Βασίλειο της Σερβίας (Μεσαίωνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Balkans 1265.jpg|thumb|right|250px|Η Σερβία το 1265]]
Το '''Βασίλειο της Σερβίας''' (''[[σερβικά]] : Краљевина Србија'') ήταν ένα μεσαιωνικό βασίλειο που κυβερνιόταν από τον [[Οίκος Νεμάνια|οίκο των Νεμάνια]] 1217-1346. Δημιουργήθηκε όταν το 1217 το [[Μεγάλο Πριγκιπάτο της Ράσκας]] ανυψώθηκε σε βασίλειο με τη στέψη του [[Στέφανος ο Πρωτόστεπτος|Στέφανος Β΄ ο Πρωτόστεπτος]] ως βασιλιάς της Σερβίας από τον αδελφό του επίσκοπο Σάβα, κληρονόμησε όλα τα εδάφη με τον πατέρα του [[Στέφανος Α΄ Νεμάνια|Στέφανο Νεμάνια]], που θεωρείται ο πιο αξιοσημείωτος Σέρβος σύμφωνα με την SANU (Σερβική ακαδημία επιστημών και τεχνών)<ref>''100 najznamenitijih Srba'', Serbian Academy of Sciences and Arts, 1993, ISBN 86-82273-08-X </ref>. Αναβαθμίστηκε σε αυτοκρατορία στις 16 Απριλίου 1346. Πρωτεύουσα ήταν από το 1282 τα [[Σκόπια]] και από το 1300 το [[Πρίζρεν]].
==Ιστορικό υπόβαθρο==
===Μεγάλο Πριγκιπάτο της Σερβίας===
Το 1083 ο Κωνσταντίνος Μποντίν, ο ''Βασιλιάς της [[Πριγκιπάτο της Ζέτας|Διοκλείας]]'' και ''Ηγεμόνας των Σέρβων'', διόρισε τους ανιψιούς του [[Βουκάν της Ράσκας|Βουκάν]] και [[Μάρκο της Ράσκας|Mάρκο]] ως υποτελείς του φεουδάρχες στη [[Μεγάλο Πριγκιπάτο της Ράσκας|Ράσκα]] (ιστοριογραφικό όνομα), μια από τις τέσσερις επαρχίες του βασιλείου του, που βρίσκεται στην ενδοχώρα, μαζί με τη Ζαχλουμία (Ερζεγοβίνη), τη Βοσνία και την έδρα του Διοκλεία. Κάθε επαρχία είχε τη δική της αριστοκρατίας και τους θεσμούς της και από ένα μέλος των Βοϊσλάβλιεβιτς επικεφαλής ως ''Ζουπάνο''. Η [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] ξεκίνησε μια εκστρατεία στη Διοκλεία μεταξύ 1089 και 1091 και, ενδεχομένως, συνέλαβε το Μποντίν. Εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στο βασίλειο μεταξύ των συγγενών του Μποντίν, αποδυναμώνοντας σημαντικά τη Διοκλεία. Ο Βουκάν επωφελήθηκε τότε την ευκαιρία να επιβληθεί και να διεκδικήσει για τον εαυτό του τον τίτλο του ''Μεγάλου Πρίγκιπα της Σερβίας''.
Η Ράσκα, η Βοσνία και η Ζαχλουμία έγιναν όλες ανεξάρτητες το 1091. Μέχρι τότε η Διοκλεία ήταν το κέντρο του σερβικού βασιλείου, καθώς και η κύρια αντίσταση στο Βυζάντιο στα Βαλκάνια. Μετά το 1091 η Ράσκα έγινε το ισχυρότερο από τα σερβικά κράτη, υπό τη διοίκηση της δυναστείας Βουκάνοβιτς και παρέμεινε έτσι όλο το υπόλοιπο του Μεσαίωνα. Αντικατέστησε επίσης τη Διοκλεία ως κύριος αντίπαλος του βυζαντινού κράτους κατά το 12ο αιώνα. Οι διάδοχοι του Μποντίν αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τη βυζαντινή επικυριαρχία και τώρα κατείχαν μόνο τα μικρά εδάφη της Διοκλεία και της Τραβουνίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου του Βουκάν [[Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς|Ούρος Α΄]], οι Βυζαντινοί εισέβαλαν στη Διοκλεία και προσπάθησαν να κατακτήσουν επίσης τη Ράσκα αλλά, μέσω διπλωματικών σχέσεων με την Ουγγαρία, η Σερβία διατήρησε την ανεξαρτησία της. Ο [[Ούρος Β΄ Πρίμισλαβ|Ούρος Β΄]] πολέμησε αρχικά τους Βυζαντινούς, αλλά έδωσε όρκους υποτέλειας στον αυτοκράτορα μετά την ήττα του. Ο [[Ντέζα Βουκάνοβιτς|Ντέζα]], ο αδελφός του Ούρος Β΄ και αρχικά σύμμαχος των Βυζαντινών, στράφηκε στους Ούγγρους για υποστήριξη, αλλά καθαιρέθηκε το 1163, όταν ο [[Τιχομίρ Ζαβιντόβιτς]], γενάρχης της [[Οίκος Νεμάνια|δυναστείας Νεμάνια]], ενθρονίστηκε από τον [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Αυτοκράτορα]].
== Ιστορία ==
| |||
