ευαγγέλια]] καθώς και η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε για την διδασκαλία και εξάπλωση του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]] στα πρώτα χρόνια μετά Χριστόν. Η Κοινή ήταν επίσης ανεπίσημα πρώτη ή δεύτερη γλώσσα στη [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] και ενώ στη Δύση σταδιακά εκτοπίστηκε από τα μεσαιωνικά λατινικά (τη [[Λαϊκή Λατινική γλώσσα]]), στην Ανατολή παρέμεινε για αιώνες η καθομιλουμένη.
