Χέρριτ Ντάου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 25:
[[File:Gerrit Dou (Dutch - Astronomer by Candlelight - Google Art Project.jpg|thumb|upright|left|''Αστρονόμος στο φως του κεριού'']]
[[File:Dou, Gerard - Young Woman in a Black Veil - c. 1660.jpg|thumb|left|upright|''Νεαρή γυναίκα με μαύρο βέλο'' , περ. 1660]]
Σημαντικός όγκος κειμένων γράφηκαν σχετικά με τον Ντάου κατά τη διάρκεια της ζωής του: Για παράδειγμα, ο Φίλιπς Άνχελς (Philips Angels) επαινεί τον Ντάου στο βιβλίο του ''De Lof der Schilderkunst'' (= έπαινος της ζωγραφικής) για τη αποτύπωση της φύσης καθώς και για τις οπτικές του ψευδαισθήσεις. Ο Άνχελς τονίζει επίσης το πώς οι πίνακες του Ντάου εκφράζουν άποψη για τη λεγόμενη "διαμάχη paragone" (ιταλ. paragone = σύγκριση) η οποία τότε βρισκόταν εν πλήρει εξελίξει. Η διαμάχη αυτή είχε ως αντικείμενο ποια από τις τέχνες της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της ποίησης αποτελούσε την πληρέστερη αναπαράσταση της φύσης. Ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένη στο Λέιντεν, όπου οι ζωγράφοι αναζητούσαν την ευκαιρία της δημιουργίας Συντεχνίας τους από το δημοτικό συμβούλιο της πόλης, ώστε να αποκτήσουν νόμους σχετικούς με την προστασία των οικονομικών τους συμφερόντων.<ref>Eric Jan Sluijter: De Lof der Schilderkunst. Over schilderijen van Gerrit Dou (1613-1675) en een traktaat van Philips Angel uit 1642 , Hilversum 1993 (Zeven Provinciën Reeks; Uitgeverij Verloren). 83 σελ. + 45 εικόνες</ref>
[[File:Gerard Dou - Maid at the Window - Google Art Project.jpg|thumb|''Κοπέλα στο παράθυρο'', περ. 1660]]
Η "διαμάχη paragone" δεν αναφέρεται μόνον σε γραπτά της εποχής, αλλά ανακλάται και ως θέμα σε μερικούς από τους πίνακες του Ντάου. Παράδειγμα τέτοιου πίνακα είναι ''Ο γερο-ζωγράφος σε ώρα εργασίας'', στον οποίο ένας ηλικιωμένος ζωγράφος απεικονίζεται να εργάζεται σε καμβά πίσω από τραπέζι, πάνω στο οποίο βρίσκονται αντικείμενα που καταδεικνύουν τις ικανότητές του στην αναπαράστασή τους. Ο ηλικωμένος ζωγράφος αναφέρεται σε επιχείρημα της διαμάχης ότι ο ζωγράφος μπορεί να δημιουργήσει τα καλύτερα έργα του σε μεγάλη ηλικία, ενώ ο γλύπτης δεν μπορεί, λόγω των αυξημένων φυσικών δυνάμεων που απαιτεί η γλυπτική. Στο τραπέζι υπάρχουν μια γλυπτή κεφαλή κι ένα βιβλίο, απεικονιζόμενα με ρεαλιστικό τρόπο ώστε να καταδείξουν ότι η ζωγραφική μπορεί να αναπαραστήσει τόσο τη γλυπτική όσο και το τυπωμένο χαρτί, ενισχύοντας έτσι την άποψη ότι η ζωγραφική ξεπερνά τη γλυπτική. Σύμφωνα με τον Eric Jan Sluijter, καθηγητή της ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, "το εκπληκτικό, σχεδόν ζωντανό παγώνι και το κέλυφος ενός τρίτωνα, πλάι στο χάλκινο δοχείο με τις λεπτομερέστατες ανακλάσεις" αποδεικνύουν ότι η τέχνη υπερνικά τη φύση. Ο Sluijter υποστηρίζει ότι το παγώνι αντιπροσωπεύει την ικανότητα της τέχνης "να διατηρεί τα παροδικά δημιουργήματα της φύσης, και, συνεπώς, ξεπερνώντας την".<ref>Sluijter, 2000</ref>
| |||