Πείνα στην Κατοχή (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 57:
== Ανθρωπιστικό αδιέξοδο ==
Ο λιμός έπληξε κυρίως τις μεγάλες πόλεις της χώρας: [[Αθήνα]], [[Πειραιάς|Πειραιά]], [[Θεσσαλονίκη]], αλλά και τη νησιωτική Ελλάδα και ιδιαίτερα την [[Μύκονος|Μύκονο]], τη [[Σύρος|Σύρο]] και τη [[Χίος|Χίο]]. Τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα υπήρξαν τα πιο ευάλωτα, ενώ στις λίστες των θανάτων μεγάλο τμήμα ήταν άνεργοι αλλά και οι εργάτες, οι συνταξιούχοι και
Πολλά θύματα υπήρξαν ανάμεσα στους στρατιώτες του αλβανικού μετώπου. Οι τραυματίες και ασθενείς είχαν αφεθεί στα νοσοκομεία χωρίς μέριμνα και οι υγιείς στρατιώτες από την επαρχία δεν μπορούσαν επιστρέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και γίνονταν επαίτες στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά.<ref>[gak.eyv.sch.gr/Drast/Ekpaid/peina_gen.doc Η πείνα στην Κατοχή]</ref>
Οι πρόσφυγες του 1922 δοκιμάστηκαν σκληρά καθώς λίγα έτη από την άφιξή τους στη μητροπολιτική Ελλάδα, παρέμεναν σε παραπήγματα στις προσφυγικές γειτονιές των πόλεων. Με την οικονομική κρίση, πολλοί πρόσφυγες εργάτες σε βιομηχανίες και βιοτεχνίες έμειναν χωρίς εργασία και εισόδημα. Επιπλέον δεν είχαν κοινωνικές διασυνδέσεις με άλλους σε καλύτερη τύχη ούτε χωριά στην ύπαιθρο για να καταφύγουν και να επιβιώσουν.<ref>[gak.eyv.sch.gr/Drast/Ekpaid/peina_gen.doc Η πείνα στην Κατοχή]</ref>
Οι κάτοικοι είχαν εξοικειωθεί με την εικόνα του θανάτου στους δρόμους. Στα απομνημονεύματα του ο Σουηδός διπλωμάτης και μέλος του Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα από το 1942, Πολ Μον, περιγράφει την πρωτεύουσα της χώρας:
| |||