Αλβέρτος Β΄ του Χάλμπερστατ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Αλβέρτος Β' ''' (π. 1294 - 1358) από τον Οίκο των Γουέλφων ήταν επίσκοπος του Χά... |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Αλβέρτος Β' ''' (π. 1294 - 1358) από τον [[Οίκος των Γουέλφων|Οίκο των Γουέλφων]] ήταν επίσκοπος του Χάλμπερστατ (1325-58). Ήρθε σε αντιπαράθεση με
==Βιογραφία==
Ήταν ο δεύτερος γιος του [[Αλβέρτος Β΄ του Μπρούνσβικ-Λύνεμπουργκ|Αλβέρτου Β']] και της Ρίκζας του Μεκλενβούργου, κόρης του [[Ερρίκος Α΄ του Βέρλε|Ερρίκου Α']] πρίγκιπα του Μεκλενβούργου-Βέρλε. Το 1319 ήταν ιερέας (canon) στο Χάλμπερστατ και μετά διοικητής (provost) στη μονή (minster) Αγ. Αλεξάνδρου στο Άινμπεκ.
Γραμμή 5:
Το 1324 απεβίωσε ο επίσκοπος του Χάλμπερστατ. Ο Σύλλογος των κληρικών ψήφισε τον Λουδοβίκο του Στάιντορφ και ο [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄]] όρισε τον Γκιζέκο του Χολστάιν, αλλά ο αρχιεπίσκοπος του Μάιντς επέλεξε τον Αλβέρτο. Το 1325 ο Σύλλογος αντιπαρατέθηκε με τους κηδεμόνες του Κουέντλινμπουργκ και ο Αλβέρτος επέτυχε ο Σύλλογος να γίνει κηδεμόνας του Κουέντλινμπουργκ. Οι κηδεμόνες αντέπραξαν και όταν ο Αλβέρτος διαμαρτυρήθηκε, του επιτέθηκαν, κέρδισε όμως ο Αλβέρτος.
Ο κοσμήτωρ (dean) Τζ. Ζνέλχαρντ έκανε το Σύλλογο να συμμαχήσει με τρία μοναστήρια για την υπεράσπιση της αυτονομίας τους έναντι του Αλβέρτου και το 1336 έπεισε τους πολίτες του Χάλμπερστατ να παραπονεθούν στον αρχιεπίσκοπο του Μάιντς. Αυτός, αφού έστειλε έναν να εξετάσει την υπόθεση, δικαίωσε τον Αλβέρτο και απέλυσε τον Τζ. Ζνέλχαρντ από τη θέση του.
Το 1338 ο Αλβέρτος αφόρισε κάποιους κληρικούς του Συλλόγου, αλλά αυτοί συνέχιζαν να λειτουργούν. Τότε ο επίσκοπος έκλεισε τον Καθεδρικό ναό και έστειλε εκπροσώπους, που όμως σκοτώθηκαν από τους πολίτες, οι οποίοι είχαν κάνει συμφωνία με το Σύλλογο. Ο Αλβέρτος για να ηρεμήσει την κατάσταση αναίρεσε τον αφορισμό, έτσι οι πολίτες κατέστρεψαν τη συμφωνία τους με το Σύλλογο και προσκύνησαν τον επίσκοπό τους, που εισήλθε στην πόλη συνοδευόμενος από συγγενείς του, πρωθιερείς και ευγενείς.
Δύο έτη μετά
Όταν απεβίωσε ο Γκιζέκο του Χολστάιν, ο πάπας έστειλε επίσκοπο τον κόμη του Μάνσφιλντ. Στη διαμάχη ο Αλβέρτος υποστηρίχθηκε από τους αδελφούς του και τις πόλεις
==Πηγές==
*Historia Alberti II. episcopi Halberstadensis ab anno 1324 ad 1359 conscripta, in the series Scriptores Rerum Brunsvicensium, printed by Leibnitz, vol. II, p 148—152
| |||