Άντον Κάλτσεφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Βουλγαρική Οχράνα==

Το [[1941]] στάλθηκε ως [[υπολοχαγός]] από τον [[Τσάρος|Τσάρο]] της Βουλγαρίας Μπόρις Γ΄ στην κατεχόμενη από τις δυνάμεις του Άξονα [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονία]], όπου οργάνωσε την παραστρατιωτική οργάνωση [[Βουλγαρική Οχράνα|Οχράνα]](άμυνα),<ref>Stefan Thoebst, Η δράση της Οχράνας στους νομούς Καστοριάς , Φλώρινας και Πέλλας, 1943-1944 στο Α΄Διεθνές Συνέδριο Σύγχρονης Ιστορίας στην Αθήνα (1989)</ref> η οποία έδρασε κυρίως στις περιοχές [[Καστοριά]]ς, [[Φλώρινα]]ς και [[Έδεσσα]]ς. Είναι επίσης ένας εκ των ιδρυτών της [[Βουλγαρική Λέσχη Θεσσαλονίκης|Βουλγαρικής Λέσχης Θεσσαλονίκης]],<ref>[[Ιωάννης Κολιόπουλος]], Λεηλασία φρονημάτων, σ. εκδ. Βανιας 1995</ref> που χορηγούσε αθρόες υποτροφίες, στην οποία συμμετείχαν πρώην έλληνες πολίτες που έλαβαν βουλγαρική [[υπηκοότητα]] στην διάρκεια της [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|Κατοχής]]. Με την οργάνωσή του ανέλαβε ένοπλη δράση με σκοπό την προσάρτηση της [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονίας]] στη [[Βουλγαρία]].<ref>[[Ιωάννης Κολιόπουλος]] Λεηλασία φρονημάτων «Οι Σουδήται της Ελλάδος», Τόμ. Β΄σ. 122, εκδ. Βάνιας σ. 122 ISBN 960-288-039-2</ref>

 

Με την απελευθέρωση των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]] από τους [[Γερμανία|Γερμανούς]], ο Κάλτσεφ καταφεύγει στην πρώην [[Γιουγκοσλαβία]]. Στην συνέχεια επιστρέφει στην Γιουγκοσλαβία <ref>[http://history-of-macedonia.com/wordpress/2009/03/27/%CE%95%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4/ Χρήστος Καράτζιος, Απροκάλυπτη προπαγάνδα Σκοπιανών στην Ελληνική τηλεόραση - Εμψυχωτικό μήνυμα του Π. Βοσκόπουλου για δράση Σκοπιανών μέσα στην Ελλάδα, Ενημερωτικό Δελτίο του Κέντρου Μακεδονικών Σπουδών και των Παμμακεδονικών Ενώσεων Η.Π.Α. & Καναδά, Νέα Υόρκη, 26/03/2009]</ref> και συλλαμβάνεται από [[Γιουγκοσλαβία|γιουγκοσλάβους]] παρτιζάνους, οι οποίοι τον παρέδωσαν στον ΕΛΑΣ ως συνεργάτη των κατακτητών της [[Ελλάδα]]ς. Ο ΕΛΑΣ στην συνέχεια μετά τη [[συμφωνία της Βάρκιζας]] τον παρέδωσε με τη σειρά του στους Βρετανούς και τελικά περιήλθε στις ελληνικές Αρχές. Ο Κάλτσεφ μαζί με τον Ιταλό Λοχαγό [[Τζοβάνι Ραβάλι]] δικάσθηκε πρωτοδίκως στην Αθήνα το 1946 σε ισόβια και κλείσθηκε στις φυλακές Κερκύρας, απ΄όπου μετήχθη στη Θεσσαλονίκη το 1948 και δικάσθηκε από το Διαρκές Στρατοδικείο εκ νέου το Μάιο του ίδιου έτους για [[Έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]] με βάση τη [[εθνική αναξιότης|νομοθεσία περί δωσιλόγων]] (6η Συντακτική Πράξη του 1945).<ref>Γεώργιος Χ. Μόδης, Σχέδια και ορέξεις γειτόνων, Θεσσαλονίκη, 1947</ref> Κυρήχθηκε ένοχος ηθικής αυτουργίας σε ομαδικούς φόνους, συλλλήψεις και εκτοπίσεις, εμπρησμούς καθώς και για την προσπάθεια εκριζώσεως του εθνικού φρονήματος και αλλοιώσεως της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού της Μακεδονίας.<ref>εφ. Ελληνικός Βορράς, 18 Μαϊου 1948</ref> Καταδικάστηκε σε [[Θανατική ποινή|θάνατο]] και εκτελέστηκε στο Επταπύργιο [[Θεσσαλονίκη]]ς τα ξημερώματα της [[27 Αυγούστου|27ης Αυγούστου]] [[1948]].