Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι άλλοι μονάρχες της [[Ευρώπη]]ς είδαν με μεγάλη δυσπιστία το επαναστατικό κίνημα στην Γαλλία, διότι δικαιολογημένα φοβόντουσαν και την δική τους θέση. Εξέφρασαν την συμπαράσταση τους στο βασιλικό ζεύγος, με πρώτον απ' όλους τον ίδιο τον αδελφό της βασίλισσας, αυτοκράτορα των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] της Αυστρίας [[Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδο Β΄]]. Ο Λεοπόλδος, και ο [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας]] σε συνεργασία με Γάλλους ευγενείς ανακοίνωσαν στις [[27 Αυγούστου]] [[1791]] την Διακήρυξη του Πίλινιτζ, που εξέφραζε επίσημα το ενδιαφέρον των μοναρχών της Ευρώπης απέναντι στον Λουδοβίκο και την οικογένεια του. Στην πραγματικότητα ο Λεοπόλδος είχε βλέψεις και σε Γαλλικά εδάφη επωφελούμενος την αναστάτωση, με πρώτο στόχο την [[Αλσατία]]. Το επαναστατικό συμβούλιο απάντησε στέλνοντας ευγενείς στις Αυστριακές Κάτω Χώρες, προκειμένου να ξεσηκώσουν τον λαό και να προκαλέσουν προβλήματα στον αυτοκράτορα, κηρύσσοντας επίσημα τον πόλεμο στον Λεοπόλδο στις [[20 Απριλίου]] [[1792]] μετά από μια σειρά αποτυχημένων διαπραγματεύσεων με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Φρανσουά Ντιμουριέ.

 

 

== Αποκεφαλισμός του βασιλιά και τρομοκρατία των Ιακωβίνων ==