Έδεσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση έκδοσης 6262932 από τον Stafgamer25 (Συζήτηση) |
||
Γραμμή 68:
Κατά το [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]] οι πολλοί Εδεσσαίοι αγωνίστηκαν για την ελευθερία, όπως ο οπλαρχηγός [[Ιωάννης Τσίτσιος]] (καπετάν Βλάχος) και οι Μακεδονομάχοι Ιωάννης Γιούσμης, Παρίσης Παρίσης, Κωνσταντίνος Σαλάμπασης, Κωνσταντίνος Σιβένας, Αθανάσιος Φράγκου, Ιωάννης Χατζηνίκος και ο ιατρός Αργύριος Κιτάνος. Ηγετικές μορφές της πόλης υπήρξαν επίσης, ο Ευάγγελος Κωφός και ο Δημήτριος Ρίζος.<ref>Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, επιστημονική επιμέλεια Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, ΕΜΣ, εκδόσεις University Studio Press. Θεσσαλονίκη 2008</ref> Κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]], η Έδεσσα απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό στις [[18 Οκτωβρίου]] του [[1912]].
Με τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] και την [[Ανταλλαγή πληθυσμών]] που ακολούθησε το [[1923]]-[[1924]], 2.500 περίπου Έλληνες πρόσφυγες από τη [[Μικρά Ασία]] και την [[Ανατολική Θράκη]] εγκαθίστανται στην Έδεσσα<ref>https://mikrasiatwn.wordpress.com/2012/06/03/%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%8D%CE%B3%CF%89%CE%BD-%CE%AD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CF%83/</ref>, συμβάλλοντας στην πολιτισμική και οικονομική ανάπτυξη του μεσοπολέμου. Πολλοί από αυτούς είχαν αστική προέλευση και ίδρυσαν βιοτεχνίες με κορυφαίους τους κλάδους της υφαντουργίας και της ταπητουργίας-η τεχνογνωσία των οποίων ήταν άγνωση ως τότε στον κυρίως ελλαδικό κορμό<ref>http://www.mikrasiatespellas.gr/occupation.html</ref>. Τη [[δεκαετία 1930|δεκαετία του '30]], εποχή πλήρους ακμής, λειτουργούν θέατρα, κινηματογράφοι, φιλαρμονική και εκδίδονται 4-5 εφημερίδες. Στην έντονη πολιτιστική κίνηση πρωτοστατεί ο σύλλογος «Μέγας Αλέξανδρος», που ιδρύθηκε το [[1922]] και συνεχίζει μέχρι σήμερα.<ref>http://www.dimosedessas.gov.gr/el/i-poli-edessa/istoria-tis-perioxis</ref> [[Αρχείο:Kioupri.jpg|thumb|left|321x321px|Η βυζαντινή γέφυρα "Κιουπρί"]] Η ευημερία της πόλης δέχθηκε ανεπανόρθωτο πλήγμα κατά τη [[δεκαετία 1940|δεκαετία του '40]], με τη γερμανική [[κατοχή]] και τον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφύλιο]] που ακολούθησε. Αν και η Έδεσσα δεν βομβαρδίστηκε στη διάρκεια του [[ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940|ελληνοϊταλικού πολέμου]], υπέστη τεράστια καταστροφή ακριβώς λίγες ημέρες πριν από τη λήξη της κατοχής. Το Σεπτέμβριο του [[1944]], οι [[Γερμανοί]], σε αντίποινα για το φόνο ενός στρατιώτη τους, πυρπόλησαν τη μισή πόλη αφήνοντας χιλιάδες άστεγους. Μεταξύ των κτιρίων που καταστράφηκαν περιλαμβανόταν το Αρρεναγωγείο (κτίσμα του [[1862]]) και ο μητροπολιτικός ναός των
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Έδεσσα βρέθηκε στη δίνη του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφυλίου πολέμου]] και, κατά περιόδους, κατακλύστηκε από προσωρινούς πρόσφυγες των γύρω χωριών, τα οποία εκκενώνονταν για στρατιωτικούς λόγους. Όταν έληξαν οι συγκρούσεις το [[1949]] και ενώ εκατοντάδες σλαβόφωνοι και άλλοι ντόπιοι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού μαζί με τις οικογένειες τους είχαν πάρει το δρόμο της αναγκαστικής εξορίας, η πόλη προσπάθησε να επουλώσει τα τραύματα, αλλά οι οικονομικές συνθήκες είχαν αλλάξει. Η εμφάνιση των συνθετικών υφασμάτων (νάιλον, ραγιόν) που ήρθαν από την [[Αμερική]] επέφερε σκληρό ανταγωνιστικό κτύπημα στις ελληνικές κλωστοϋφαντουργίες. Ο εξηλεκτρισμός της χώρας αφαίρεσε από τις βιομηχανίες της Έδεσσας το συγκριτικό πλεονέκτημα των υδατοπτώσεων.
Γραμμή 81:
* Αναστάσιος Δημητρίου, Οπλαρχηγός του 21'
* Δημήτριος Κωνσταντίνου, Αξιωματικός του 21'
* Γρηγόριος Τσίτσης, μεγαλοέμπορος και ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου εργοστασίου δημιουργίας κάνναβης και μεταξιού στην Ανατολή.<ref>{{Cite web|url=http://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/06/18-6.pdf|title=ΚΛΩΣΤΟΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΔΕΣΣΑ|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>
* [[Ιωάννης Τσίτσιος]] (καπετάν Βλάχος)
* Ιωάννης Γιούσμης, Μακεδονομάχος
| |||