Ρομαντισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ακολούθησε ιστορικά την περίοδο του [[Διαφωτισμός|διαφωτισμού]] και αντιτάχθηκε στην αριστοκρατία της εποχής. Συνδέθηκε μάλιστα ισχυρά, με τις ιδέες του [[Ζαν Ζακ Ρουσσώ]]. Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της [[Τέχνη|τέχνης]] καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο [[κλασικισμός|κλασικές]] αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι τοη έμφαση στο συναίσθημα αντίόχι τόσο εναντίον της λογικής, όσο εναντίον της μονόπλευρης κυριαρχίας της λογικής.

Στη [[Γερμανία]], η λογοτεχνική σχολή ''Sturm und Drang'' (ακριβής μφ. ''Καταιγίδα και ορμή''), προετοίμασε το έδαφος για τον ρομαντισμό. Ο [[Φρήντριχ Σλέγκελ]] (Friedrich Schlegel), Γερμανός φιλόσοφος, συγγραφέας και από τους ιδρυτές του [[Γερμανικός Ρομαντισμός|γερμανικού ρομαντισμού]]. χρησιμοποίησε τον όρο ''ρομαντισμός'' για να περιγράψει μια τάση στη λογοτεχνία που θα λειτουργούσε ως ο αντίθετος πόλος του [[Κλασσικισμός|κλασσικισμού]]. Επιπλέον, προσπάθησε να ενσωματώσει τις φιλοσοφικές ιδέες του [[Ιμμάνουελ Καντ]] στο ρομαντικό ιδεώδες, βασικό στοιχείο του οποίου είναι ο ιστορικός, προοδευτικός και καθολικός του χαρακτήρας. Άλλοι σημαντικοί εκπρόσωποι του ρομαντισμού στη γερμανική λογοτεχνία και φιλοσοφία είναι ο Νοβάλις, ο [[Φρήντριχ Χαίλντερλιν]], ο [[Φρήντριχ Σίλερ]] και ο [[Γκαίτε]].