Ακροναυπλία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 22:
Επί βασιλείας των [[Κωνσταντίνος Α΄|Κωνσταντίνου του Α΄]] και [[Αλέξανδρος Α΄ της Ελλάδας|Αλεξάνδρου του Α΄]] οι στρατιωτικές πλέον φυλακές της Ακροναυπλίας άρχισαν σιγά σιγά να ευπρεπίζονται σύμφωνα με τα νεότερα σωφρονιστικά συστήματα και με απασχόληση των καταδίκων σε επαγγελματικές δραστηριότητες συγκροτώντας διάφορα συνεργεία π.χ. ξυλουργών, υποδηματοποιών κ.λπ.
==Τόπος εξορίας==
Την άνοιξη του 1937, κατά την περίοδο της [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου |δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά]], οι στρατιωτικές φυλακές της Ακροναυπλίας μετατράπηκαν σε "Στρατόπεδο Κράτησης Κομμουνιστών" και στέλνονταν οι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος. Στην "Ακρό" όπως αποκαλούσαν οι πολιτικοί κρατούμενοι την Ακροναυπλία, φυλακίστηκαν εκατοντάδες κομμουνιστές, αντιφασίστες και δημοκρατικοί πολίτες. Τον Απρίλιο του 1941 όταν το μεταξικό καθεστώς παρέδωσε τους κρατούμενους στους Γερμανούς, κρατούνταν εκεί 600 περίπου άτομα. Ανάμεσά τους τα ηγετικά στελέχη και βουλευτές του ΚΚΕ [[Γιάννης Ιωαννίδης (στέλεχος ΚΚΕ)|Γ. Ιωαννίδης]], [[Κώστας Θέος|Κ. Θέος]], [[Ανδρέας Τζήμας|Α. Τζήμας]], [[Βασίλης Βερβέρης|Β. Βερβέρης]], [[Μιχάλης Σινάκος|Μ. Σινάκος]], [[Διονύσης Μενύχτας|Δ. Μενύχτας]], [[Φίλιππος Παπαδόπουλος|Φ. Παπαδόπουλος]], [[Δημήτρης Παπαρήγας|Μ. Παπαρήγας]], [[Στέλιος Σκλάβαινας|Σ. Σκλάβαινας]], [[Γιάννης Ζέβγος|Γ. Ζέβγος]], [[Ανδρέας Τσίπας|Α. Τσίπας]], [[Παντελής Πουλιόπουλος|Π. Πουλιόπουλος]], [[Αντώνης Φλούντζης|Α. Φλούντζης]] κ.α.<ref>Ιστορία της Αντίστασης (1979), σ.112</ref>
Τη νύχτα της 30ης Αυγούστου 1937 έγινε οργανωμένη ένοπλη δολοφονική επίθεση από τη μεταξική φρουρά της Ακροναυπλίας με επικεφαλής τον ανθυπασπιστή Μπουγά.<ref>Ιστορία της Αντίστασης (1979), σελ.32</ref> Απόσπασμα χωροφυλάκων έβαλε με πολυβόλα από το προαύλιο των φυλακών κατά των θαλάμων των κρατουμένων με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο δάσκαλος [[Παύλος Σταυρίδης]].<ref>Μανούσακας (1978), σελ.95</ref>
Στη διάρκεια της Κατοχής οι συνθήκες κράτησης των πολιτικών κρατουμένων ήταν δραματικές και πολλοί πέθαναν από πείνα ([[Θόδωρος Μάγγος]], Ευριπίδης Ωρολογάς κ.α) ενώ αρκετοί μεταφέρθηκαν σε άλλα στρατόπεδα. <ref>Γιάννης Μανούσακας (1978), "Ακροναυπλία (θρύλος και πραγματικότητα)"</ref> Η απελευθέρωση της Ελλάδας απο τους Γερμανούς βρήκε στην Ακροναυπλία κρατούμενους κομμουνιστές που απελευθερώθηκαν.<ref>Α. Φλούντζης (1986), Ακροναυπλία και Ακροναυπλιώτες</ref>
| |||