Μυκηναϊκός πολιτισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
[[Αρχείο:Mycenaean World Greek.png|thumb|260px|left|Χάρτης του Μυκηναϊκού πολιτισμού 1400-1100 π.Χ.]]
[[Αρχείο:Boars's tusk helmet NAMA6568 Athens Greece1.jpg|thumb|Μυκηναϊκό κράνος κατασκευασμένο από χαυλιόδοντα αγριόχοιρου, 14ος/15ος αιώνας π.Χ., [[Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο|Εθνικό αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών]]]]
Σημαντικότερη πηγή για την πολιτισμική γεωγραφία του μυκηναϊκού κόσμου παραμένουν τα αρχαιολογικά ευρήματα, με δεύτερη πηγή σημαντικότερη τα κείμενα της [[Γραμμική Β|Γραμμικής Β]] γραφής. Η μελέτη της μυκηναϊκής γεωγραφίας με βάση την ''[[Ιλιάδα]]'' και την ''[[Οδύσσεια]]'', που κυριάρχησε στην έρευνα τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι εν πολλοίς παραπλανητική. Τα ομηρικά έπη στη μορφή που τα έχουμε σήμερα χρονολογούνται τουλάχιστον πέντε αιώνες ή δεκαπέντε γενιές μετά το τέλος του Mυκηναϊκού Πολιτισμού και είναι έργα ποιητικά-μυθολογικά, όχι ιστορικά-γεωγραφικά. Η συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων ερευνητών αποδέχεται την άποψη του Moses Finley ότι τα ομηρικά έπη αντικατοπτρίζουν την εποχή που γράφτηκαν, καθώς και την αμέσως προηγούμενη περίοδο, και συνεπώς δεν αποτελούν «οδηγό» για τον μυκηναϊκό κόσμο.<ref>T.G. Palaima, "Mycenaean Religion", στο: C.W. Shelmerdine (επιμ.), ''The Cambridge Companion to the Aegean Bronze Age'', Cambridge 2008, σ. 348.</ref> Η αντιπαραβολή των μυκηναϊκών αρχαιολογικών και των ομηρικών λογοτεχνικών δεδομένων είναι θεμιτή στο βαθμό που συνειδητοποιείται ότι από αυτή την αντιπαραβολή φωτίζονται περισσότερο τα ίδια τα ομηρικά έπη και ειδικότερα η ποιητική εκμετάλλευση του παρελθόντος από τον ποιητή τους, παρά ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός ως ιστορικό φαινόμενο.
Με βάση, λοιπόν, τη γεωγραφική εξάπλωση του λεγόμενου «μυκηναϊκού πακέτου» αρχαιολογικών ευρημάτων (ανακτορικό κτήριο τύπου μεγάρου, Γραμμική Β γραφή, θολωτοί και θαλαμοειδείς τάφοι, τροχήλατη στιλβωτή κεραμική μελανού σε ανοικτό βάθος),<ref>B. Feuer, "Being Mycenaean: A View from the Periphery", ''American Journal of Archaeology'' 115, 2011, σσ. 507-536 και ειδικότερα σ. 530.</ref> τον γεωγραφικό πυρήνα του μυκηναϊκού κόσμου συγκροτεί η νότια ηπειρωτική [[Ελλάδα]] με την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], την ανατολική [[Στερεά Ελλάδα]] ([[Αττική]], [[Νομός Βοιωτίας|Βοιωτία]]) και την [[Εύβοια]].<ref>B. Feuer, "Being Mycenaean: A View from the Periphery", ''American Journal of Archaeology'' 115, 2011, σ. 523 εικ. 3 (χάρτης).</ref> Ιδιαίτερη συγκέντρωση αρχαιολογικών θέσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται και ανακτορικές ακροπόλεις, παρουσιάζουν η [[Νομός Αργολίδας|Αργολίδα]] και η [[Νομός Μεσσηνίας|Μεσσηνία]], που μπορούν να θεωρηθούν τα δύο αρχαιότερα και σημαντικότερα κέντρα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, αν και η εικόνα αυτή οφείλεται ως ένα βαθμό στο γεγονός ότι αυτές οι περιοχές είναι και οι πιο εντατικά ερευνημένες. Σημαντικά αρχαιολογικά κατάλοιπα έχουν έλθει στο φως τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή του [[Βόλος|Βόλου]], που επιτρέπουν να εντάξουμε και τη [[Θεσσαλία]] στις περιοχές εξάπλωσης του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, όπως και την [[Ήπειρος|Ήπειρο]],<ref>Tandy, p. xii. "Figure 1: Map of Epirus showing the locations of known sites with Mycenaean remains"; Tandy, p. 2. "The strongest evidence for Mycenaean presence in Epirus is found in the coastal zone of the lower Acheron River, which in antiquity emptied into a bay on the Ionian coast known from ancient sources as ''Glykys Limin'' (Figure 2-A)."</ref> αλλά και την [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονία]].<ref>[http://aegeobalkanprehistory.net/img_articles/thumbs/tmb_75.jpg Aegeobalkan Prehistory - Mycenaean Sites]</ref>
| |||