Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Ιούνιο του [[1537]] αναγνωρίστηκε από τον αυτοκράτορα [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο Ε΄]] αρχηγός του Φλωρεντινού κράτους, σε αντάλλαγμα πολεμικών υπηρεσιών που του είχε προσφέρει με τη [[Γαλλία]]. Επανέφερε έτσι την δύναμη των Μεδίκων, που βασίλεψαν στην Φλωρεντία ως τον [[Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων]] ([[1671]] - [[1737]]). Κατέλαβε τη [[Σιένα]] με τη στρατιωτική υποστήριξη του αυτοκράτορα. Η πόλη αντιστάθηκε μετά από 15μηνη πολιορκία ([[1554]] - [[1555]]) και έπεσε οπότε και ο πληθυσμός της μειώθηκε από τις 40.000 στις 8.000. Φρόντισε ιδιαίτερα για τη ναυτική παρουσία της Τοσκάνης, ιδρύοντας το [[Τάγμα του Αγίου Στεφάνου]] που πολέμησε τους Οθωμανούς και άσκησε πειρατεία στη Μεσόγειο<ref name="Πειρατεία">Αλεξάνδρα Κραντονέλλη, Ιστορία της Πειρατείας στους μέσους χρόνους της Τουρκοκρατίας 1538-1699, 2η Έκδοση, Αθήνα 2014, σσ. 136 κε</ref>. Το [[1569]] ανακήρυξε το μεγάλο δουκάτο της Τοσκάνης.

Ήταν ηγεμόνας δεσποτικός και [[απολυταρχία|απολυταρχικός]]. Φρόντισε ιδιαίτερα για τη ναυτική παρουσία της Τοσκάνης, ιδρύοντας το [[Τάγμα του Αγίου Στεφάνου]] που πολέμησε τους Οθωμανούς και άσκησε πειρατεία στη Μεσόγειο. Παρά όμως την αυταρχικότητα και τους βαρείς φόρους που επέβαλλε, ήταν λάτρης των γραμμάτων και των τεχνών. Η [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου]] ([[1571]]) και ο Φλωρεντινός στόλος που πήρε μέρος σε αυτή ενέπνευσαν τον καλύτερο ζωγραφικό του πίνακα. Έχτισε πάρα πολλές κατασκευές, περισσότερο για να εξασφαλίσει την άμυνα του κράτους του από τους εχθρούς. Ήταν και λάτρης της [[αλχημεία|αλχημείας]], τέχνη που κληρονόμησε από τη γιαγιά του [[Κατερίνα Σφόρτσα]]. Ο αυτοκράτορας [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολος Ε΄]] τον βοήθησε να ανεξαρτητοποιηθεί εντελώς και να απαλλαγεί το κράτος του από οποιαδήποτε [[ισπανία|Ισπανική]] επιρροή. Ταυτόχρονα φρόντιζε να εξουδετερώνει όλες τις εναντίον του συνωμοσίες πριν δημιουργηθούν, οργανώνοντας τη δολοφονία των ύποπτων γι' αυτό. Ένας από αυτούς ήταν ο Λορεντσίνο (1548), ο τελευταίος Μέδικος διεκδικητής της Φλωρεντίας.