Σερβική Επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 46:
Τα ευρύτερα [[Συνέδριο της Βιέννης|Ευρωπαϊκό γεγονότα]] βοηθούσαν τώρα τη [[Πριγκιπάτο της Σερβίας|Σερβική υπόθεση]]. Πολιτικά και διπλωματικά μέσα στις διαπραγματεύσεις μεταξύ του [[Μίλος Ομπρένοβιτς|Πρίγκιπα της Σερβίας]] και της [[Υψηλή Πύλη|Οθωμανικής Πύλης]], αντί των περαιτέρω πολεμικών συγκρούσεων πολέμου συνήδαν με τους πολιτικούς κανόνες στο πλαίσιο της Ευρώπης του [[Κλέμενς φον Μέττερνιχ|Μέτερνιχ]]. Ο [[Μίλος Ομπρένοβιτς|Πρίγκιπας Μίλος Ομπρένοβιτς]], οξυδερκής πολιτικός και ικανός διπλωμάτης, προκειμένου να επιβεβαιώσει την αυστηρή πίστη του στην Πύλη, το 1817 διέταξε τη δολοφονία του [[Καραγιώργης Πέτροβιτς|Καραγιώργη Πέτροβιτς]]. Η τελική ήττα του Ναπολέοντα το 1815 προκάλεσε φόβους στους Τούρκους ότι η Ρωσία θα μπορούσε και πάλι να παρέμβει στα [[Βαλκάνια]]. Για να το αποφύγει ο σουλτάνος συμφώνησε να γίνει η Σερβία αυτόνομη- ημιανεξάρτητο κράτος ονομαστικά υπαγόμενο στην [[Υψηλή Πύλη]].
==Νομικό καθεστώς της Σερβίας (1815-30)==
[[File:The Constitution of 1835.JPG|thumb|right|200px|Το Σύνταγμα της 15 Φεβρουαρίου 1835.]]
Στα μέσα του 1815 άρχισαν οι πρώτες διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ομπρένοβιτς και του Μαρασλή Αλή Πασά, του Οθωμανού διοικητή. Το αποτέλεσμα ήταν η αναγνώριση ενός [[Πριγκιπάτο της Σερβίας|Σερβικού Πριγκιπάτου]] από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αν και υποτελές στην Πύλη (με ετήσιο φόρο), ήταν, ως προς τα περισσότερα στοιχεία, ένα ανεξάρτητο κράτος. Το 1817 ο Ομπρένοβιτς πέτυχε να υποχρεώσει το Μαρασλή Αλή Πασά να διαπραγματευθεί μια άγραφη συμφωνία, τερματίζοντας έτσι τη [[Δεύτερη Σερβική Εξέγερση]]. Την ίδια χρονιά ο Καραγιώργης, ο ηγέτης της Πρώτης Εξέγερσης (και αντίπαλος του Ομπρένοβιτς για το θρόνο) επέστρεψε στην Σερβία και δολοφονήθηκε με εντολές του Ομπρένοβιτς, που στη συνέχεια έλαβε τον τίτλο του ''Πρίγκιπα της Σερβίας''.
Κατά τη διάρκεια της ''ενδιάμεσης περιόδου'' ( "ουσιαστικά αυτονομία" - τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων μεταξύ Βελιγραδίου και Κωνσταντινούπολης 1817-1830) ο Πρίγκιπας [[Μίλος Ομπρένοβιτς]] εξασφάλισε μια σταδιακή αλλά αποτελεσματική μείωση της Τουρκικής εξουσίας και οι Σερβικοί θεσμοί αναπόφευκτα κάλυψαν το κενό. Παρά την αντίδραση της Υψηλής Πύλης ο Mίλος δημιούργησε το Σερβικό στρατό, μετέφερε περιουσίες στη νεοδημιούργητη Σερβική [[Μπουρζουαζία|αστική τάξη]] και πέρασε τα "νόμους της κατοικίας" που προστάτευαν τους αγρότες από τοκογλύφους και πτωχεύσεις.
Νέο σχολικά πρόγραμματα και η επανίδρυση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εξέφραζαν το Σερβικό εθνικό συμφέρον. Σε αντίθεση με τη Σερβική μεσαιωνική παράδοση ο Πρίγκιπας Μίλος είχε διαχωρίσει την εκπαίδευση από τη θρησκεία, για να μπορέσει να αντιταχθεί ευκολότερα στην Εκκλησία μέσω της ανεξάρτητης εκπαίδευσης ([[κοσμικισμός|κοσμικό κράτος]]). Τότε η Μεγάλη Ακαδημία στο Βελιγράδι ήταν ήδη σε λειτουργία εδώ και δεκαετίες (από το 1808).
Η [[Σύμβαση Άκκερμαν|Σύμβαση του Ακκερμαν]] (1828), η [[Συνθήκη της Αδριανούπολης]] (1829) και τέλος το Χαττ-ι-Σερίφ (1830) αναγνώρισαν επίσημα την αυτονομία του [[Πριγκιπάτο της Σερβίας|Πριγκιπάτου της Σερβίας]] με το [[Μίλος Ομπρένοβιτς|Μίλος Ομπρένοβιτς Α΄]] ως κληρονομικό του Πρίγκιπα.
== Αναφορές ==
| |||