Καπετάν Κολάρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 2:
==Βίος==
Ο '''Καπετάν Κολάρας''' (πραγματικό όνομα Φραγκίσκος Κολάρας) ή Τσέζος γεννήθηκε το 1895 στο Βαθύ της Προύσας,
Διορίσθηκε κοινοτάρχης στις παραμονές του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Στα τέλη του 1942 άρχισε να κρύβεται επειδή κατηγορήθηκε ότι παρακράτησε τρόφιμα που η ελληνική πολιτεία συγκέντρωνε στην υπαιθρο. <ref>Θανάσης Καλλιανιώτης, «Οι αντικομμουνιστές καπετάνιοι στη Δυτική Μακεδονία (1942-1949)», στο:Νίκος Μαρατζιδης (επίμ), Οι άλλοι καπετάνιοι. Αντικομμουνιστές ένοπλοι στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, εκδ.Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα, 2006, σελ.223</ref>
==Η δράση του==
Ο Κολάρας συγκρότησε ένοπλη ομάδα από δυο δεκάδες οπλιτών και άρχισε διάφορες μικροεπιθέσεις, με πρώτη εκείνη σε βάρος ιταλικής ομάδας επίταξης.<ref>Θανάσης Καλλιανιώτης, «Οι αντικομμουνιστές καπετάνιοι στη Δυτική Μακεδονία (1942-1949)», στο:Νίκος Μαρατζιδης (επίμ), Οι άλλοι καπετάνιοι. Αντικομμουνιστές ένοπλοι στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, εκδ.Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα, 2006, σελ.224</ref>Διέσπασε κοινή επιχείρηση ελασιτων, Σλαβομακεδόνων παρτιζάνων και εθνικιστών ανταρτών για τον ειρηνικό αφοπλισμό ενός χωριού (Λιθιά)<ref>Θανάσης Καλλιανιώτης, «Οι αντικομμουνιστές καπετάνιοι στη Δυτική Μακεδονία (1942-1949)», στο:Νίκος Μαρατζιδης (επίμ), Οι άλλοι καπετάνιοι. Αντικομμουνιστές ένοπλοι στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, εκδ.Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα, 2006, σελ.225</ref>Ακολούθησε η αιματηρή διάλυση της ομάδας του από τον ΕΛΑΣ και αυτός κατέφυγε στην Θεσσαλονίκη. Το καλοκαίρι εστάλη στο τμήμα ΠΑΟ Κοζάνης<ref>Θανάσης Καλλιανιώτης, «Οι αντικομμουνιστές καπετάνιοι στη Δυτική Μακεδονία (1942-1949)», στο:Νίκος Μαρατζιδης (επίμ), Οι άλλοι καπετάνιοι. Αντικομμουνιστές ένοπλοι στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, εκδ.Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα, 2006, σελ.225</ref>Ο [[ΕΛΑΣ]] επιτέθηκε στον ΠΑΟ Κοζάνης και ο Κολάρας κατέφυγε στο όρος Κρούσια του Κιλκίς. Τον Δεκέμβριο του 1943 τραυματίστηκε βαριά από τους Γερμανούς και μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη. Τον Απρίλιο του 1944 βγήκε από το νοσοσκομείο και στάλθηκε ως οπλαρχηγός στο Ρουμλούκι της Ημαθίας<ref>Θανάσης Καλλιανιώτης, «Οι αντικομμουνιστές καπετάνιοι στη Δυτική Μακεδονία (1942-1949)», στο:Νίκος Μαρατζιδης (επίμ), Οι άλλοι καπετάνιοι. Αντικομμουνιστές ένοπλοι στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, εκδ.Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα, 2006, σελ.226</ref>
| |||