Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη
Γραμμή 70:
Το '''Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας''' (Kraljevina Jugoslavija, Краљевина Југославија) ήταν κράτος στη [[Νοτιοανατολική Ευρώπη|Νοτιοανατολική]] και την [[Κεντρική Ευρώπη]] την [[Μεσοπόλεμος|περίοδο του μεσοπολέμου]] (1918-1939) και το πρώτο μισό του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] (1939–1943). Δημιουργήθηκε, μετά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] το 1918 από τη συνένωση του προσωρινού [[Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων|Κράτους των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων]] (που το ίδιο σχηματίσθηκε από εδάφη της πρώην [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας]] με το πρώην ανεξάρτητο [[Βασίλειο της Σερβίας]]. Το [[Βασίλειο του Μαυροβουνίου]] είχε ενωθεί με τη Σερβία πέντε μέρες νωρίτερα, ενώ οι περιοχές του [[Κοσσυφοπέδιο|Κοσσυφοπεδίου]], της [[Βοϊβοντίνα]] και της [[Μακεδονία του Βαρδάρη|Μακεδονίας του Βαρδάρη]] ήταν τμήματα της Σερβίας πριν από την ενοποίηση. Τα πρώτα έντεκα χρόνια της ύπαρξής του το Βασίλειο ονομαζόταν επίσημα '''Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων'''<ref>[http://www.arhivyu.gov.rs/active/sr-cyrillic/home/glavna_navigacija/leksikon_jugoslavije/konstitutivni_akti_jugoslavije/prvodecembarski_akt.html Прводецембарски акт – Прокламовање Краљевства Срба, Хрвата и Словенаца (Адреса Народног вијећа Словенаца, Хрвата и Срба и Одговор престолонаследника Александра, 1. децембар 1918)]. Архив Југославије, arhivyu.gov.rs</ref> (Kraljevina Srba Hrvata i Slovenaca, Краљевина Срба Хрвата и Словенаца) αλλά ο όρος "Γιουγκοσλαβία" ήταν η κοινή του ονομασία από την αρχή. Το επίσημο όνομα του κράτους έγινε "Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας" από το Βασιλιά Αλέξανδρο Α΄ στις 3 Οκτωβρίου 1929.
 
Το κράτος κυβερνήθηκε από τη [[Οίκος των Καραγεώργεβιτς|Σερβική δυναστεία των Καραεώργεβιτς]], που στο παρελθόν κυβέρνησε το [[Βασίλειο της Σερβίας]] υπό τον [[Πέτρος Α΄ της Σερβίας|Πέτρο Α΄]] από το 1903 (μετά το Πραξικόπημα του Μαίου) και μετά. Ο [[Πέτρος Α΄ της Σερβίας|Πέτρος Α΄]] έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας μέχρι το θάνατό του το 1921. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Αλέξανδρος Α΄, που ήταν αντιβασιλέας του πατέρα του. Ήταν γνωστός ως "Αλέξανδρος ο Ενοποιητής" και μετονόμασε το βασίλειο "Γιουγκοσλαβία" το 1929. Δολοφονήθηκε στη [[Μασσαλία]] από το Βλάντο Τσερνοζέμσκι, μέλος της [[Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση|Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης]] (ΕΜΕΟ), κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη [[Γαλλία]] το 1934. Το στέμμα περιήλθε στν τότε ακόμα ανήκικο γιο του [[Πέτρος Β΄ της Γιουγκοσλαβίας|Πέτρο]]. Ο ξάδελφός του [[Παύλος της Γιουγκοσλαβίας|Παύλος]] κυβέρνησε ως αντιβασιλέας μέχρι το 1941, οπότε ο Πέτρος Β΄ ενηλικιώθηκε. Η βασιλική οικογένεια κατέφυγε στο [[Λονδίνο]] την ίδια χρονιά, πριν [[Γερμανική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία|εισβάλουν οι δυνάμεις του Άξονα]] στη χώρα.
Πρώτος Βασιλιάς ήταν ο [[Πέτρος Α΄ της Σερβίας|Πέτρος Α' Καραγιώργης της Σερβίας]], πρωτεύουσα είχε το [[Βελιγράδι]] και επίσημη γλώσσα τα σερβο-κροατο-σλοβενικά. Περιελάμβανε τα εδάφη του [[Βασίλειο της Σερβίας|Βασιλείου της Σερβίας]] (με τις περιοχές του Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου, Βαρδάρη και Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια) και τα εδάφη του [[Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων|Κράτους των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων]] (με τις Κροατία, Σλοβενία και Βοσνία-Ερζεγοβίνη)
που δημιουργήθηκε εφήμερα μετά τη διάλυση της [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγαρίας]].
 
Τον Απρίλιο του 1941 η χώρα καταλήφθηκε και διαμοιράστηκε από τις δυνάμεις του Άξονα. Στο Λονδίνο ιδρύθηκε μια βασιλική εξόριστη κυβέρνηση, που αναγνωρίστηκε από το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και, αργότερα, από όλες τις [[Συμμαχικές δυνάμεις (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος)|Συμμαχικές δυνάμεις]]. Το 1944, μετά από πιέσεις του [[Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου|Βρετανού Πρωθυπουργού]] [[Ουίνστον Τσώρτσιλ]], ο βασιλιάς αναγνώρισε ως νόμιμη την κυβέρνηση της [[Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας|Λαϊκής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας]], που ιδρύθηκε στις 2 Νοεμβρίου, μετά την υπογραφή της Συνθήκης του [[Βις]] των Ιβάν Σουμπάσιτς (για λογαριασμό του Βασιλείου) και [[Γιόσιπ Μπροζ Τίτο]] (για λογαριασμό των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων).
==Ιστορικό==
 
==Συγκρότηση==
Η επιθυμία όλων των [[Νότιοι Σλάβοι|νότιων σλάβων]], [[Σέρβοι|Σέρβων]], [[Κροάτες|Κροατών]] και [[Σλοβένοι|Σλοβένων]], να ζήσουν σε ένα ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος οδήγησε στη δημιουργία του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Μέχρι τότε, ήταν διασκορπισμένοι σε τέσσερα διαφορετικά κράτη, το Βασίλειο της Σερβίας, το [[Βασίλειο του Μαυροβουνίου]], την Αυστοουγγρική Αυτοκρατορία και την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]].
[[File:Serbian Army enters Zagreb.jpg|thumb|Μονάδες του Σερβικού στρατού μπαίνουν στην Πλατεία Μπαν Γέλατσιτς στο [[Ζάγκρεμπ]] το 1918.]]
[[File:Mihajlo Pupin.jpg|thumb|upright|Μιχαήλο Πούπιν, φυσικός και φυσικοχημικός. Επηρέασε τις τελικές αποφάσεις της [[Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού (1919)|Συνδιάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων]], όταν καθορίστηκαν τα σύνορα του Βασιλείου]]
Μετά τη δολοφονία του Αυστριακού Αρχιδούκα [[Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας|Φραγκίσκου Φερδινάνδου]] από το Σερβοβόσνιο [[Γκαβρίλο Πρίντσιπ]], την επακόλουθη εισβολή στη Σερβία και το ξέσπασμα του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], ο Νοτιοσλαβικός εθνικισμός κλιμακώθηκε και οι Σλάβοι εθνικιστές ζητούσαν την ανεξαρτησία και την ενοποίηση των Νοτιοσλαβικών εθνικοτήτων της [[Αυστρουγγαρία]]ς με τη [[Σερβία]] και το [[Μαυροβούνιο]] σε ένα ενιαίο [[Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων]].
 
Στο [[Παρίσι]], στις 30 Απριλίου 1914 σχηματίζεται η Γιουγκοσλαβική Επιτροπή, μια πολιτική ομάδα Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων<ref>[http://hrcak.srce.hr/index.php?show=clanak&id_clanak_jezik=24490&lang=en Prilog proučavanju djelovanja Ivana Meštrovića u Jugoslavenskom odboru Norka Machiedo Mladinić] - Journal of Contemporary History, Vol.39 No.1 June 2007. hrcak.srce.hr</ref>της Αυστροουγγαρίας, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου και ανεξάρτητου κράτους για όλους τους Νότιους Σλάβους. Ο [[Κροάτες|Κροάτης]] πολιτικός από τη [[Δαλματία]] Αντε Τρούμπιτς έγινε εξέχων Νοτιοσλάβος ηγέτης κατά τη διάρκεια του πολέμου και ηγήθηκε της Γιουγκοσλαβικής Επιτροπής που πίεζε τους Συμμάχους να υποστηρίξουν τη δημιουργία ανεξάρτητης Γιουγκοσλαβίας. Το 1916 το εξόριστο Κοινοβούλιο της Σερβίας αποφάσισε τη δημιουργία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας σε συνεδρίασή του στο Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας. Ο Τρούμπιτς αντιμετώπισε αρχικά την εχθρότητα του Πρωθυπουργού της Σερβίας [[Νίκολα Πάσιτς]], που προτιμούσε μια διευρυμένη Σερβία από ένα ενοποιημένο Γιουγκοσλαβικό κράτος. Ωστόσο ο Πάσιτς και ο Τρούμπιτς συμφώνησαν σε μια συμβιβαστική λύση με τη [[Διακήρυξη της Κέρκυρας], στις 20 Ιουλίου 1917, που υποστήριζε τη δημιουργία ενός ενιαίου κράτους [[Σέρβοι|Σέρβων]], [[Κροάτες|Κροατών]] και [[Σλοβενία|Σλοβένων]] υπό την ηγεσία του Σερβικού [[Οίκος των Καραγεώργεβιτς Καραντιόρντιεβιτς|Οίκου των Καραγεώργεβιτς]].
Η ιδέα για ένα κοινό κράτος ξεκίνησε από τους Σέρβους, Κροάτες και Σλοβένους που ζούσαν στην Κροατία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Σλοβενία και Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια (Βοϊβοντίνα) και που αποτελούσαν τμήματα της Αυστροουγγαρίας.
 
===Η διαδικασία της εδαφικής ενοποίησης===
Στο [[Παρίσι]], στις 30 Απριλίου 1914 σχηματίζεται η [[Γιουγκοσλαβική Επιτροπή]], μια πολιτική ομάδα Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων<ref>[http://hrcak.srce.hr/index.php?show=clanak&id_clanak_jezik=24490&lang=en Prilog proučavanju djelovanja Ivana Meštrovića u Jugoslavenskom odboru Norka Machiedo Mladinić] - Journal of Contemporary History, Vol.39 No.1 June 2007. hrcak.srce.hr</ref>της Αυστροουγγαρίας, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου και ανεξάρτητου κράτους για όλους τους νότιους σλάβους.
Μετά το τέλος τωντου ΒαλκανικώνΑ¨ ΠολέμωνΠαγκοσμίου Πολέμου το 1918 το [[Βασίλειο της Σερβίας]] βγαίνει ενισχυμένο εδαφικά και πληθυσμιακά. Περιλαμβάνει πλέον και τα ιστορικά εδάφη του [[Κοσσυφοπέδιο|Κοσσυφοπεδίου]] από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την [[ΠΓΔΜ|περιοχή του Βαρδάρη]] από την [[Βουλγαρία]].
 
Με τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας στα εδάφη όπου κατοικούν νότιοιΝότιοι σλάβοιΣλάβοι, Κροατία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη και Σλοβενία σχηματίζεται στις 29 Οκτωβρίου 1918 ένα εφήμερο κράτος με την ονομασία [[Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων]].
Η Γιουγκοσλαβική Επιτροπή υπογράφει στις 20 Ιουλίου του 1917 με το Βασίλειο της Σερβίας στην [[Κέρκυρα]] τη [[Διακήρυξη της Κέρκυρας]]. Η Διακήρυξη αυτή αποτελεί μια συμφωνία που διακηρύσσει τη θέληση των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων να ζήσουν σε ένα ενιαίο κράτος.
 
Στην περιοχή του [[Βοϊβοντίνα|Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια]] (Βοϊβοντίνα) μετά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας η ''Μεγάλη λαϊκή συνέλευση των Σέρβων και λοιπών Σλάβων του Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια'' σε συνεδρίασή της στις 25 Νοεμβρίου 1918 <ref>[http://skupstinans.rs/cirilica/vesti/22936-sednica-komisije-za-obelezavanje-praznika-dodelu-priznanja-i-medjugradsku-saradnju-u-zemlji-i-inostranstvu Скупштина Града Новог Сада - Седница Комисије за обележавање празника] "25. новембра 1918. године, дана када је Велика Народна Скупштина Срба, Буњеваца и других Словена Баната, Бачке и Барање, донела Одлуку о присаједињењу Војводине Краљевини Србији", skupstinans.rs </ref> στο [[Νόβι Σαντ]] αποφασίζει και ανακοινώνει την ένωση της περιοχής με το Βασίλειο της Σερβίας.
==Η διαδικασία της εδαφικής ενοποίησης==
 
Στο [[Βασίλειο του Μαυροβουνίου]] η ''Μεγάλη λαϊκή συνέλευση του Σερβικού Λαού στο Μαυροβούνιο'' αποφασίζει στις 26 Νοεμβρίου 1918<ref>[http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/cg_izmedju_1_i_2_svj_rata/podgoricka_skupstina_n_martinovic.htm 13/26 XI 1918. - PODGORICKA SKUPŠTINA], montenegrina.net</ref> στην [[Ποντγκόριτσα]] την ένωση του Βασιλείου με το Βασίλειο της Σερβίας υπό την δυναστεία των Καραγιώργη της Σερβίας.
Μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων το 1918 το [[Βασίλειο της Σερβίας]] βγαίνει ενισχυμένο εδαφικά και πληθυσμιακά. Περιλαμβάνει πλέον και τα ιστορικά εδάφη του [[Κοσσυφοπέδιο|Κοσσυφοπεδίου]] από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την [[ΠΓΔΜ|περιοχή του Βαρδάρη]] από την [[Βουλγαρία]].
 
Την 1η Δεκεμβρίου του 1918 ανακηρύχθηκε το νέο βασίλειο από τον Αλέξανδρο Καραγεώργεβιτς, Αντιβασιλέα του πατέρα του, [[Πέτρος Α΄ της Σερβίας|Πέτρου Α΄ της Σερβίας]], με το όνομα "Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων" ([[Σερβική γλώσσα|Σερβικά]]: Краљевина Срба, Хрвата и Словенаца Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, [[Κροατική γλώσσα|Κροατικά]]: Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, [[Σλοβενική γλώσσα|Σλοβενικά]]: Kraljevina Srbov, Hrvatov σε Slovencev) ή τη συντετμημένη μορφή του "Βασίλειο των SHS" (Краљевина СХС Kraljevina SHS).. Το νέο βασίλειο αποτελείτο από τα πρώην ανεξάρτητα βασίλεια της [[Βασίλειο της Σερβίας|Σερβίας]] και του [[Βασίλειο του Μαυροβουνίου|Μαυροβουνίου]] (το Μαυροβούνιο είχε απορροφηθεί από τη Σερβία τον προηγούμενο μήνα), καθώς και ένα σημαντικό τμήμα των εδαφών που στο παρελθόν ανήκαν στην [[Αυστροουγγαρία]], το Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων. Τα πρώην εδάφη της Αυστρουυγγαρίας, που περιλαμβάνονταν στο νέο κράτος είναι:
* Βασίλειο της Κροατίας-Σλαβονίας και [[Βοϊβοντίνα]] από το [[Ουγγαρία|Ουγγρικό]] τμήμα της αυτοκρατορίας,
* Καρνιόλα, τμήμα της [[Δουκάτο της Στυρίας|Στυρίας]] και το μεγαλύτερο τμήμα του [[Βασίλειο της Δαλματίας|Βασίλειου της Δαλματίας]] από το [[Αυστρία|Aυστριακό]] τμήμα και
* [[Βοσνία και Ερζεγοβίνη]], Αυστροουγγρικής συγκυριαρχίας.
 
Η δημιουργία του κράτους υποστηρίχθηκε από τους Πανσλαβιστές και τους Σέρβους εθνικιστές. Για το Πανσλαβικό κίνημα όλοι οι Νότιοι Σλάβοι (Γιουγκοσλάβοι) είχαν ενωθεί σε ένα ενιαίο κράτος. Για τους Σέρβους εθνικιστές είχε επίσης επιτευχθεί ο επιθυμητός στόχος της ένωσης της πλειονότητας του Σερβικού πληθυσμού όλης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης σε ένα κράτος. Επιπλέον, καθώς η Σερβία είχε ήδη κυβέρνηση, στρατιωτική και αστυνομική δύναμη, ήταν λογική επιλογή να αποτελέσει τον πυρήνα του Γιουγκοσλαβικού κράτους.
 
Το νεοσύστατο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων συμμετείχε στη [[Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού (1919)|Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων]] με εκπρόσωπος της χώρας τον Τρούμπιτς. Δεδομένου ότι οι Σύμμαχοι είχαν παρασύρει τους Ιταλούς στον πόλεμο με την υπόσχεση ως ανταλλάγματος ουσιαστικών εδαφικών κερδών, που απέκοπτε το ένα τέταρτο της [[Σλοβενία]]ς από τα υπόλοιπα τρία τέταρτα των Σλοβένων που ζούσαν στο Βασίλειο των SHS, ο Τρούμπιτς αξίωσε με επιτυχία την ένταξη των περισσότερων Σλάβων, που ζούσαν στην πρώην Αυστροουγγαρία, εντός των συνόρων του νέου Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, ωστόσο με τη Συνθήκη του Ράπαλο (1920) ένας πληθυσμός μισού εκατομμυρίου Σλάβων, ως επί το πλείστον Σλοβένων, ήταν υπέστησαν βίαιο εξιταλισμό μέχρι την πτώση του φασισμού στην Ιταλία. Οταν ο [[Μπενίτο Μουσολίνι]] ήθελε να τροποποιήσει τα σύνορα του Ράπαλο, προκειμένου να προσαρτήσει το ανεξάρτητο κράτος της [[Ριέκα]] στην Ιταλία, οι προσπάθειες του Πάσιτς να διορθώσει τα σύνορα στην Ποστόινα και την Ιντριγια ουσιαστικά υπονομεύτηκε από τον αντιβασιλέα Αλέξανδρο, που προτιμούσε "καλές σχέσεις" με την Ιταλία.
 
Το Γιουγκοσλαβικό βασίλειο συνόρευε με την [[Βασίλειο της Ιταλίας|Ιταλία]] και την [[Πρώτη Αυστριακή Δημοκρατία|Αυστρία]] στα βορειοδυτικά στα σύνορα του Ράπαλο, την [[Ουγγαρία]] και τη [[Βασίλειο της Ρουμανίας|Ρουμανία]] στα βόρεια, τη [[Βασίλειο της Βουλγαρίας|Βουλγαρία]] στα ανατολικά, την [[Βασίλειο της Ελλάδας|Ελλάδα]] και την [[Αλβανία]] προς νότο και την [[Αδριατική θάλασσα|Αδριατική Θάλασσα στα δυτικά]]. Σχεδόν αμέσως ήρθε σε διένεξη με τους περισσότερους από τους γείτονές του. Η Σλοβενία ​​ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί, δεδομένου ότι ήταν αναπόσπαστο τμήμα της Αυστρίας για 400 χρόνια. Η περιοχή της [[Βοϊβοντίνα]] ήταν αντικείμενο αμφισβήτησης με την Ουγγαρία, η [[Μακεδονία]] με τη Βουλγαρία, και το [[Ριέκα|Φιούμε]] με την Ιταλία.
 
Δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε επίσης στην [[Καρινθία|Επαρχία της Καρινθίας]], που επέλεξε να παραμείνει στην [[Αυστρία]]. Οι Αυστριακοί αποτελούσαν πλειοψηφία στην περιοχή αυτή, αν και οι αριθμοί έδειξαν ότι μερικοί Σλοβένοι ψήφισαν η Καρινθία να γίνει τμήμα της Αυστρίας. Η Δαλματική πόλη-λιμάνι [[Ζαντάρ]] ([[Ιταλική γλώσσα]] ιταλικά: Zara) και μερικά από τα [[Δαλματία|Δαλματικά]] νησιά δόθηκαν στην Ιταλία. Η πόλη της [[Ριέκα]] (ιταλικά: Fiume) ανακηρύχθηκε Ελεύθερο Κράτος του Φιούμε, αλλά σύντομα καταλήφθηκε και το 1924 προσαρτήθηκε από την Ιταλία, στην οποία είχε επίσης δοθεί υπόσχεση για τις Δαλματικές ακτές κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η Γιουγκοσλαβία διεκδικούσε την [[Ίστρια]], τμήμα της πρώην Παραλιακής Αυστρίας, που είχε προσαρτηθεί στην Ιταλία, αλλά περιείχε σημαντικό πληθυσμό Κροατών και Σλοβένων.
 
Το σύνταγμα του 1921 πυροδότησε εντάσεις μεταξύ των διαφόρων Γιουγκοσλαβικών εθνοτήτων. Ο Τρούμπιτς διαφώνησε με το σύνταγμα του 1921 και με την πάροδο του χρόνου έγινε όλο και πιο εχθρικός προς τη Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση που την έβλεπε να γίνεται όλο και πιο συγκεντρωτική προς όφελος της Σερβικής ηγεμονίας επί της Γιουγκοσλαβίας.
 
Με τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας στα εδάφη όπου κατοικούν νότιοι σλάβοι, Κροατία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη και Σλοβενία σχηματίζεται στις 29 Οκτωβρίου 1918 ένα εφήμερο κράτος με την ονομασία [[Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων]].
 
Στην περιοχή του [[Βοϊβοντίνα|Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια]] (Βοϊβοντίνα) μετά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας η ''Μεγάλη λαϊκή συνέλευση των Σέρβων και λοιπών Σλάβων του Βανάτο, Μπάτσκα και Μπαράνια'' σε συνεδρίασή της στις 25 Νοεμβρίου 1918 <ref>[http://skupstinans.rs/cirilica/vesti/22936-sednica-komisije-za-obelezavanje-praznika-dodelu-priznanja-i-medjugradsku-saradnju-u-zemlji-i-inostranstvu Скупштина Града Новог Сада - Седница Комисије за обележавање празника] "25. новембра 1918. године, дана када је Велика Народна Скупштина Срба, Буњеваца и других Словена Баната, Бачке и Барање, донела Одлуку о присаједињењу Војводине Краљевини Србији", skupstinans.rs </ref> στο [[Νόβι Σαντ]] αποφασίζει και ανακοινώνει την ένωση της περιοχής με το Βασίλειο της Σερβίας.
 
Στο [[Βασίλειο του Μαυροβουνίου]] η ''Μεγάλη λαϊκή συνέλευση του Σερβικού Λαού στο Μαυροβούνιο'' αποφασίζει στις 26 Νοεμβρίου 1918<ref>[http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/cg_izmedju_1_i_2_svj_rata/podgoricka_skupstina_n_martinovic.htm 13/26 XI 1918. - PODGORICKA SKUPŠTINA], montenegrina.net</ref> στην [[Ποντγκόριτσα]] την ένωση του Βασιλείου με το Βασίλειο της Σερβίας υπό την δυναστεία των Καραγιώργη της Σερβίας.
 
Στις 1 Δεκεμβρίου 1918 το Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων ενώθηκε με το Βασίλειο της Σερβίας και σχημάτισαν το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων με πρώτο βασιλιά τον Πέτρο Α' Καραγιώργη της Σερβίας.
 
==Διοικητική διαίρεση του Βασιλείου==