Ισπανία των Αψβούργων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ναυτική υπεροχή της Ισπανίας τον 16ο αιώνα φάνηκε από την νίκη εναντίον των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]] στη [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Ναυμαχία της Ναυπάκτου]] το 1571 (η οποία ήταν σημαντική για τους [[Ισπανοί|Ισπανούς]] και τους [[Χριστιανοί|Χριστιανούς]] συνολικά). Από το μέγεθος της [[Ισπανική Αρμάδα|Ισπανικής Αρμάδας]] το 1588 και μια σειρά νικών εναντίον της [[Αγγλία|Αγγλίας]] στον [[Αγγλοϊσπανικός Πόλεμος (1585)|Αγγλοϊσπανικό Πόλεμο]] του 1585–1604. Όμως κατά την διάρκεια των μέσων δεκαετιών του 17ου αιώνα η ναυτική δύναμη της Ισπανίας εισήλθε σε μακρά παρακμή με αυξανόμενες ήττες εναντίον των [[Ολλανδική Δημοκρατία|Ηνωμένων Επαρχιών]]. Στη ξηρά η Ισπανία των Αψβούργων ενεπλάκη στον [[Τριακονταετής Πόλεμος|Τριακονταετή Πόλεμο]], και στο δεύτερο ήμισυ του 17ου αιώνα οι Ισπανοί ηττήθηκαν από τους [[Γαλλία|Γάλλους]], υπό τον [[Λουδοβίκος ΙΔ' της Γαλλίας|Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ']]. Η Αψβουργική διοίκηση στην Ισπανία έληξε με τον θάνατο το 1700 του [[Κάρολος Β' της Ισπανίας|Καρόλου Β']] ο οποίος οδήγησε στον [[Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής|Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής]] και στην κατάληψη της Ισπανίας από τον [[Οίκος των Βουρβόνων|Οίκο των Βουρβόνων]].

Η Ειρήνη του Κατώ-Καμπρεσί το 1559 τερμάτισε τον πόλεμο με τη Γαλλία, αφήνοντας την Ισπανία με σημαντικό πλεονέκτημα. Όμως, η κυβέρνηση είχε τεράστιο χρέος και κήρυξε πτώχευση εκείνο το έτος. Οι φιλοδοξίες του Φιλίππου ήταν πέραν των ικανοτήτων της χώρας του να τις πληρώσει, αν και ο άργυρος από το Μεξικό και το Περού κάπως αντιστάθμισαν τα πράγματα. Ακόμη και έτσι,τα περισσότερα έσοδα της κυβέρνησης ήταν από τους φόρους και τους δασμούς. Η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] had long menaced the fringes of the Habsburg dominions in Austria and northwest Africa, and in response Ferdinand and Isabella had sent expeditions to North Africa, capturing [[Melilla]] in 1497 και το [[Οράν]] το 1509. Ο Κάρολος είχε προτιμήσει να αντιμετωπίσει τους Οθωμανούς με μια μακράν πιο ναυτική στρατηγική,, hampering Ottoman landings on the Venetian territories in the Eastern Mediterranean. Only in response to raids on the eastern coast of Spain did Charles personally lead attacks against holdings in North Africa (1545). To 1560 οι Οθωμανοί επέφεραν μια σοβαρή ήττα για το Ισπανικό ναυτικό ανοικτά της Τυνησίας, αλλά το 1565, η Οθωμανική αποβίβαση στο στρατηγικό ζωτικό νησί της [[Μάλτα]]ς, που το υπερασπίζονταν οι [[Ιωαννίτες Ιππότες]], was defeated. Ο θάνατος του [[Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής|Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς]] το επόμενο έτος και η διαδοχή του από τον λιγότερο ικανό [[Σελίμ ο Μέθυσος|Σελίμ τον Μέθυσο]] ενθάρρυναν τον Φίλιππο, ο οποίος αποφάσισε να μεταφέρει τον πόλεμο στα Οθωμανικά εδάφη. Το 1571, μια μικτή ναυτική αποστολή Ισπανικών, Ενετικών και παπικών πλοίων με ηγέτη τον νόθο γιο του Καρόλου [[Don John of Austria]] εξολόθρευσε τον Οθωμανικό στόλο στη [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Μάχη της Ναυπάκτου]], τη μεγαλύτερη ναυμαχία που διεξήχθη σε ευρωπαϊκά νερά από το Άκτιο το 31 π.Χ. Η νίκη έκαμψε την Οθωμανική ναυτική απειλή εναντίον του Ευρωπαϊκού εδάφους, συγκεκριμένα στη δυτική Μεσόγειο, και η απώλεια of experienced sailors was to be a major handicap in facing Christian fleets. Όμως οι Τούρκοι κατόρθωσαν να ξαναχτίσουν το ναυτικό τους σε έναν χρόνο, using it handily to consolidate Ottoman dominance over most the Mediterranean's African coast and eastern islands. Philip lacked the resources to fight both the Netherlands and the Ottoman Empire at the same time, and the stalemate in the Mediterranean continued until Spain agreed to a truce in 1580.