Τυπογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|29|03|2012}}

[[Αρχείο:Chodowiecki Basedow Tafel 21 c Z.jpg|μικρογραφία|300x300εσ|Τυπογραφείο του 18ού αιώνα]]

 

Η τυπογραφία ξεκίνησε ουσιαστικά τον 15ο αι. με την εφεύρεση του επίπεδου πιεστηρίου από τον [[Γουτεμβέργιος|Γουτεμβέργιο]]. Μέχρι τα τέλη του 20ού αι., η ''παραδοσιακή τυπογραφία'' χρησιμοποιούσε ''κινητά στοιχεία'' σε διάφορα μεγέθη και οικογένειες (''[[γραμματοσειρά|γραμματοσειρές]]'') φτιαγμένες από μέταλλο και σπανιότερα από ξύλο. Τα στοιχεία αυτά έμπαιναν σε ειδικές θήκες, τους ''σελιδοθέτες'', και κατόπιν στο πιεστήριο για την εκτύπωση.

Στη σύγχρονη στοιχειοθεσία, οι φωτογραφικές διαφάνειες και η ''λιθογραφία'' σε μεταλλικά φύλλα (''όφσετ'') αντικατέστησαν τους σελιδοθέτες, ενώ τα κινητά στοιχεία αντικαταστάθηκαν από ηλεκτρονικές γραμματοσειρές με μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων και απεριόριστα μεγέθη. Πάντως κύριο μηχάνημα της τυπογραφίας — παραδοσιακής και σύγχρονης — παραμένει το ''πιεστήριο'', που επιτρέπει τη γρήγορη αναπαραγωγή πολλών αντιγράφων.

 

=== Οι πρώτες τυπογραφικές αναπαραγωγές ===

Η εξέλιξη των τυπογραφικών μεθόδων ήταν διαφορετική στις ιστορικές περιόδους και στα διαφορετικά μέρη του κόσμου. Η αντιγραφή των βιβλίων με το χέρι, με τη χρήση πένας ή πινέλου με μελάνι, ήταν χαρακτηριστικό των αρχαίων πολιτισμών της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], της [[Ελλάδα]]ς και της [[Ρώμη]]ς. Με παρόμοιο τρόπο γινόταν και η αντιγραφή βιβλίων στα μεσαιωνικά μοναστήρια.