Μισελληνισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
 
===Βουλγαρικός μισελληνισμός τον 19ο αιώνα===
Μια ομάδα λογίων εμφανίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα στη Βουλγαρία, η οποία συμβάλει στην αφύπνιση του βουλγαρικού λαού. Κάποιοι εξ αυτών ήταν πιο ακραίοι και πιο δογματικοί: θεωρούσαν πως πηγή του κακού των Βουλγάρων ήταν οι Έλληνες. Έτσι ο Γεόργκι Σάββα Ρακόβσκι, αν και αγαπούσε την αρχαία ελληνική γραμματεία (σελ. 75) και τον Ελληνικό λαό, ήταν εχθρός του Πατριαρχείου, του ανώτατου ελληνικού κλήρου, διότι συνέβαλε στον εξελληνισμό και την αφομοίωση των Βουλγάρων και των Φαναριωτών<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.79, 81</ref>. Θεωρούσε τους Βυζαντινούς ιστορικούς ως αναξιόπιστες πηγές για όσα έγραφαν σχετικά με τους Βούλγαρους<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.75</ref> και πως το Βυζάντιο πάντα ήθελε να υποτάξει τους Βούλγαρους .<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.76</ref> Αγωνίστηκε ενάντια της εξάπλωσης της ελληνικής γλώσσας, γιατί θα οδηγούσε στον εξελληνισμό των Βουλγάρων.<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.80</ref> Πάλεψε κατά της γραικομανίας με ιδιαίτερο ζήλο (σελ. 81). Οι πληθυσμοί της Θράκης και της Μακεδονίας ήταν γι αυτόν στην πλειοψηφία τους Βουλγαρικοί .<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.81-82</ref>. Ο Ρακόβσκι πολέμησε και τον Ελληνικό Μεγαλοϊδεατισμό ως κάτι επιζήμιο για τους Βουλγάρους.<ref> Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.82-83</ref> Ο Γρηγόριος Σταυρίδης-Παρλίτσεβ είναι μια ακόμα περίπτωση Βούλγαρου λόγιου που από φιλέλληνας μεταστρέφεται σε μισέλληνα. Για όλα τακακάτα δεινά των Βουλγάρων και για τον αναλφαβητισμό τους, ευθύνονταν οι Έλληνες . Με σειρά ποιημάτων του, οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν ως ‘’μοχθηροί’’, ‘’με πρόσωπο αγγέλου και καρδιά λύκου’’.<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.110</ref> Οι συμπατριώτες του, παροτρύνονταν να διώξουν τους Έλληνες από τις Βουλγαρικές πόλεις και να κάψουν τα ελληνικά βιβλία. <ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.111</ref> Το Ελληνικό Πατριαρχείο ήταν υπεύθυνο για την εξαφάνιση της βουλγαρικής γραμματείας .<ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.112</ref> Υποτιμούσε την ελληνική γλώσσα και το παρελθόν των Ελλήνων, «[…] η ελληνική γλώσσα είναι δυσνόητη και κανένα όφελος δεν έχεις, μόνο λόγια» <ref>Βαΐτσα Χάνη-Μωυσίδου, Οι Ελληνομαθείς λόγιοι Βούλγαροι του 19ου αιώνα, Η συμβολή τους στην πνευματική αφύπνιση της Βουλγαρίας, εκδ.University Studio Press,Θεσσαλονίκη, 2010, σελ.122</ref>
 
===Ανθελληνικοί διωγμοί στην Ανατολική Ρωμυλία ===
Αποτελώντας την βουλγαρική αντίδραση στις επιτυχίες των ελληνικών αντάρτικων σωμάτων στη Μακεδονία, την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου 1906 ξεσπούν ανθελληνικοί διωγμοί σε βάρος των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Ρωμυλίας. Το 1879, είχε μευπογραφεί τηνο υπογραφήΟργανικός του Οργανικού ΝόμουΝόμος από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις , ο οποίος προέβλεπε την πλήρη ισοτιμία μεταξύ όλων των ιθαγενών κατοίκων της περιοχής. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση της Ανατολικής Ρωμυλίας αποτελείτο από Βούλγαρους κυρίως, η ελληνική γλώσσα παραγκωνίστηκε στο δημόσιο βίο, η πολιτοφυλακή και χωροφυλακή συγκροτήθηκε από Βούλγαρους.

Το 1891 ψηφίσθηκε σχολικός νόμος που προέβλεπε η σχολική εκπαίδευση να γίνεται στη βουλγαρική γλώσσα, ενώ οι δάσκαλοι να είναι βουλγαρικής εθνικότητας και απόφοιτοι ανώτερης βουλγαρικής σχολής. Μέχρι τους διωγμούς του 1906 ελληνικές εκκλησίες και σχολεία υφαρπάζονταν, απολύονταν έλληνεςΈλληνες από δημόσιες υπηρεσίες, δημεύθηκαν δασικές εκτάσεις ελληνικών κοινοτήτων, στα ελληνικά σχολεία επιβλήθηκε η διδασκαλία της βουλγαρικής γλώσσας, επαυξήθηκε ο φόρος αλιείας των Ελλήνων, προωθήθηκε ο αποικισμός των ακτών της Μαύρης Θάλασσας με Βούλγαρους, η [[Φιλιππούπολη]] και η Στενήμαχος μετονομάστηκαν σε Plovdiv και Asenovgrad και απαγορεύτηκε η εισαγωγή ελληνικών εφημερίδων. <ref> Σπυρίδων Σφέτας, «Οι ανθελληνικοί διωγμοί στην Ανατολική Ρωμυλία κατά το έτος 1906 στα πλαίσια της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής», Βαλκανικά Σύμμεικτα, τχ. 5-6(1993-1994), σελ 78-79</ref> Όπως επισημαίνει ο Σπυρίδων Σφέτας, «οι ανθελληνικοί διωγμοί κατά το έτος 1906 δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός , αλλά η αποκορύφωση μιας ανθελληνικής εκστρατείας». <ref> Σπυρίδων Σφέτας, «Οι ανθελληνικοί διωγμοί στην Ανατολική Ρωμυλία κατά το έτος 1906 στα πλαίσια της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής», Βαλκανικά Σύμμεικτα, τχ. 5-6(1993-1994), σελ 79</ref> Βασική επιδίωξη της Βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής μετά την προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας, ήταν η προώθηση της αυτονομίας της Μακεδονίας ως μέσου για μελλοντική προσάρτηση.
Οι ανθελληνικοί διωγμοί του 1906 ήταν ένα σχεδιασμένο από τη Βουλγαρική κυβέρνηση κίνημα . Εν’ όψει της διεθνοποίησης του Κρητικού ζητήματος και της ευνοϊκής για την Ελλάδα εξελίξεώς του, η κυβέρνηση Petrov προσπάθησε να παρουσιάσει τους ανθελληνικούς διωγμούς ως απάντηση του βουλγαρικού λαού στην αντιβουλγαρική δράση των ελληνικών σωμάτων στη Μακεδονία και ως μέσο εξαναγκασμού της ελληνικής πλευράς για αναστολή ης δράσης της στη Μακεδονία. Οι ανθελληνικοί διωγμοί ξεκίνησαν όταν οι βουλγαρικές αρχές δεν επέτρεψαν στον νεοεκλεγέντα Μητροπολίτη Βάρνας Νεόφυτο να αποβιβασθεί στις 16 Ιουνίου 1906, ενώ αποδοκιμάσθηκε από τον όχλο στην παραλάι της Βάρνας. <ref> Σπυρίδων Σφέτας, «Οι ανθελληνικοί διωγμοί στην Ανατολική Ρωμυλία κατά το έτος 1906 στα πλαίσια της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής», Βαλκανικά Σύμμεικτα, τχ. 5-6(1993-1994), σελ .82</ref> Ο δικηγόρος Dragulev είχε συστήσει σύλλογο με την επωνυμία ‘’Βούλγαρος ο Φιλογένης’’, με σκοπό την «εξόντωση του ελληνικού στοιχείου» . Κινητοποίησε μάλιστα και άτομα του υποκόσμου για να λιθοβολήσουν τον Έλληνα ιεράρχη. Ακολούθησαν επεισόδια, με κατάληψη και σύληση της εκκλησία του αγίου ΝικολαόυΝικολάου της Βάρνας. Ο Dragulev , σε ομιλία του, κάλεσε τους Βούλγαρους να μην έχουν καμία εμπορική συναλλαγή με Έλληνες. Ακολούθησε τις επόμενες ημέρες η κατάληψη του ελληνικού νοσοκομείου της Βάρνας, λεηλασίες σχολείων, εκκλησιών, ανθελληνικά συλλαλητήρια , δημεύσεις ναών και σχολείων. Στις 12 Αυγούστου πυρπολήθηκε η ελληνική συνοικία της Αγχιάλου, που αν και ενημερώθηκαν εγκαίρως οι Βουλγαρικές αρχές για τον επικείμενο εμπρησμό δεν τον απέτρεψαν. <ref> Σπυρίδων Σφέτας, «Οι ανθελληνικοί διωγμοί στην Ανατολική Ρωμυλία κατά το έτος 1906 στα πλαίσια της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής», Βαλκανικά Σύμμεικτα, τχ. 5-6(1993-1994), σελ 82-84</ref> Πανεθνικό συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε στη Φιλιππούπολη, με τη συμμετοχή 10.000 Βουλγάρων από όλη τη χώρα. Εκεί εκφωνήθηκαν «πύρινοι ανθελληνικοί λόγοι […] ενώ με ψήφισμά τους οι διαδηλωτές κάλεσαν την κυβέρνηση […] να εκδιώξει τους Έλληνες της Βουλαγρίας, να απαγορεύσει την εισαγωγή ελληνικών προϊόντων στη Βουλγαρία.» <ref> Σπυρίδων Σφέτας, «Οι ανθελληνικοί διωγμοί στην Ανατολική Ρωμυλία κατά το έτος 1906 στα πλαίσια της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής», Βαλκανικά Σύμμεικτα, τχ. 5-6(1993-1994), σελ .85</ref>
 
Από τον Σεπτέμβριο του 1906 κύματα προσφύγων ζήτησαν καταφύγιο στην Ελλάδα και στην ανατολική Θράκη. Δεν είναι γνωστός ακριβώς ο απολογισμός των ζημιών ούτε ο αριθμός των προσφύγων.<ref>Κυριακή Μαμώνη, «Θράκη. Καταστροφή του ελληνισμού της ανατολικής Ρωμυλίας», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΔ, (1977),σελ.362</ref>
 
===Ανθελληνικές αντιδράσεις σε βάρος Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ και την Αυστραλία===
Οι Αγγλοσαξωνικής καταγωγής Αμερικανοί αντιμετώπιζαν με εχθρότητα και περιφρόνηση τους Έλληνες μετανάστες. Επιχειρούσαν να τους συγκρίνουν με τους αρχαίους Έλληνες. Ως μέτρο και μέσο σύγκρισης αποτελούσαν τα γενικά αποδεκτά εκείνη την εποχή φυλετικά κριτήρια. Έτσι, στο ''Λεξικό των Φυλών και των Λαών'' της Αμερικανικής Επιτροπής Μετανάστευσης (1911) αναφερόταν, «Οι αρχαίοι Έλληνες ανήκαν στο λεγόμενο Μεσογειακό τύπο,είχαν στενόμακρο κεφάλι και κανονικά χαρακτηριστικά. Παρόλο που αυτός ο τύπος ακόμα κυριαρχεί στην Ελλάδα, επιμειξία με ξένο αίμα έχει παράγει ένα τύπο , ιθαγενή σε κάποια μέρη της χώρας, ο οποίος διαφέρει κατά ουσιαστικό τρόπο από αυτόν των αρχαίων Ελλήνων ως προς το ότι έχει πλατύ κεφάλι και πρόσωπο[...]αν και ίσως πιο σκουρόχρωμος από τους αρχαίους»<ref>Αλέξανδρος Κιτροέφ, «Η υπερατλαντική μετανάστευση.Στάσεις απέναντι στους μετανάστες», Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα 1900-1922 Οι απαρχές, τομ. Α1, εκδ.Βιβλιόραμα,χ.χ. σελ. 159</ref>
 
Οι Αγγλοσαξωνικής καταγωγής Αμερικανοί αντιμετώπιζαν με εχθρότητα και περιφρόνηση τους Έλληνες μετανάστες. Επιχειρούσαν να τους συγκρίνουν με τους [[Αρχαίοι Έλληνες|αρχαίους Έλληνες]]. Ως μέτρο και μέσο σύγκρισης αποτελούσαν τα γενικά αποδεκτά εκείνη την εποχή φυλετικά κριτήρια. Έτσι, στο ''Λεξικό των Φυλών και των Λαών'' της Αμερικανικής Επιτροπής Μετανάστευσης (1911) αναφερόταν, «Οι αρχαίοι Έλληνες ανήκαν στο λεγόμενο Μεσογειακό τύπο,είχαν στενόμακρο κεφάλι και κανονικά χαρακτηριστικά. Παρόλο που αυτός ο τύπος ακόμα κυριαρχεί στην Ελλάδα, επιμειξία με ξένο αίμα έχει παράγει ένα τύπο , ιθαγενή σε κάποια μέρη της χώρας, ο οποίος διαφέρει κατά ουσιαστικό τρόπο από αυτόν των αρχαίων Ελλήνων ως προς το ότι έχει πλατύ κεφάλι και πρόσωπο[...]αν και ίσως πιο σκουρόχρωμος από τους αρχαίους»<ref>Αλέξανδρος Κιτροέφ, «Η υπερατλαντική μετανάστευση.Στάσεις απέναντι στους μετανάστες», Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα 1900-1922 Οι απαρχές, τομ. Α1, εκδ.Βιβλιόραμα,χ.χ. σελ. 159</ref>
 
Οι οπαδοί του κινήματος των γηγενών (nativists) με άρθρο τους το 1909 στο American Journal of Sociology, προέβαλαν μια στατιστική, η οποία έδειχνε την υψηλή εκπροσώπηση των Ελλήνων στην εγκληματικότητα (27% Ελλήνων του Σικάγο είχε παραβεί κάποιον νόμο, έναντι των λοιπών Αμερικανών, που ήταν μόλις 7%)<ref>Αλέξανδρος Κιτροέφ, «Η υπερατλαντική μετανάστευση.Στάσεις απέναντι στους μετανάστες», Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα 1900-1922 Οι απαρχές, τομ. Α1, εκδ.Βιβλιόραμα,χ.χ. σελ. 161</ref>
Γραμμή 58 ⟶ 64 :
Το 1952, Αυστραλός αξιωματούχος του Υπουργείου Μετανάστευσης σημείωνε στην έκθεσή του: «Οι Έλληνες μετανάστες είναι γενικά ανεπιθύμητοι τύποι. Εγκαθίστανται στις πόλεις και ανοίγουν καφενεία, ψαράδικα ή κάνουν άλλες λιγότερο αξιοπρεπείς δουλειές. Δεν προσθέτουν τίποτα στην ευημερία και ασφάλεια της χώρας. Κοινωνικά και οικονομικά, αυτός ο τύπος μετανάστη συνιστά απειλή για την κοινότητα στην οποία γίνεται μέλος, και θα ήταν προς όφελος της χώρας εάν η είσοδος τους απαγορευόταν εντελώς»<ref>Γιώργος Σταυράκης, Στα βήματα του Οδυσσέα. Κοινωνιολογική και ιστορική αναδρομή για την Ελληνική μετανάστευση Αμερική-Αυστραλία, εκδ.Παπαζήσης, Αθήνα, 1999, σελ. 37</ref>
 
===Ανθελληνικές αντιδράσεις σε βάρος της Σοβιετικής Ελληνικής εθνότητας κατά τη Σταλινική περίοδο===
 
Στην περίοδο της βίαιης κολλεχτιβοποίησης αρχίζουν οι πρώτες διώξεις σε βάρος των Ελλήνων, που είναι κατεξοχήν αγροτικός πληθυσμός. Αν και αρχικά τα κριτήρια των διώξεων ήταν πολιτικά και ταξικά μετά το 1930 αποκτούν εθνικό χαρακτήρα, καθώς εμφανίζονται μέσα στο κόμμα «απόψεις μεγαλορωσικού σωβινισμού» Έτσι τα έθνη πρέπει να συγχωνευθούν σε ένα μεγάλο σύνολο και οι εθνικές γλώσσες τους να γίνουν μία. <ref>Βλάσης Αγτζίδης, Ποντιακός Ελληνισμός. Από τη γενοκτονία και τον Σταλινισμό στην περεστρόϊκα, εκδ.Αφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 1995, σελ.227</ref>
Το 1937-1938 κορυφώνονται οι διώξεις σε βάρος των Ελλήνων που λαμβάνουν το χαρακτήρα πογκρόμ. Αυτό οφειλόταν και στην τάση δημιουργίας αυτόνομων ελληνικών περιοχών.Έτσι φυλακίζονται όσοι είναι άνω των 18 ετών, ενώ εκτελούνται''ως εχθροί του λαού''<ref>Βλάσης Αγτζίδης, Ποντιακός Ελληνισμός. Από τη γενοκτονία και τον Σταλινισμό στην περεστρόϊκα, εκδ.Αφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 1995, σελ.228-229</ref>