Πέτρος Δ΄ της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 68:
Εκμεταλλευόμενοι τον πόλεμο μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των [[Βασίλειο της Σικελίας|Νορμανδών της Σικελίας]] οι εξεγερθέντες εισέβαλαν στη Θράκη και έπεισαν και άλλους να τους ακολουθήσουν. [39] Ενθαρρύμένος από τις νίκες, ο Θεόδωρος-Πέτρος "φόρεσε στο κεφάλι του χρυσό στεφάνι και έφτιαξε κόκκινα στιβάνια για να βάλει στα πόδια του", διακριτικά που είχαν μόνο οι αυτοκράτορες. Αν και ο Χωνιάτης δεν ανέφερε ότι ο Θεόδωρος-Πέτρος είχε ήδη προσαγορευθεί αυτοκράτορας, η χρήση των αυτοκρατορικών διακριτικών δείχνει ότι ή είχε ανακηρυχθεί αυτοκράτορας, ή τουλάχιστον διεκδικούσε τον τίτλο. Ο Ματζεάρου αναφέρει ότι η στέψη πιθανότατα έγινε πριν από το τέλος του 1185, γιατί ένας ιερέας, ο Βασίλειος, φέρεται να έγινε ο επικεφαλής της αποκαταστημένης Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά το έτος αυτό.
===Γ΄ Σταυροφορία===
Σημαντικός αριθμός Βουλγάρων και Βλάχων παρέμενε υπό Βυζαντινή κυριαρχία μετά τό 1188. Βούλγαροι και Βλάχοι που υπάγονταν στο Βυζαντινό διοικητή του Μπρανίτσεβο παρενοχλούσαν τους σταυροφόρους του [[Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα]] τον Ιούλιο του 1189. Εκείνη την εποχή ο [[Στέφανος Α΄ Νεμάνια|Στέφανος Νεμάνια]], Μεγάλος Ζουπάνος (ή ηγεμόνας) της Σερβίας, κατέλαβε τμήματα του [[Θέμα Βουλγαρίας|Βυζαντινού θέματος (επαρχίας) της Βουλγαρίας]]. Ο Νεμάνια και ο Θεόδωρος-Πέτρος συνήψαν συμφωνία εναντίον των Βυζαντινών.
Ο Θεόδωρος-Πέτρος ήθελε να επωφεληθεί από την παρουσία των σταυροφόρων για να επεκτείνει την εξουσία του. Ο ίδιος και ο αδελφός του απέκτησαν τον έλεγχο της "περιοχής όπου ο Δούναβης εκβάλλει στη θάλασσα" (σημερινή [[Δοβρουτσά]]) το καλοκαίρι. Έσπευσε να στείλει μια πρεσβεία στο Βαρβαρόσσα στο Νις ήδη από τον Ιούλιο, προσφέροντάς του τον "οφειλόμενο σεβασμό και υπόσχεση πιστής βοήθειας εναντίον των εχθρών του". Εστειλε πάλι πρέσβεις στο Βαρβαρόσσα, που είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Ισαάκιο Β΄, στην[[ Αδριανούπολη]] το Δεκέμβριο, προσφέροντας "σαράντα χιλιάδες Βλάχους και Κουμάνους οπλισμένους με τόξα και βέλη" για να πολεμήσουν εναντίον των Βυζαντινών. Ανακοίνωσε επίσης την αξίωσή του για "το αυτοκρατορικό στέμμα του βασιλείου των Ελλήνων" (της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας).
Ο Βαρβαρόσσα σκεφτόταν πράγματι το ενδεχόμενο μιας επίθεσης εναντίον της Κωνσταντινούπολης, αλλά το μετάνιωσε και συνήψε συνθήκη ειρήνης με τον Ισαάκιο Β΄ το Φεβρουάριο του 1190. Την ημέρα που συνομολογήθηκε η συνθήκη απεσταλμένος του Ισαάκιου Β΄προσπάθησε να μιλήσει στο Βαρβαρόσσα για κοινή στρατιωτική δράση εναντίον των Βλάχων, ενώ εκπρόσωπος του Θεόδωρου-Πέτρου του πρότεινε και πάλι συμμαχία εναντίον των Βυζαντινών. Ωστόσο ο Βαρβαρόσσα, που ήθελε να συνεχίσει τη σταυροφορία προς τους Αγίους Τόπους, απέρριψε και τις δύο προσφορές.
Κατά τη [[Γ΄ Σταυροφορία]], καθώς οι σχέσεις του Ισαάκιου Β΄ Αγγελου με το [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκο Α΄, Αγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα]] επιδεινώθηκαν, ο Πέτρος Δ΄ και ο Ιβάν Ασέν προσέφεραν στρατιωτική βοήθεια στους Γερμανούς σταυροφόρους στη [[Νις(Σερβιά)|Νις]] το 1189. Το 1190 ο Ισαάκιος Β΄ Αγγελος κατόρθωσε να προελάσει πάλι στο Τάρνοβο και να το πολιορκήσει, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει λόγω της προέλασης Κομανικών ενισχύσεων από το βορρά. Κατά την υποχώρησή του ο Βυζαντινός αυτοκράτορας έπεσε σε ενέδρα του Ιβάν Ασέν, που είχε πιάσει τα περάσματα του Αίμου, και ο Ισαάκιος Β΄ μετά βίας έσωσε τη ζωή του, χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του στρατού και των θησαυρών του. Η νίκη επί των Βυζαντινών έφερε στο προσκήνιο τον Ιβάν Ασέν και ο Πέτρος Δ΄ τον είχε φανερά στέψει συναυτοκράτορα το 1189. Αφήνοντας τον Ιβάν Ασέν υπεύθυνο για το Τάρνοβο και τις εκστρατείες κατά των Βυζαντινών, ο Πέτρος Δ΄ αποσύρθηκε στην Πρεσλάβα χωρίς να παραιτηθεί από το θρόνο. Μετά τη δολοφονία του Ιβάν Ασέν Α΄ το 1196, ο Πέτρος Δ΄ βάδισε κατά του Τάρνοβο, πολιόρκησε το δολοφόνο Ιβάνκο και τον ανάγκασε να καταφύγει στους Βυζαντινούς. Περίπου ένα χρόνο μετά, το 1197, δολοφονήθηκε και ο Πέτρος Δ΄. Τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδερφός του Ιβάν (με το προσωνύμιο [[Καλογιάν της Βουλγαρίας|Καλογιάν]] ή Ιβάνιτσα ή Ιωάνιτσα ή Ιωανίτσης), που τον είχε φανερά συνδιορίσει στο θρόνο το 1196. ▼
===Νέες συγκρούσεις===
▲
Μετά την δολοφονία του έμεινε μόνος ([[1195]]) και όρισε νέο συναυτοκράτορα τον μικρό αδελφό του [[Καλογιάν της Βουλγαρίας|Ιωαννίτση]]. Σε έναν χρόνο δολοφονήθηκε και ο ίδιος, καταλαμβάνοντας τον θρόνο μόνος πλέον ο Ιωαννίτσης.
| |||