Αντίγονος ο Μονόφθαλμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 39:
 
== Κατάτμηση της Αυτοκρατορίας ==
Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος ή Κύκλωψ (γιατί είχε χάσει το αριστερό του μάτι σε μια μάχη), από το βασιλικό γένος της Ελιμείας, είχε διορισθεί, από τον Αλέξανδρο, κυβερνήτης της Μεγάλης [[Φρυγία]]ς το [[333 π.Χ.]] Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου ([[323 π.Χ.]]), στην πρώτη διανομή του κράτους στην Βαβυλώνα, έγινε σατράπης της χώρας αυτής καθώς και της [[Παμφυλία]]ς και [[Λυκία]]ς. Στη συνέχεια ο Αντίγονος επέσυρε την οργή του [[Περδίκκας|Περδίκκα]] για το λόγο ότι αρνήθηκε, ενώ του ζητήθηκε, να βοηθήσει τον [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη]] να καταλάβει της επαρχίες που του παραχωρήθηκαν ([[Παφλαγονία]] και [[Καππαδοκία]]), των οποίων η κατάκτηση δεν είχε ολοκληρωθεί από τους Μακεδόνες. Επειδή οι φιλοδοξίες του Περδίκκα είχαν εκδηλωθεί, ο Αντίγονος διέφυγε με το γιο του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο]] στην Ελλάδα, όπου συμμάχησε με τον [[Αντίπατρος|Αντίπατρο]] (αντιβασιλέα της Μακεδονίας). Σε αυτή τη φάση σχηματίζεται ένας συνασπισμός κατά του Περδίκκα με κύριους πρωταγωνιστές τον Αντίπατρο, τον [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίο]], τον [[Κρατερός (στρατηγός)|Κρατερό]] και τον Αντίγονο. Σύμμαχος του Περδίκκα παραμένει ο [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένης]], ο οποίος καταφέρνει να εξοντώσει τον Κρατερό σε μάχη που έγινε στην Ελλησποντιακή Φρυγία ή στην Καππαδοκία . Το [[321 π.Χ.]] σκοτώνεται ο Περδίκκας στην προσπάθεια να εξουδετερώσει τον Πτολεμαίο και έλαβε χώρα νέα κατάτμηση της αυτοκρατορίας (Δεύτερη διανομή του [[ΕυμένηςΣυμφωνία οτου ΚαρδιανόςΤριπαραδείσου|διανομή του Τριπαραδείσου]] της Άνω Συρίας το [[321 π.Χ.]]).
 
Στον Αντίγονο ανατέθηκε ο πόλεμος κατά του εναπομείναντος [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη]] ο οποίος αν και ήταν ικανότατος και στα πολεμικά, δεν πλαισιωνόταν από πιστούς συνεργάτες . Ο Αντίγονος κατάφερε να δελεάσει τον Απολλωνίδη, αξιωματικό του ιππικού του Ευμένη, να αυτομολήσει κατά τη διάρκεια της μάχης που έλαβε χώρα στα Ορκύνια πεδία με αποτέλεσμα την ήττα του Ευμένη παρά το γεγονός ότι αυτός είχε διπλάσιες δυνάμεις απ' αυτές του Αντίγονου. Ο Ευμένης αποσύρθηκε , με 600 άνδρες , στην οχυρή θέση Νώρα στα βόρεια υψώματα του όρους [[Όρος Ταύρος|Ταύρος]] στην Καππαδοκία. Μετά τη νίκη αυτή ο Αντίγονος πρόσθεσε στη δύναμή του και την άλλοτε δύναμη του Ευμένη, η οποία πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από 10.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Αφού απέκλεισε τον Ευμένη στα Νώρα στράφηκε κατά των συνεργατών του Περδίκκα, Αλκέτα (αδελφός του Περδίκκα) και Αττάλου. Ο ίδιος επικεφαλής δυνάμεως 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων διέσχισε, σε εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα, τα 450 χλμ που χωρίζουν την Καππαδοκία με την [[Πισιδία]] όπου βρισκόταν ο Αλκέτας, ο οποίος αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε καν να παρατάξει τη φάλαγγά του, η οποία άλλωστε υστερούσε κατά πολύ. Ο Άτταλος και άλλοι αξιωματικοί συνελήφθησαν ενώ ο Αλκέτας διέφυγε, προσωρινά, στην Τερμησσό όπου και αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια του Αντίγονου. Ο Αντίγονος πρόσθεσε επιπλέον δυνάμεις στο στρατό του, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήταν ο μεγαλύτερος που είχε συγκεντρωθεί ως τότε στο κράτος{{πηγή}}.
Γραμμή 47:
Ο [[Πολυπέρχων]] διαδέχθηκε τον Αντίπατρο στη Μακεδονία το [[319 π.Χ.]], αποκλείοντας τον γιό του Αντίπατρου, [[Κάσσανδρος|Κάσσανδρο]]. Ο Αντίγονος αποφάσισε να γίνει κύριος της Ασίας και σε συνδυασμό με τον [[Κάσσανδρος]] και τον [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίο]] αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εξουσία του Πολυπέρχοντα.
 
Κατά παράβαση της συμφωνίας του [[ΕυμένηςΣυμφωνία οτου Καρδιανός#ΣεμειώσειςΤριπαραδείσου|συμφωνίας του Τριπαράδεισου]] (παράβαση που είχε διαπράξει και ο Πτολεμαίος προσαρτώντας την [[Κοίλη Συρία]]) προσάρτησε της σατραπείες της Ελλησποντικής Φρυγίας και της [[Λυδία]]ς από τους Αρριδαίο και Άσπρο Κλείτο αντίστοιχα. Άρχισε διαπραγματεύσεις με τον Ευμένη, αλλά ο Ευμένης παρέμενε πιστός στη βασιλική οικογένεια. Ο Ευμένης δραπέτευσε από τα Νώρα, συγκέντρωσε στρατό και συμμάχησε με τους σατράπες των ανατολικών επαρχιών. Ο Αντίγονος έδωσε δυο μεγάλες μάχες κατά του Ευμένη, στην [[Μάχη της Παραιτακηνής|Παραιτακηνή]] το [[317 π.Χ.]] και στην [[Μάχη της Γαβιηνής|Γαβιηνή]] το 316 π.Χ. Τελικά ο [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένης]] παραδόθηκε με προδοσία στον Αντίγονο και θανατώθηκε το [[316 π.Χ.]]
 
Μετά απ' αυτά ο Αντίγονος διεκδίκησε την εξουσία για το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας, κατάσχεσε τους θησαυρούς στα [[Σούσα]] και εισήλθε στη [[Βαβυλώνα]], της οποίας κυβερνήτης ήταν ο [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκος]]. Ο [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκος]] κατέφυγε στον Πτολεμαίο, και με τον [[Λυσίμαχος|Λυσίμαχο]] και τον Κάσσανδρο συμμάχησαν κατά του Αντίγονου ([[315 π.Χ.]]). Παράλληλα, ο Αντίγονος διακήρυξε την ελευθερία των ελληνικών πόλεων, τις οποίες προσπάθησε να προσεταιριστεί. Ως έμπρακτη απόδειξη δεν τοποθετούσε φρουρά σε όσες πόλεις ελευθέρωνε. Μέρος αυτής της πολιτικής ήτνα και η ίδρυση του [[Κοινό των Νησιωτών|Κοινού των Νησιωτών]] υπό την αιγίδα του Αντίγονου το 314 π.Χ. Το [[314 π.Χ.]] ο Αντίγονος εισέβαλε στη [[Συρία]], η οποία ανήκε στον Πτολεμαίο, και πολιόρκησε την [[Τύρος|Τύρο]] για πάνω από ένα χρόνο. Το [[312 π.Χ.]] ο γιος του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριος]] ηττήθηκε στη [[Μάχη της Γάζας]] από τον Πτολεμαίο και έχασε τη Βαβυλώνα, την οποία ανακατέλαβε τον επόμενο χρόνο.