Βικτώρια Λουίζα της Πρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 32:
Η '''Βικτώρια-Λουΐζα''' (13 Σεπτεμβρίου 1892 - 11 Δεκεμβρίου 1980) από τον [[Οίκος των Χοεντσόλερν|Οίκο των Χοεντσόλερν]], ήταν σύζυγος του [[Ερνέστος Αύγουστος του Αννοβέρου (1887-1953)|Ερνέστου-Αυγούστου Γ']] δούκα του Μπρούνσβιγκ. Είναι μητέρα της [[Φρειδερίκη της Ελλάδας|Φρειδερίκης]], του [[Γεώργιος Γουλιέλμος|Γεωργίου-Γουλιέλμου]] κ.ά.
==Νεανικά έτη==
==Ο γάμος της==
Στις 20 Μαΐου 1912 απεβίωσε ο Γεώργιος-Γουλιέλμος πρίγκιπας της Βρετανίας και στη κηδεία παρευρέθησαν οι δύο μεγαλύτεροι γιοί του Γουλιέλμου Β'. Λίγο αργότερα ο αδελφός του τεθνεώτος Ερνέστος-Αύγουστος Γ' επισκέφθηκε τον αυτοκράτορα στο Βερολίνο για να τον ευχαριστήσει και εκεί γνώρισε τη Βικτώρια-Λουίζα και ερωτεύθηκαν. Δεν ήταν εύκολο να παντρευτούν, διότι οι σχέσεις Γερμανίας - Βρετανίας είχαν από καιρό διαταραχθεί για δύο λόγους: ο παππούς του Ερνέστου-Αυγούστου Γ', [[Γεώργιος Ε΄ του Ανοβέρου|Γεώργιος Ε']] βασιλιάς του Ανοβέρου, ως σύμμαχος των Αυστριακών, είχε εκτοπιστεί από το θρόνο του στον πόλεμο του 1866 από τον παππού του Γουλιέλμου Β', Γουλιέλμο Α', ο οποίος προσάρτησε το Ανόβερο στη Γερμανική αυτοκρατορία. Ο Ερνέστος-Αύγουστος Γ' ήταν διάδοχος του πατέρα του Ερνέστου-Αυγούστου Β' δούκα του Κάμπερλαντ στη Βρετανία και διεκδικητή του βασιλείου του Ανοβέρου. Επιπρόσθετα το 1884 είχε αποβιώσει ο [[Γουλιέλμος του Μπρούνσβιγκ|Γουλιέλμος]] δούκας του Μπρούνσβιγκ, τελευταίος απόγονος του κύριου κλάδου των Γουλέφων. Έπρεπε να τον διαδεχθεί ο Ερνέστος-Αύγουστος Β' δούκας του Κάμπερλαντ, του νεότερου κλάδου των Γουλέφων. Ο Γουλιέλμος Β' όμως δεν το επέτρεπε. Για να γίνει ο γάμος, πρότεινε να παραιτηθεί ο Ερνέστος-Αύγουστος Β' από το βασίλειο του Ανοβέρου και να αναλάβει το δουκάτο του Μπρούνσβιγκ με τον όρο να είναι πάντα σύμμαχος της Βρετανίας. Η πρόταση έγινε δεκτή και οι δύο νέοι παντρεύτηκαν στις 24 Μαΐου 1913 στο Βερολίνο. Ο αυτοκράτορας για να αμείψει το δούκα για την παραχώρηση του Ανοβέρου, αφού αποφυλάκισε δύο βρετανούς κατασκόπους, προσκάλεσε την ευρύτερη οικογένεια των Χοεντσόλερν και πολλούς ηγεμόνες, συνολικά 1200 άτομα. Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση εστεμμένων από τη Γερμανική Ενοποίηση (1871) ως τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1915).
|