Ιωάννης Κωλέττης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στις [[11 Ιανουαρίου]] [[1844]], όταν τέθηκε θέμα συνταγματικής διάκρισης βάσει του άρθρου 3 μεταξύ αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, ο Κωλέττης εκφώνησε λόγο υπέρ της ισότητας ελεύθερων και αλύτρωτων Ελλήνων, ο οποίος προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στην κοινωνία της εποχής και οδήγησε στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης παρά την πλειονοψηφία των αυτοχθόνων πληρεξουσίων.<ref>Richard Clogg, Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, 1770-2000, εκδ.Κάτοπτρο, Αθήνα, 2003, σελ.69 Θάνος Βερέμης, Γιάννης Κολιόπουλος, Ελλάς. Η σύγχρονη συνέχεια. Από το 1821 μέχρι σήμερα, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2006, σελ. 535</ref> Σε αυτή τη μνημειώδη ομιλία διαμορφώθηκε ιδεολογικά η [[Μεγάλη Ιδέα]], η έννοια που καθόρισε την εξωτερική και εσωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους τουλάχιστο μέχρι το [[1922]]. Ο Κωλέττης, που θεωρείται πατέρας της Μεγάλης Ιδέας, επηρεασμένος από τη νεότητά του ακόμη από το κήρυγμα του [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Φεραίου]] (στη μνήμη του ήταν αφιερωμένη και η "Ελληνική Νομαρχία"),και από την ολογόχρονη παραμονή του στη Σάμο και τις εκεί επαφλες του με τους Σάμιου διαφωτιστές, <ref>Μαρία-Χριστίνα Χατζηϊωάννου, «Στοιχεία για την οικονομική ζωή της Σάμου στα χρόνια του Καποδίστρια», στο:Η Σάμος από τα Βυζαντινά χρόνια μέχρι σήμερα, Πρακτικά Συνεδρίου, τομ.Β, εκδ.Πνευματικό Ίδρυμα Σάμου Νικόλαος Δημητρίου, Αθήνα, 1998, σελ.10-11</ref> οραματιζόταν την ανάκτηση των εδαφών της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] και την εγκαθίδρυση μίας χριστιανικής ηγεμονίας. Το τελικό κείμενο του Συντάγματος ψηφίστηκε από την Εθνοσυνέλευση στις [[4 Μαρτίου]] [[1844]] και στις [[18 Μαρτίου]] ο Όθωνας ορκίστηκε την τήρησή του.