Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
Πριν διαδεχθεί τον πατέρα του, κατείχε τον τίτλο του κόμητος της [[Ορλεάνη]]ς, ενώ τον συνόδευσε στην [[Η΄ Σταυροφορία]] στην [[Τυνησία]] ([[1270]]). Εκεί από επιδημία πανώλης πέθαναν ο μικρότερος αδελφός του [[Ιωάννης Τριστάν|Ιωάννης Τριστάν, κόμης του Βαλουά]] και ο πατέρας του, ο Φίλιππος ανακηρύχθηκε βασιλιάς σε ηλικία 25 ετών. <ref>The disease in question was either dysentery or typhus; Riley-Smith 2005, pp. 210–211</ref>Το [[1271]] ο θείος του [[Αλφόνσος, κόμης του Πουατιέ]] και της [[Τουλούζη]]ς πέθανε χωρίς διαδόχους επιστρέφοντας από την 8η Σταυροφορία. Ο Φίλιππος κληρονόμησε τα εδάφη του και τα ένωσε με το Γαλλικό στέμμα, εκτός από την περιοχή του Κομτάτ Βενεσίν γύρω από την πόλη της [[Αβινιόν]], η οποία δόθηκε στον [[Πάπας Γρηγόριος Ι΄|Πάπα Γρηγόριο τον Ι΄]] ([[1274]]). Κληρονόμησε επίσης τις περιοχές [[Περς]] και [[Αλενσόν]] από τον αδελφό του Πέτρο.
 
==Εκστρατείες στο πλευρό του θείου του Καρόλου του Ανδεγαυού==
Υποστήριξε τον θείο του Κάρολο του Ανζού σε όλες τις βλέψεις του στην Ιταλία, αλλά όταν ο βασιλιάς της Καστίλης κατέλαβε το βασίλειο της Νάπολης, ο Πάπας αφόρισε τον κατακτητή. Απέδωσε την [[Αραγωνία]] στον [[Κάρολος του Βαλουά|Κάρολο, κόμη του Βαλουά]] και γιο του Φιλίππου. Ο Φίλιππος επενέβη στην διαδοχή του βασιλείου της Ναβάρρας, παντρεύοντας τον γιο του [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο]], με τη διάδοχο του θρόνου της Ναβάρρας, [[Ιωάννα της Ναβάρρας]].
 
Υποστήριξε τον θείο του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο του Ανζού]] σε όλες τις βλέψεις του στην Ιταλία, αλλά όταν ο βασιλιάς της Καστίλης κατέλαβε το βασίλειο της Νάπολης, ο Πάπας αφόρισε τον κατακτητή. Απέδωσε την [[Αραγωνία]] στον [[Κάρολος του Βαλουά|Κάρολο, κόμη του Βαλουά]] και γιο του Φιλίππου. Ο Φίλιππος επενέβη στην διαδοχή του βασιλείου της Ναβάρρας, παντρεύοντας τον γιο του [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο]], με τη διάδοχο του θρόνου της Ναβάρρας, [[Ιωάννα της Ναβάρρας]].
Το [[1284]] ο Φίλιππος και οι γιοί του έμπαιναν στο Ρουσιγιόν επικεφαλής της μεγάλης Αραγωνικής Σταυροφορίας, η εκστρατεία με την έγκριση του πάπα πήρε το όνομα Σταυροφορία, θεωρείται από τους ιστορικούς η πιο αποτυχημένη και καταστροφική πολεμική εκστρατεία της δυναστείας των Καπετιδών. <ref>Chaytor, p 105.</ref>
Οχυρώθηκαν πίσω από τη [[Γκερόνα]] με σκοπό να την κυριεύσουν, στις [[26 Ιουνίου]]/[[1285]] πολιόρκησε την πόλη και παρά την πολύ σκληρή αντίσταση των κατοίκων κατάφερε να την καταλάβει στις [[7 Σεπτεμβρίου]]/[[1285]]. Σύντομα όμως υπέστησαν σκληρή δοκιμασία, αφού όλο το στρατόπεδο επλήγη από επιδημία [[δυσεντερία]]ς θύμα της οποίας υπήρξε και ο ίδιος, μετά την εισβολή της επιδημίας γνώρισαν την συντριβή από τους Αραγωνέζους στην μάχη του Κόλ ντε Πανισσάρ στις [[1 Οκτωβρίου]]/[[1285]].
 
==Θάνατος==
 
ΜετάΤέσσερις τονμέρες θάνατομετά τουτην ήττα πέθανε και ο ίδιος ο Φίλιππος από την επιδημία τα μέλη του σώματος του διαχωρίστηκαν σύμφωνα με το Τευτονικό έθιμο, η σάρκα του τοποθετήθηκε στον καθεδρικό ναό της Ναρβόννης, τα εντόσθια του στο αβαείο του Νώε στην [[Νορμανδία]], η καρδιά του στον κατεδαφισμένο τώρα ναό του Κουβέντ των Ιακωβίνων στο [[Παρίσι]] και τα οστά του στην βασιλική του [[Σαιν-Ντενί (Ρεϋνιόν)|Σαιν Ντενί]] στα βόρεια του Παρισιού.<ref>Cárdenas, Fabricio (2014). 66 petites histoires du Pays Catalan [66 Little Stories of Catalan Country] (in French). Perpignan: Ultima Necat.</ref>
Το [[1284]] ο Φίλιππος και οι γιοί του έμπαιναν στο Ρουσιγιόν επικεφαλής της μεγάλης Αραγωνικής Σταυροφορίας. Οχυρώθηκαν πίσω από τη [[Γκερόνα]] με σκοπό να την κυριεύσουν. Η αντίσταση ήταν σκληρή αλλά τελικά η πόλη καταλήφθηκε. Σύντομα όμως υπέστησαν σκληρή δοκιμασία, αφού όλο το στρατόπεδο επλήγη από επιδημία [[δυσεντερία]]ς, από την οποία πέθανε και ο ίδιος ο Φίλιππος.
Μετά τον θάνατο του τα μέλη του σώματος του διαχωρίστηκαν σύμφωνα με το Τευτονικό έθιμο, η σάρκα του τοποθετήθηκε στον καθεδρικό ναό της Ναρβόννης, τα εντόσθια του στο αβαείο του Νώε στην [[Νορμανδία]], η καρδιά του στον κατεδαφισμένο τώρα ναό του Κουβέντ των Ιακωβίνων στο [[Παρίσι]] και τα οστά του στην βασιλική του [[Σαιν-Ντενί (Ρεϋνιόν)|Σαιν Ντενί]] στα βόρεια του Παρισιού.<ref>Cárdenas, Fabricio (2014). 66 petites histoires du Pays Catalan [66 Little Stories of Catalan Country] (in French). Perpignan: Ultima Necat.</ref>