Ονομασίες των Ελλήνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Αντιπαράθεση των όρων "Έλληνες", "Ρωμαίοι" και "Γραικοί": για την αποκατάσταση του νοήματος της πηγής βλ. σελ συζ. «διστρέβλωση πηγής»
Γραμμή 103:
Μετά την πτώση της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] και κατά τη διάρκεια της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικής κατοχής]], ξεκίνησε μια διαμάχη γύρω από τις τρεις διαφορετικές ονομασίες των Ελλήνων. Η διαμάχη αυτή κόπασε για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]], αλλά επιλύθηκε οριστικά μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα, μετά την κατάληψη της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] από τους [[Τουρκία|Τούρκους]].
 
Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας[[Τουρκοκρατία]]ς ηδεν χρήσηέπαυσε του όρου "Έλληνας" από τους ελληνόφωνους, με τηη συναίσθηση της αρχαίας καταγωγής δεναπό την έπαυσεαρχαιότητα. Αντίθετα,Όσοι οχρησιμοποιούσαν όροςτην χρησιμοποιήθηκεονομασία συστηματικά«Έλληνες» ωςπροέβαλλαν επιχείρηματην τηςκαταγωγή διακριτότηταςτους τουαπευθείας ''γένους''από τους μέσααρχαίους στον οικουμενισμό των ελληνορθοδόξωνΈλληνες. Για παράδειγμα, σετο κείμενο1805 τουο 1631εκδότης οενός συγγραφέαςκειμένου καλείτου 1631 καλούσε όλους τους Έλληνες και τους Χριστιανούς Ορθόδοξους να αγοράσουν το βιβλίο του: "''«Συμβουλεύω λοιπόν πάντας τους Έλληνας και ορθοδόξους χριστιανούς (Έλληνας από το γένος, και ορθοδόξους χριστιανούς από την πίστιν) να μη λυπηθούν ολίγων έξοδον'' ... "»<ref>[http://socio-anthropologie.revues.org/1252 Vassilis Gounaris et Yannis Frangopoulos, "La quête de la nation grecque moderne et le « cas grec » comme un cas paradoxal de la construction du fait national contemporain", ''Socio-anthropologie'', 23-24 (2009), παράγρ. 6.] Παραπέμπει στο [http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/1/4/1/metadata-165-0000023.tkl&do=115363.pdf&pageno=11&width=478&height=634&maxpage=655&lang=en Δωρόθεος (Ψευδο-), Μητροπολίτης Μονεμβασίας, "Βιβλίον ιστορικόν περιέχον εν συνόψει διαφόρους και εξόχους ιστορίας", αρχική έκδοση Ενετίησιν, Παρ' Ιωάννη Αντωνίω τω Ιουλιανώ, 1631, σελ. 11 του φυλλομετρητή], επανέκδοση Βενετία, 1805.</ref> Σημαιώνεται η με την εμφάνιση της τυπογραφίας σημαντική αύξηση των λαϊκών εκδόσεων όπως η "''[[Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου"]]''.<ref>[http://socio-anthropologie.revues.org/1252#bodyftn8 Gounaris & Frangopoulos, παρ. 6, παραπέμπουν στο K.Θ. Δημαράς, "Νεοελληνικός Διαφωτισμός", έκδοςη 1989, σ. 127-133].</ref>
 
Η προετοιμασία του ελληνισμού για την εθνική του αφύπνιση βασίστηκε σε πολλούς παράγοντες. Κατά την κρατούσα άποψη, η συμβολή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού στην προετοιμασία της αφύπνισης του ελληνικού έθνους είναι μεγάλη, καθώς με τα έργα των Ελλήνων διανοούμενων της εποχής, συνέβαλλαν στη διαμόρφωση της νεοελληνικής συνείδησης, της γλώσσας και της εκπαίδευσης των Ελλήνων. Κατ' άλλους (π.χ. [[Απόστολος Διαμαντής]]) αυτή η εκτίμηση κρίνεται υπερβολική και ο λεγόμενος Νεοελληνικός Διαφωτισμός ήταν απλά ένα κίνημα με αίτημα παιδείας. Οι διανοούμενοι θεώρησαν την παιδεία βασικό θεμέλιο της εθνικής αφύπνισης. Το πνευματικό αυτό κίνημα αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη για τoν σκοπό αυτό, μεταφέροντας τις ιδέες του [[Διαφωτισμός|Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού]] με την μετάφραση των έργων των μεγάλων Διαφωτιστών της Δύσης. Ως αποτέλεσμα του ξεσπάσματος του Αιώνα των Φώτων την περίοδο αυτή στην Ευρώπη, παρατηρείται το φαινόμενο της εμφάνισης εθνικών ομάδων οι οποίες, αν κι ακόμη ζουν μέσα στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αρχίζουν να αναζητούν την ανεξαρτησία τους.