Στόουνχεντζ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 20:
Μέχρι σήμερα οι μελετητές και οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποιοι ήταν αυτοί που έχτισαν το μεγαλιθικό αυτό μνημείο. Οι μαρτυρίες που έχουμε είναι αμφισβητούμενες και είναι οι εξής:
* Ο [[Τζέφρεϊ του Μονμάουθ]] το [[1135]] μ.Χ., στο έργο του ''Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας'' (''Historia Regum Britanniae'') αναφέρει ότι το μνημείο διέταξε να αναγερθεί από το βασιλιά των [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανών]] Αυρήλιου Αμβρόσιου εις ανάμνηση της άγριας σφαγής, απο τον Χέωγκιστ τον Σάξονα, 500 ευγενών το [[490]] μ.Χ. Για να κατασκευάσει το μνημείο ο Αμβρόσιος ζήτησε τη βοήθεια του μάγου [[Μέρλιν]] (Μίριν στα κέλτικα), ο οποίος συμβούλεψε να πάρουν τους ογκόλιθους από τη νήσο της [[Ιρλανδία|Ιρλανδίας]] από ένα άλλο μεγαλιθικό μνημείο στη θέση Κίλαρ. Επειδή οι ογκόλιθοι ήταν τεράστιοι, ο [[Μέρλιν]] ανέλαβε τη μεταφορά τους όπου με μαγικό τρόπο "έκανε τις πέτρες να χορεύουν πάνω από τη θάλασσα" όπως γράφει ο [[Τζέφρεϊ του Μονμάουθ|Μόνμαουθ]]. Σύμφωνα με τους μελετητές, ο παραπάνω μύθος έχει ελάχιστα πραγματικά στοιχεία και δημιουργήθηκε κυρίως για να προβάλει το βρετανικό παρελθόν έναντι του σαξονικού, καθώς ο μύθος γράφτηκε τη περίοδο της νορμανδικής κυριαρχίας στη [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανία]].
Μέχρι* σήμεραΟ μελετητέςΓουόλτερ από όλο τον κόσμο υποστηρίζουνΤσάρποστηρίζουν πως το μνημείο είτε χτίστηκε από [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναίους]], είτε από [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]], είτε από [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανούς]], ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν την κατασκευή του ακόμα και από εξωγήινους πολιτισμούς. Τα μόνα σίγουρα στοιχεία για το Στόουνχεντζ, την ανέγερσή του και τη χρήση του είναι ότι:
* Ο Γουόλτερ Τσάρλτον εκφράζει τη πεποίθηση ότι το μνημείο ανεγέρθη από τους [[δανία|Δανούς]] και αποτελούσε το κοινοβούλιο τους. Την άποψη αυτή τη βρίσκουμε καταγεγραμμένη το [[1663]] στο βιβλίο του Τσάρλτον ''Χορεία γιγάντων ή το Στόουνχεντζ επανακτάται από τους Δανούς'' (''Chorea gigantum or Stone-Heng restored to the Danes'')
* Ο Τζον Όμπρεϊ στο έργο του ''Μνημείο Βρετανικό'' (''Monumenta Britannica'') υποστηρίζει ότι το Στόουνχεντζ ήταν ναός χτισμένος από τους [[Δρυΐδες]] και ανήκε στη δικαιοδοσία τους.
* Ο [[Εκαταίος ο Αβδηρίτης]] και ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]] αναφέρουν στα έργα τους έναν λαό με το όνομα [[Υπερβόρειοι]], οι οποίοι κατοικούσαν σε ένα νησί πέρα από τη γη των [[Κέλτες|Κελτών]] της [[Γαλατία|Γαλατίας]] (σημερινή [[Γαλλία]]) και είχαν κατασκευάσει έναν μεγάλο κυκλικό ναό όπου λατρεύανε το θεό [[Απόλλων|Απόλλωνα]]. Κατά πολλούς μελετητές, αυτή η εκδοχή θεωρείται αληθινή, καθώς το Στόουνχεντζ χρησιμοποιούνταν ως παρατηρητήριο για τη θέση του ήλιου, πράγμα που μπορεί να μπέρδεψαν οι [[αρχαίοι Έλληνες]] εξερευνητές με τη λατρεία του Ήλιου, που για τους ίδιους ταυτιζόταν με τον θεό [[Απόλλων|Απόλλωνα]].
* Το [[1740]] ο Γουίλιαμ Στάκλεϊ δημοσιεύει το βιβλίο του ''Στόουνχεντζ, Ένας ναός επανακτάται από τους Βρετανούς Δρυΐδες'' (''Stonehenge, A temple restored to the British Druids'') στο οποίο παραθέτει στοιχεία τις περιοχής, που προέκυψαν μέσω δεκαετούς έρευνας, μαζί με αξονομετρικό σχέδιο του μνημείου και με ακριβείς μετρήσεις αυτού. Ο Στάκλεϊ επανεξέτασε την υπόθεση ότι το έχτισαν οι [[Δρυΐδες]] και αποφάσισε ότι είναι η μόνη πιθανή εξήγηση για το ποίος ανέγειρε αυτό το μνημείο.
Μέχρι σήμερα μελετητές από όλο τον κόσμο υποστηρίζουν πως το μνημείο είτε χτίστηκε από [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναίους]], είτε από [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίους]], είτε από [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανούς]], ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν την κατασκευή του ακόμα και από εξωγήινους πολιτισμούς. Τα μόνα σίγουρα στοιχεία για το Στόουνχεντζ, την ανέγερσή του και τη χρήση του είναι ότι:
* Σύμφωνα με πετρογραφική ανάλυση των ογκόλιθων, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτοί οι μονόλιθοι λαξεύτηκαν και μεταφέρθηκαν από λατομεία της [[Ουαλία|Ουαλίας]] και της νοτιοδυτικής [[Αγγλία|Αγγλίας]].
* Σύμφωνα με τη χρήση αστρονομικών διαγραμμάτων, οι αρχαιολόγοι υπολόγισαν ότι το μνημείο παρέμεινε σε χρήση για 1.500 χρόνια περίπου ως λατρευτικός χώρος και ως αστρονομικό παρατηρητήριο.