Τζουζέπε Βέρντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι''' ([[Ιταλική γλώσσα|ιταλικά]]:''Giuseppe Fortunino Francesco Verdi'', [[10 Οκτωβρίου]] [[1813]] – [[27 Ιανουαρίου]] [[1901]]) ήταν [[Ιταλοί|Ιταλός]] [[μουσική|μουσικόςμουσικοσυνθέτης]] συνθέτης, από τους διασημότερους στο είδος της [[όπερα|όπερας]]. Ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι όπερες ''[[Ριγκολέττο]]'', ''[[Ναμπούκο]]'', ''[[Τραβιάτα]]'' και ''[[Αΐντα]]'', μέρη των οποίων ("La donna è mobile", "Va, pensiero", "Libiamo" και θριαμβικό εμβατήριο αντίστοιχα) είναι πασίγνωστα.

Γεννήθηκε στη Ρονκόλα της τότε [[Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία|Γαλλικής Αυτοκρατορίας]], ένα χωριό κοντά στο [[Μπουσσέτο]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], και πέθανε στο [[Μιλάνο]] .Οι γονείςΓονείς του ήταν αγράμματοιο και ήταν οιπανδοχέας Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και η κλώστρια Λουίτζια Ουττίνι (Luigia Uttini). Ενώ ακόμα ήταν παιδί, η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουσσέτο, όπου η μόρφωση του μελλοντικού συνθέτη διευκολύνθηκε πολύ από τις επισκέψεις του στη μεγάλη βιβλιοθήκη της τοπικής σχολής των [[Ιησουίτες|Ιησουιτών]]. Στο Μπουσσέτο ο Βέρντι πήρε τα πρώτα του μαθήματα στη μουσική σύνθεση. Πολύ νωρίς έδειξε καταπληκτική κλίση στη μουσική. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στο [[Μιλάνο]] για να συνεχίσει τις σπουδές του και στα 23 του χρόνια πήρε τη θέση του διευθυντή της φιλαρμονικής του Μπουσσέτο. Το [[1839]] παρουσιάστηκε η πρώτη του όπερα, ο ''Ομπέρτο'', στη [[Σκάλα του Μιλάνου]], με πολύ καλές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο ο θάνατος της γυναίκας του και των δύο παιδιών του τον έφεραν σε απελπισία σε σημείο να μη θέλει πλέον άλλο ν' ασχοληθεί με τη μουσική.

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής, η γνωριμία του με τον κατά πολύ νεότερό του ποιητή και συνθέτη [[Αρίγκο Μπόιτο]] ανανέωσε το ενδιαφέρον του Βέρντι για την όπερα. Το 1887 παρουσιάστηκε ο ''[[Οθέλος (Βέρντι)|Οθέλλος]]'' και τέλος το 1893 ο ''Φάλσταφ'' και τα δύο σε λιμπρέτα του Μπόιτο βασισμένα σε έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]]. Ο Βέρντι πέθανε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1901]] ύστερα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην κηδεία του προσήλθαν 200.000 άνθρωποι, τιμή που άρμοζε στον μεγάλο Ιταλό που τόσο αγαπήθηκε. Σε ηλικία 74 χρόνων συνέθεσε την τελευταία του όπερα, τον Φάλσταφ, που είναι βασισμένη σε ένα θέμα παρμένο από τον Σαίξπηρ. Η όπερα αυτή είναι η μόνη ΄΄κωμική<nowiki>''</nowiki>κωμική'' όπερα που έγραψε και θεωρείται ως ένα από τα πιο ώριμα έργα του. Στην όπερα Φάλσταφ η ορχήστρα χρησιμοποιείται με έναν ασυνήθιστο τρόπο, ο οποίος είναι πολύ απλός και θυμίζει μουσική δωματίου.