Ονομασίες των Ελλήνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη διάρκεια της [[Τουρκοκρατία]]ς δεν έπαυσε η συναίσθηση της καταγωγής από την αρχαιότητα. Όσοι χρησιμοποιούσαν την ονομασία «Έλληνες» προέβαλλαν την καταγωγή τους απευθείας από τους αρχαίους Έλληνες. Για παράδειγμα, το 1805 ο εκδότης ενός κειμένου του 1631 καλούσε όλους τους Έλληνες και τους Χριστιανούς Ορθόδοξους να αγοράσουν το βιβλίο του: «Συμβουλεύω λοιπόν πάντας τους Έλληνας και ορθοδόξους χριστιανούς (Έλληνας από το γένος, και ορθοδόξους χριστιανούς από την πίστιν) να μη λυπηθούν ολίγων έξοδον'' ... »<ref>[http://socio-anthropologie.revues.org/1252 Vassilis Gounaris et Yannis Frangopoulos, "La quête de la nation grecque moderne et le « cas grec » comme un cas paradoxal de la construction du fait national contemporain", ''Socio-anthropologie'', 23-24 (2009), παράγρ. 6.] Παραπέμπει στο [http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/1/4/1/metadata-165-0000023.tkl&do=115363.pdf&pageno=11&width=478&height=634&maxpage=655&lang=en Δωρόθεος (Ψευδο-), Μητροπολίτης Μονεμβασίας, "Βιβλίον ιστορικόν περιέχον εν συνόψει διαφόρους και εξόχους ιστορίας", αρχική έκδοση Ενετίησιν, Παρ' Ιωάννη Αντωνίω τω Ιουλιανώ, 1631, σελ. 11 του φυλλομετρητή], επανέκδοση Βενετία, 1805.</ref> Σημαιώνεται η με την εμφάνιση της τυπογραφίας σημαντική αύξηση των λαϊκών εκδόσεων όπως η ''[[Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου]]''.<ref>[http://socio-anthropologie.revues.org/1252#bodyftn8 Gounaris & Frangopoulos, παρ. 6, παραπέμπουν στο K.Θ. Δημαράς, "Νεοελληνικός Διαφωτισμός", έκδοςη 1989, σ. 127-133].</ref>