Σίγρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διόρθωση σφαλμάτων παραπομπών
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
{{Πόλη (Ελλάδα)
|Πόλη= Σίγρι
|Επίσημη Ονομασία=Σίγρι|Εικόνα= Sigri - 2004-07-26 - 19.JPG
|Η πόλη=
|Χάρτης=
|Έμβλημα =
|Πλάτος=
|Έμβλημα Περιγραφή=
|Μήκος=
|Εικόνα= Sigri - 2004-07-26 - 19.JPG
|Λεζάντα εικόνας= Αεροφωτογραφία του Σιγρίου
|Περιφέρεια= [[Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου|Βορείου Αιγαίου]]
|Δήμος = [[Δήμος Λέσβου|Λέσβου]]
|ΑριθμόςΔημοτικώνΔιαμερισμάτων =
|Νομός = [[Νομός Λέσβου|Λέσβου]]
|Έκταση =
|Πληθυσμός = 333 Κάτοικοι
|Απογραφή=2011
|Έκταση =
|ΑριθμόςΔημοτικώνΔιαμερισμάτων =
|Πλάτος=
|Μήκος=
|ΤηλεφωνικόςΚωδικός =
|ΤαχυδρομικόςΚωδικός =
|ΤηλεφωνικόςΚωδικός =
|Ιστοσελίδα =
|Πολιούχος=Άγιος Θεόδωρος|Ιστοσελίδα =
|Η πόλη=
|Έμβλημα Περιγραφή=
|Νομός = [[Νομός Λέσβου|Λέσβου]]
}}
Το '''Σίγρι''' είναι χωριό της [[Λέσβος|Λέσβου]] που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού, 94 χιλιόμετρα από την [[Μυτιλήνη]]. Σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του νέου [[Δήμος Λέσβου|Δήμου Λέσβου]] ενώ παλαιότερα ανήκε στον [[Δήμος Ερεσού-Αντίσσης|Δήμο Ερεσσού - Αντίσσης]]. Ο πληθυσμός του είναι 333 κάτοικοι (απογραφή 2011). Στο Σίγρι βρίσκεται το απολιθωμένο δάσος, το οποίο ανήκει στο Παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων της [[UNESCO]].
Γραμμή 37 ⟶ 35 :
 
Τον Ιούνιο του 1959 επισκέφθηκε το Σίγρι με το σκάφος του εκδότη του Μισέλ Γκαλιμάρντ ο τιμημένος με [[Νόμπελ]] λογοτεχνίας, [[Αλμπέρ Καμύ]]. Ο Καμύ, γοητευμένος από το τοπίο και συγκλονισμένος από τους ανθρώπους, δήλωσε<ref>[[Άγγελος Κατακουζηνός|Λητώ Κατακουζηνού]], [http://www.emprosnet.gr/emprosnet-archive/c5995bff-7180-406d-8a6e-3dded5110d79 Συντροφιά με τον Αλμπερ Καμυ], εκδόσεις Ερασμια</ref>: ''«Αργότερα, όταν αράξαμε στο Σίγρι, μαγεύτηκα από τη γραφική λιτότητα του τοπίου, τους απλούς ανθρώπους, το απολιθωμένο δάσος και το μύθο για κείνο το άλλο, που λένε πως βρίσκεται στο βυθό. Εδώ θέλω να ‘ρθω να ζήσω και να εργαστώ. Είναι ο τόπος των θεών!»''.
 
== Μεγαλονήσι Σιγρίου Λέσβου - Νισιώπη ==
Το Μεγαλονήσι είναι νησίδα στα δυτικά της Λέσβου, στο Σίγρι. Είναι περισσότερο γνωστό και ως Νησιώπη, αλλά και ως Μεγανήσι (σπανιότερα) και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση νησίδα της Λέσβου. Έχει μακρόστενο σχήμα (σαν καράβι), με μήκος 2,57 χλμ. Μέγιστο πλάτος έχει 500 μέτρα και ελάχιστο 100 μέτρα. Το βόρειο άκρο της κλείνει τον κόλπο του Σιγρίου, δημιουργώντας ένα μεγάλο φυσικό λιμάνι στο οποίο αγκυροβολούν πλοία που διέρχονται το Αιγαίο και διαπερνούν τον Βόσπορο: "Ούτος είναι ο μόνος λιμήν ον οι ναυτιλόμενοι απαντώσιν από της Άνδρου μέχρις της Τενέδου" (Στράβων). Το έδαφός της είναι ηφαιστιογενές. Καλύπτεται από χαμηλή βλάστηση από φρύγανα - κυρίως αστιβή. Λίγα αρμυρίκια φυτεύτηκαν τη δεκαετία του 1970. Παλιότερα, νοικιάζονταν ως βοσκότοπος, ενώ οι φαροφύλακες που έμεναν στο Φάρο καλλιεργούσαν κηπευτικά. Στη Νησιώπη υπήρχαν πάντοτε πολλά αγριοκούνελα. Πριν από λίγα χρόνια, μια επιδημία μείωσε επικίνδυνα τον πληθυσμό τους. Η Νησιώπη είναι δημόσιος και επισκέψιμος χώρος. Στα νοτιοανατολικά της νησίδας υπάρχει μια ωραία παραλία, κατάλληλη για μπάνιο.
 
== Σήμερα ==
Γραμμή 46 ⟶ 47 :
==Απολιθωμένο Δάσος==
[[Εικόνα:Σίγρι1.jpg|thumb|right|300px|Απολιθωμένος κορμός δένδρου]]
Το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου αποτελεί ένα από τα ωραιότερα και σπανιότερα σε παγκόσμια κλίμακα μνημεία της γεωλογικής κληρονομιάς. Δημιουργήθηκε πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια, όταν ηφαιστειακά υλικά κάλυψαν και απολίθωσαν το δάσος που κάλυπτε τότε την περιοχή. Η Ελληνική Πολιτεία αναγνωρίζοντας την μεγάλη περιβαλλοντική, γεωλογική και παλαιοντολογική αξία του Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, το ανακήρυξε «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» (ΠΔ 443/1985).
Το απολιθωμένο Δάσος δημιουργήθηκε πριν από 15 - 20 εκατομμύρια χρόνια και έχει έκταση 150.000 στρέμματα. Απλώνεται σε όλη την Νοτιοδυτική περιοχή της Λέσβου και ο περιηγητής μπορεί να δει εκατοντάδες απολιθωμένους κορμούς κωνοφόρων δέντρων και άλλων., όπως μεγάλους όρθιους κορμούς σεκόϊας που φτάνουν σε ύψος 5 μέτρων.
 
Το 2004 εντάχθηκε στο Παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων της UNESCO.
Οι πρώτες αναφορές για το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα. Από τότε το Απολιθωμένο Δάσος κίνησε το ενδιαφέρον πολλών περιηγητών και μελετητών. Οι επιστήμονες που μελέτησαν το Απολιθωμένο Δάσος αναφέρονται με θαυμασμό στη μοναδικότητά του και στη μεγάλη επιστημονική του αξία που διατηρήθηκε σε άριστη κατάσταση ως τις μέρες μας.
 
Η δημιουργία του Απολιθωμένου Δάσους συνδέεται με την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα στο χώρο του Βορείου Αιγαίου πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια. Η μεγάλη συχνότητα των απολιθωμένων κορμών που διατηρούνται όρθιοι και με το ριζικό τους σύστημα σε πλήρη ανάπτυξη, αποδεικνύει ότι τα δέντρα απολιθώθηκαν στη φυσική τους θέση και δεν έχουν μεταφερθεί στη θέση που τα βρίσκουμε σήμερα. Πρόκειται δηλαδή για ένα αυτόχθονο απολιθωμένο δάσος.
 
Σήμερα από την φυσική διάβρωση των ηφαιστειακών πετρωμάτων αποκαλύπτονται εντυπωσιακοί ιστάμενοι και κατακείμενοι κορμοί δένδρων που φτάνουν σε μήκος ως και τα είκοσι μέτρα ενώ η διάμετρος των απολιθωμένων κορμών πλησιάζει τα τρία μέτρα. Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερης επιστημονικής αξίας ευρήματα έρχονται επίσης στο φως και από τις συστηματικές ανασκαφές που πραγματοποιεί το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου στην ευρύτερη περιοχή.
 
Το Απολιθωμένο Δάσος αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση της Παλαιοχλωρίδας (σημαντικό δείκτη των κλιματικών και περιβαλλοντικών συνθηκών καθώς και των μεταβολών τους), και ταυτόχρονα αποτελεί ένα μοναδικό βιβλίο στο οποίο καταγράφεται όλη η γεωλογική ιστορία της λεκάνης του Αιγαίου τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια.
 
Τα ευρήματα στην περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους  αποκαλύπτουν ότι η περιοχή αποτελούσε τμήμα ενός μεικτού δάσους κωνοφόρων και αγγειόσπερμων δένδρων, ένδειξη ότι η χλωρίδα της περιοχής είχε εξελιχθεί σημαντικά. Τα κωνοφόρα αντιπροσωπεύονται από γένη των οικογενειών Ταξοδιίδες, Πρωτοπευκίδες, Πευκίδες και Κυπαρισσίδες. Στα αγγειόσπερμα ανήκουν αρκετά από τα απολιθωμένα είδη που έχουν προσδιορισθεί, όπως δένδρα Κανέλλας, Δάφνης, Λεύκης, Καρυδιάς, Οξιάς, Σκλήθρου, Πλάτανου, Σφένδαμου, πολλά είδη Δρυός (Βαλανιδιάς) κ.ά. Ιδιαίτερης σημασίας ευρήματα είναι τα απολιθώματα φοινικόδενδρων, αφού αποτελούν την πρώτη καταγραφή ιστάμενων απολιθωμένων φοινίκων. Η σύνθεση της απολιθωμένης χλωρίδας δείχνει ότι το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου αναπτύχθηκε σε υποτροπικό κλίμα.
 
Προγραμματική σύμβαση με το Υ.ΠΕ.Κ.Α.
 
Στις 21 Απριλίου 2012 υπογράφηκε η προγραμματική σύμβαση μεταξύ του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου για την ανάληψη δράσεων διαχείρισης, προστασίας και ανάδειξης της προστατευόμενης περιοχής Δυτική Χερσόνησος Λέσβου – Απολιθωμένο Δάσος του Εθνικού Καταλόγου του Δικτύου ΦΥΣΗ 2000.
 
Στους κύριους στόχους της προγραμματικής σύμβασης για την προστατευόμενη περιοχή Δυτική Χερσόνησος Λέσβου – Απολιθωμένο Δάσος περιλαμβάνεται η υλοποίηση προγραμμάτων δράσεων για:
 
την προώθηση της προστασίας και διατήρησης της βιοποικιλότητας, της φύσης και του τοπίου, ώστε να διασφαλίζονται οι φυσικές διεργασίες, η αποδοτικότητα των φυσικών πόρων, η ισορροπία και η εξέλιξη των οικοσυστημάτων, καθώς και η ποικιλομορφία, η ιδιαιτερότητα ή η μοναδικότητα των συνιστωσών τους, με παράλληλη παροχή στο κοινό δυνατοτήτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και φυσιολατρικών δραστηριοτήτων
 
την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των τοπικών αρχών, των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής για την φυσική κληρονομιά, τις οικολογικές αξίες και λειτουργίες της περιοχής καθώς και τις αναγκαίες ενέργειες για την διαφύλαξη τους, την ανάδειξη της περιοχής και την αξιοποίηση της μέσω δράσεων συμβατών με την αεϊφόρο ανάπτυξή της.
 
== Παραπομπές ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σίγρι"