Η '''μάχη του Δομοκού''' ([[5 Μαΐου]] 1897]] ήταν ένα κρίσιμο επεισόδιο του [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897]]. Έληξε με νίκη του τουρκικού στρατού, γεγονός που επιτάχυνε την επίτευξη [[Ανακωχή|ανακωχής]] μεταξύ των δυο εμπολέμων πλευρών.
Την 8η πρωϊνή της 5/5/1897, σύμφωνα με τηλεγράφημα του [[Κωνσταντίνος Α΄τηςΑ΄των ΕλλάδαςΕλλήνων|διαδόχου Κωνσταντίνου]]<ref>Εφημερίδα «''Εμπρός''», φύλλο της [[6 Μαΐου]] 1897, σελ.2 : «''Λεπτομέρειαι της επιθέσεως''»</ref> πολυάριθμες τουρκικές δυνάμεις (30.000 άνδρες με την κάλυψη πυροβολικού και ιππικού) πρόσβαλαν το αριστερό, κυρίως, άκρο της ελληνικής πλευράς, που το υπεράσπιζαν οι αξιωματικοί Τερτίπης και Κακλαμάνος. Έως το μεσημέρι οι Έλληνες στρατιώτες είχαν κρατήσει τις θέσεις τους, όταν άρχισαν να καταφθάνουν τουρκικές ενισχύσεις από τα [[Φάρσαλα]], που είχαν ήδη καταληφθεί. Όπως αναφέρεται στο επίσημο δελτίο της ελληνικής κυβέρνησης<ref> Εφημερίδα «''Εμπρός''», ο. πρ.</ref> στις 3 μ.μ. η δεξιά πτέρυγα της ελληνικής παράταξης αναγκάσθηκε να συμπτυχθεί «''ευρεθείσα απέναντι τετραπλασίας δυνάμεως''». Μισή ώρα νωρίτερα και κατόπιν εκθέσεως του διαδόχου, η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε διαταγή υποχώρησης. Την οπισθοχώρηση των ελληνικών μονάδων κάλυψε με επιτυχία ο [[Κωνσταντίνος Σμολένσκης|ταξίαρχος Σμολένσκης]], οι δε ελληνικές απώλειες υπολογίσθηκαν σε 220 άνδρες που τέθηκαν εκτός μάχης, μεταξύ των οποίων ήταν ο ανθυπίλαρχος Μαυρομιχάλης που τραυματίσθηκε βαριά και απεβίωσε κατά τη μεταφορά του στη [[Λαμία]]. Η πόλη του [[Δομοκός|Δομοκού]] καταλήφθηκε από τον τουρκικό στρατό<ref> Εφημερίδα «Εμπρός», φύλλα της [[7 Μαΐου]] 1897, σελ. 3 & της [[8 Μαΐου]] 1897, σελ. 3</ref>.
