Στρώμνιτσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 33:
Υπό την Οθωμανική διοίκηση η πόλη αναφέρεται και ως Ουστρούμτσε. Ανήκε στο [[Σαντζάκι]] του [[Κιουστεντίλ]] και καθιερώθηκε το [[Τιμαριώτες|τιμαριωτικό]] σύστημα των [[σπαχής|σπαχήδων]]. Εγκαταστάθηκαν νομάδες και κτηνοτρόφοι τουρκικής προέλευσης, που άλλαξαν τη γενική όψη της πόλης, καθιστώντας την πιο ανατολίτικη. Σύμφωνα με την απογραφή του 1519 η Στρώμνιτσα είχε πληθυσμό 2.780, εκ των οποίων 1.450 ήταν Χριστιανοί και 1.330 Μουσουλμάνοι. Υπήρχαν περίοδοι που ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ κορυφωνόταν στην περιοχή, με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των Μουσουλμάνων (2.200) σε σύγκριση με τους Χριστιανούς (1.230) σύμφωνα με την απογραφή του 1570.
Το 17ο αιώνα έγινε έδρα ενός ''καδιλίκ'' (περιοχή ενός ''καδή'':μουσουλμάνου δικαστή), υποδιαίρεση [[Σαντζάκι|σαντζακίου]]). Την εποχή περόπου αυτή τη Στρώμνιτσα επισκέφθηκαν οι Τούρκοι περιηγητές-συγγραφείς Χατζή Κάλφα (1665) και Εβλιγιά Τσελεμπή (1670), που έδωσαν μια περιγραφή της πόλης και όλων των ισλαμικών κτιρίων της. Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα η Στρώμνιτσα ανήκε στο [[Σαντζάκι]] της [[Θεσσαλονίκη]]ς. Οι κάτοικοι της περιοχής Στρώμνιτσας συμμετείχαν στην [[Ελληνική επανάσταση του 1821|Επανάσταση του 1821]]. <ref>[http://www.slideshare.net/eytyxia/a-1912 Ερευνητική Εργασία: ''Μένω στον τόπο μου: ερευνώ, μαθαίνω, δημιουργώ...'', Σ. Γεωργίτσαρου, Θ. Τσόκου, Αν. Κάννη, Στ. Ευμορφοπούλου, σελ. 38]</ref> Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η επιρροή του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείου]] αυξήθηκε και το ίδιο έκανε και ο αριθμός των Ελλήνων. Αργότερα με την ίδρυση της [[Βουλγαρική Εξαρχία|Βουλγαρικής Εξαρχίας]] ορισμένοι πληθυσμοί την ακολούθησαν. Έτσι άρχισαν σιγά σιγά να οργανώνεται στην πόλη, εκτός της Ελληνικής, και Βουλγαρική κοινότητα. Το πρώτο βουλγαρικό σχολείο στην περιοχή της Στρώμνιτσας άνοιξε στο Ρόμποβο μόλις το 1860 και ο πρώτος δάσκαλός του ήταν ο Αρσένι Kόστεντσεφ από το [[Στιπ]]. Η περίοδος αυτή συνέπεσε με το έργο των μεγάλων μαστόρων τοιχογραφιών από τη Στρώμνιτσα - Βασίλ Γκιοργκίεφ και Γκριγκόρι Πετσάνοφ, που εργάστηκαν σε πολλές εκκλησίες που χτίστηκαν στην περιοχή της Στρώμνιτσας εκείνη την εποχή. Τις επόμενες δεκαετίες ο Ελληνισμός της Στρώμνιτσας και της γύρω περιοχής δέχτηκε αλλεπάλληλες διώξεις από βουλγαρικές ένοπλες ομάδες. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα η Στρώμνιτσα ανήκε στο [[Βιλαέτι]] της [[Θεσσαλονίκη]]ς. Στα μέρη αυτά έδρασε η [[Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση]] της επαρχίας Ογκράζντε. Ένας από τους πιο φοβερούς [[κομιτατζής|κομιτατζήδες]] της οργάνωσης στη Στρώμνιτσα ήταν ο Χρίστο Τσερνοπέεφ, που έλαβε μέρος στην Επανάσταση των [[Νεότουρκοι|Νεοτούρκων]] (1908 - 1909). Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν η ελευθερία για τους ντόπιους που παρέμειναν υπό οθωμανική κυριαρχία.
Κατά τη [[Μακεδονική επανάσταση του 1878]], οι Ελληνες Στρωμνιτσιώτες δήλωσαν πάλι παρόντες, ζητώντας επίμονα οπλισμό από το [[Ελλάς|Ελληνικό]] προξενείο [[Θεσσαλονίκη]]ς<ref>Ο Βόρειος Ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (1878-1894) - Απομνημονεύματα Αναστάσιου Πηχεώνα, Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος, Εκδοτικός οίκος Αντώνιου Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 23</ref> καθώς επίσης και στο [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]] με σημαντικότερους οπλαρχηγούς τους [[Ευάγγελος Κουκουδέας|Ευάγγελο Κουκουδέα]] και [[Δημήτριος Τσιτσίμης|Δημήτριο Τσιτσίμη]]. Ο διατελέσας από το [[1902]] έως το [[1908]] Μητροπολίτης Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης [[Γρηγόριος Κυδωνιών|Γρηγόριος Ωρολογάς]], ο μετέπειτα μάρτυρας Μητροπολίτης [[Αϊβαλί|Κυδωνιών Μικράς Ασίας]], συνετέλεσε στη διατήρηση του ελληνικού στοιχείου της πόλης και την ενίσχυση του [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]]. Ο [[Έλληνες|Ελληνισμός]] αποτελούσε μία από τις κύριες συνιστώσες της πόλης η οποία ήταν έδρα Ελληνορθόδοξης Μητρόπολης. Η Ελληνική κοινότητα έπαθε μεγάλες ζημιές από πυρκαϊά το 1896 κατά την οποία κατεστράφηκαν οι δύο ναοί και τα σχολεία της. Με εράνους και έξωθεν βοήθεια έγινε μερική επισκευή των σχολείων και ενός ναού, αλλά λόγω της ανόδου του σλαβικού εθνικισμού και των εθνικο-θρησκευτικών αντιπαλοτήτων η κοινότητα παρήκμασε<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/7/0/f/metadata-312-0000095.tkl&do=72963.pdf&pageno=1&width=445&height=676&pagestart=1&maxpage=15&lang=en Παπακωνσταντίνου Δ. ''Υπόμνημα περί της καταστάσεως του ελληνισμού εν τη επαρχία Στρωμνίτσης'', Αθήνα, 1882.]</ref>.
| |||