Ντίνος Κατσουρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον Nikolasnikolas19 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό... |
Προσθεσα διαφορες πληροφοριες για την ζωη του οντας γιος του (Πετρος Κατσουριδης) οι οποιες δεν υπηρχαν |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Ντίνος Κατσουρίδης''' ([[Λευκωσία]], [[1927]] - [[Αθήνα]], [[28 Νοεμβρίου]] [[2011]]) ήταν έλληνας [[Μοντάζ|μοντέρ]], διευθυντής φωτογραφίας και από το 1960 [[σκηνοθέτης]]. Πολλοί{{Ασαφές}} τον αποκαλούσαν κινηματογραφιστή διότι είχε εργαστεί σε όλα τα πόστα μιας ταινίας.
Γεννήθηκε το 1927 στη Λευκωσία της Κύπρου. Μετά τον πόλεμο ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει γιατρός, αλλά σπούδασε οικονομικά και ύστερα νομικά, που πριν τα τελειώσει τα παράτησε, για να αρχίσει το 1950 το μεγάλο ταξίδι του στο χώρο του κινηματογράφου. Ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθέτη στο «Πικρό Ψωμί» του Γρηγόρη Γρηγορίου, που ήταν δάσκαλός του στη Σχολή Σταυράκου.
Σκηνοθέτησε το [[Θανάσης Βέγγος|Θανάση Βέγγο]] σε εννέα συνεχόμενες ταινίες από το 1970 έως το 1982. Σημαντικότερες ήταν το «[[Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;]]» που απέσπασε τρία βραβεία στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης|φεστιβάλ Θεσσαλονίκης]] α΄ ανδρικού ρόλου, σεναρίου και καλλιτεχνικής ταινίας και το «[[Θανάση, πάρε τ' όπλο σου|Θανάση, πάρε το όπλο σου]]», που απέσπασε δύο βραβεία στο ίδιο φεστιβάλ (α΄ ανδρικού ρόλου και τιμητική διάκριση για τα σκηνικά στον Τάσο Ζωγράφο). Μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές του στον ελληνικό κινηματογράφο ήταν η ταινία του "[[Της κακομοίρας|Της Κακομοίρας]]" (1963), όπου πήρε ζωή ο θρυλικός χαρακτήρας του Ζήκου με τον [[Κώστας Χατζηχρήστος|Κώστα Χατζηχρήστο]].
Από το 1984 ασχολήθηκε με το νέο ελληνικό σινεμά ως διευθυντής φωτογραφίας ή μοντέρ ή συμπαραγωγός, συχνά με όλες αυτές τις ιδιότητες. Μερικές από τις ταινίες αυτής της περιόδου ήταν Ο έρωτας του Οδυσσέα και Κόκκινη μαργαρίτα του Βαφέα, Πρωινή περίπολος του Νικολαϊδη, Γλυκιά πατρίδα του Κακογιάννη, Γυναίκες δηλητήριο του Ζερβού, Ήσυχες μέρες του Αυγούστου και Ακροπόλ του Π. Βούλγαρη, Τράνζιτο της Μαυράκη, Οι αριθμημένοι του Ψαρά, Το καναρινί ποδήλατο του Σταύρακα. Στο ίδιο χρονικό διάστημα ασχολήθηκε και με θέατρο. Ανέβασε τον «Τρελό του Λούνα Παρκ» του Γ.Λαζαρίδη στο Θέατρο Σμαρούλα και έκανε φωτισμούς σε αρκετές παραστάσεις με σημαντικότερη δουλειά του το «Ο θάνατος του εμποράκου» στο ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας σε σκηνοθεσία Βασίλη Βαφέα.
Το 2000 στο 41ο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης|Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης]] τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο με χρυσό Αλέξανδρο.
| |||