Χέρριτ Ντάου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{πληροφορίες καλλιτέχνη}}
Ο '''Χέρριτ Ντάου''' ([[Ολλανδική γλώσσα|ολλανδικά]]: '''Gerrit Dou''', αναγραφόμενος και '''Gerard''' (μικρό όνομα) και '''Douw''' ή '''Dow''' (επώνυμο), 7 Απριλίου 1613 – 9 Φεβρουαρίου 1675) ήταν [[Ολλανδία|Ολλανδός]] [[Ζωγραφική|ζωγράφος]] της [[Ζωγραφική της ολλανδικής Χρυσής Εποχής|ολλανδικής Χρυσής Εποχής]], του οποίου οι μικροί, πολύ φροντισμένοι πίνακες είναι χαρακτηριστικοί της Σχολής των ''fijnschilders'' (σε ελεύθερη απόδοση "λεπτών ζωγράφων") του [[Λέιντεν]]. Ειδικευόταν σε [[ρωπογραφία|ρωπογραφίες]] και είναι γνωστός για τους πίνακες με "οφθαλμαπάτη" σε εσοχές και τον φωτισμό, των σκηνών με κεριά, μεχρησιμοποιώντας την τεχνική του [[κιαροσκούρο]]. Διετέλεσε μαθητής του [[Ρέμπραντ]].
 
==Βιογραφία==
[[File:Gerrit Dou - Girl Chopping Onions - Google Art Project.jpg|thumb|''Κορίτσι τεμαχίζει κρεμμύδια'', 1646]]
Ο Ντάου γεννήθηκε στο [[Λέιντεν]], όπου ο πατέρας του ήταν κατασκευαστής έγχρωμων γυαλιών.<ref name=baer28>Baer, pσελ. 28</ref> Σπούδασε σχέδιο με τον [[Μπαρτολομέους Ντολέντο]] και στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε στο υαλουργείο έγχρωμων γυαλιών του [[Πίτερ Κάουβενχορν]]. Τον Φεβρουάριο του 1628, σε ηλικία 14 ετών, ο πατέρας του τον έστειλε να εκπαιδευτεί στο εργαστήριο του [[Ρέμπραντ]] (ο οποίος τότε ήταν 21 ετών), ο οποίος ζούσε εκεί κοντά.<ref name=baer28/> Από τον Ρέμπραντ, με τον οποίο παρέμεινε για τρία περίπου χρόνια, απέκτησε την ικανότητα στον χρωματισμό και το ύφος του Δασκάλου του είναι εμφανές σε μερικούς από τους πρώτους του πίνακες, ιδιαίτερα σε αυτοπροσωπογραφία του σε ηλικία 22 ετών (Συλλογή Μπριτζγουότερ) και στο έργο ''Ο τυφλός Τωβίτ πηγαίνει να συναντήσει τον γιο του'' (Κάστρο Wardour) (σημ. οι θέσεις των πινάκων ίσως σήμερα είναι διαφορετικές).<ref name=eb1911>''Encyclopaedia Britannica'' 1911</ref>
 
Σε σχετικά πρώιμο σημείο της σταδιοδρομίας του, όμως, ανέπτυξε το δικό του, ξεχωριστό ύφος, το οποίο διέφερε σημαντικά από αυτό του Ρέμπραντ, στο οποίο καλλιέργησε λεπτό και περίτεχνο τρόπο επεξεργασίας του έργου του. Λέγεται ότι κάποτε χρειάστηκε πέντε ημέρες για να ζωγραφίσει ένα χέρι και το έργο του ήταν τόσο προσεγμένο, ώστε θεώρησε αναγκαίο να φτιάξει δικά του πινέλα.<ref name=eb1911/>