Αθανάσιος Αλεξανδρείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη δεύτερη δεκαετία του [[4ος αιώνας|4ου αιώνα]] προκαλείται αναστάτωση στην [[Εκκλησία]] όσον αφορά τον προσδιορισμό της φύσης του Θεού, λίγο μόλις καιρό μετά την κατάπαυση του κύματος διωγμών από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες. Ο Αθανάσιος από νωρίς, ως λαϊκός ακόμα, έδειξε έντονο ζήλο στην προσπάθεια καταπολέμησης των θέσεων που προασπιζόταν ο [[Άρειος]], συγγράφοντας κείμενα όπως το ''Κατά Ειδώλων'' και το ''Περί Ενανθρωπήσεως του Λόγου''. Το [[325]] μ.Χ. πληροφορούμαστε ότι ήδη έχει χειροτονηθεί [[διάκονος]] όπου και συμμετέχει ενεργώς ως γραμματέας στην [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενική σύνοδο]], συγκληθείσα υπό του [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μεγάλου Κωνσταντίνου]] με σκοπό τη διευθέτηση των θεολογικών συγκρούσεων που ταλάνιζαν τις χριστιανικές εκκλησίες. Το [[328]] μ.Χ, μετά την κοίμηση του πνευματικού του Πατέρα και επισκόπου [[Αλεξάνδρεια|Αλεξανδρείας]] Αλεξάνδρου, με σύμφωνη απόφαση κλήρου και λαού, χειροτονήθηκε επίσκοπος (εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε [[Πατριάρχης]]), ένεκα του μεγάλου ζήλου και της φήμης που είχε αποκτήσει ως «ανυποχώρητου μαχητή».

 

Χειροτονήθηκε σε ηλικία 33 ετών, στις 8 Ιουλίου του [[328]] μ.Χ. Μετά την εκλογή του, άρχισε σημαντικό ποιμαντικό έργο, μελέτησε τις ανάγκες των μοναχών, κληρικών και λαϊκών για τη καλύτερη δυνατή συμβίωση και εναρμόνιση των ρόλων τους στο εκκλησιαστικό πλαίσιο. Επίσης ανέπτυξε έντονη αντιαιρετική δράση, με κύριο στόχο την διάδοση του «ορθού» δόγματος της ομοουσιότητας του Πατρός και του Υιού. Υπήρξε και προεξάρχων μεγάλου φιλανθρωπικού έργου στη περιοχή της Αλεξάνδρειας.