Στέλιος Καζαντζίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6214797 από τον 46.103.252.52 παραπομπή έχουμε? |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 16:
Τον Οκτώβρη του [[1965]], Καζαντζίδης, [[Μαρινέλλα]] και [[Μανώλης Αγγελόπουλος]] προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δεν θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνο στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών.
Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «...αποτελεί την πιο δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας...»<ref>Λάμπρος Λιάβας, Το Ελληνικό τραγούδι από το 1821 έως τη δεκαετία του 1950, εκδ. Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 2009, σελ. 15</ref>
Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή [[Μίμης Παπαϊωάννου|Μίμη Παπαϊωάννου]] φτάνουν στη [[Γερμανία]] για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού [[Χρήστος Νικολόπουλος]]. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο [[Χρήστος Κολοκοτρώνης]] (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της [[Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως|ΑΕΚ]] που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: "Νικήστε, νικήστε".
Γραμμή 24:
Στα [[1969]] αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου δύο χρόνια από τη δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την "[[STANDAR]]" αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή [[βάτραχος|βατράχων]], το ούζο "Υπάρχω" που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ.
Στα τέλη του 1975 έρχεται ο δίσκος "Υπάρχω". [[Χρήστος Νικολόπουλος]] και Πυθαγόρας υπογράφουν την αποχώρηση του Στέλιου από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιστρέφει το [[1987]] με το δίσκο (τον τελευταίο στη [[MINOS]]) "Ο δρόμος της επιστροφής". Το [[1988]] απεβίωσε η μητέρα του, Γεσθημανή. Ακολουθεί ο δίσκος "Ελεύθερος" στην [[Polygram]]. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών ([[Άκης Πάνου]], [[Γιάννης Παλαιολόγου]], [[Απόστολος Καλδάρας]], [[Μανώλης Χιώτης]], [[Μίκης Θεοδωράκης]], [[Θοδωρής Δερβενιώτης]], Νάκης Πετρίδης, [[Χρήστος Λεοντής]], [[Τάκης Σούκας]], [[Θανάσης Πολυκανδριώτης]], [[Μπάμπης Μπακάλης]], [[Χρήστος Νικολόπουλος]], [[Γιώργος Μητσάκης]], [[Βασίλης Τσιτσάνης]], [[Σταύρος Ξαρχάκος]], [[Μάνος Λοΐζος]], [[Γιάννης Παπαϊωάννου]], [[Γιώργος Ζαμπέτας]]
== Δισκογραφία ==
| |||