Τα 400 χτυπήματα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
"'''Τα τετρακόσια χτυπήματα'''" (''Les Quatre Cents Coups'') είναι δραματική [[Ταινία (αποσαφήνιση)|ταινία]] που κυκλοφόρησε αρχικά στη [[Γαλλία]] το [[1959]] και στην [[Ελλάδα]] το [[2002]]. Αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες του Γαλλικού Νέου Κύματος ([[French New Wave]])<ref>{{Cite web|url=https://www.pressreader.com/usa/los-angeles-times/20161023/282746291304718|title=PressReader.com - Connecting People Through News|website=www.pressreader.com|accessdate=2017-02-26}}</ref>, καθώς έχει πολλά από τα γνωρίσματά του. Το σενάριο επιμελήθηκε ο [[Φρανσουά Τρυφώ]] και ο [[Marcel Moussy]] ενώ την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Φρανσουά Τρυφώ. Πρωταγωνιστούν ο [[Jean-Pierre Léaud]] που υποδύεται τον ''Antoine Doinel'', πρόκειται για ένα δωδεκάχρονο αγόρι που έρχεται καθημερινά αντιμέτωπο με το απολυταρχικό σύστημα του σχολείου της εποχής από την μία και με την αδιαφορία και τη ψυχρότητα των σχέσεων τις οικογένειας του από την άλλη, η [[Claire Maurier]] που υποδύεται την ''Gilberte Doinel'', η οποία είναι η μητέρα του ''Antoine'', ο [[Albert Rémy]] που υποδύεται τον ''Julien Doinel,'' ο οποίος είναι ο θετός πατέρας του ''Antoine'' και ο [[Patrick Auffay]] που υποδύεται τον ''René Bigey,'' ο οποίος είναι ο καλύτερος φίλος του ''Antoine''.Το έργο διαδραματίζεται στην Γαλλία.
Η ταινία είχε πολλές προτάσεις βράβευσης και κατέκτησε και πολλά βραβεία, όπως το "Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη" στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών]], το βραβείο OCIC, και η υποψηφιότητα για Χρυσή Παλάμη (Palme d'Or). Ακόμη, προτάθηκε για [[Βραβείο Όσκαρ|Όσκαρ]] "Καλύτερου Σεναρίου" το [[1960]]. Το έργο πούλησε 4.092.970 εισιτήρια στη Γαλλία, με αποτέλεσμα να γίνει η πιο επιτυχημένη ταινία του Τρυφώ, στην γενέτειρά του<ref>{{Cite web|url=http://www.jpbox-office.com/fichfilm.php?id=9452|title=Les Quatre cents coups (1959)- JPBox-Office|last=JP|website=www.jpbox-office.com|accessdate=2017-02-26}}</ref>.
Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως μία από τις καλύτερες γαλλικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, και το [[2011]], κριτικοί του ''[[Sight & Sound]] ,'' την κατέταξαν στην 39η θέση των καλύτερων ταινιών που προβλήθηκαν ποτέ<ref>{{Cite web|url=http://www.bfi.org.uk/films-tv-people/sightandsoundpoll2012/critics|title=Critics’ top 100 {{!}} BFI|website=www.bfi.org.uk|language=en|accessdate=2017-02-26}}</ref>.
== Πλοκή ==
Ο ''Antoine Doinel'' είναι ένα νεαρό αγόρι που μεγαλώνει στη πόλη του [[Παρίσι|Παρισιού]] κατά τη δεκαετία του [[1950]]. Παρεξηγημένος από τους γονείς τους επειδή είναι αδικαιολόγητα απών από το σχολείο και κλέβει, καθώς και βασανισμένος από τον δάσκαλό του (''Guy Decomble'') γιατί έχει προβλήματα πειθαρχίας. Το αγόρι παρατά το σχολείο μετά από το τσακωμό που είχε με τον ''Balzac'' και κλέβει μια γραφομηχανή από τη δουλειά του πατέρα του (''Albert Remy'') ώστε να τελειοποιήσει το σχέδιο του να φύγει από το σπίτι, αλλά συλλαμβάνεται όταν προσπαθεί να την επιστρέψει. Ο πατριός του τον παραδίδει στην αστυνομία όπου ο μικρός περνάει όλη τη νύχτα στη φυλακή και μοιράζεται το κελί με πόρνες και κλέφτες. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, η μητέρα του ομολογεί ότι ο σύζυγός της δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του μικρού. Το αγόρι μεταφέρεται σε αναμορφωτήριο κοντά στην ακτή (μετά από παράκληση της μητέρας του). Εκεί, ένας ψυχολόγος εξετάζει τους λόγους που το αγόρι είναι δυστυχισμένο, αφού εκείνο τους ομολογήσει μέσα από συνεχόμενος μονολόγους. Μια μέρα που παίζει ποδόσφαιρο με τα άλλα αγόρια, καταφέρνει να αποδράσει βγαίνοντας από τον φράκτη και τρέχει προς τον ωκεανό, ένα μέρος που ήθελε να επισκεφτεί όλη του τη ζωή. Φτάνει στην ακτογραμμή και τρέχει προς τη θάλασσα. Στη τελευταία σκηνή, η κάμερα επικεντρώνεται στο πρόσωπο του, και εκείνος κοιτάει προς αυτήν.
== Τίτλος ==
Ο αγγλικός τίτλος της ταινίας είναι κυριολεκτική μετάφραση του γαλλικού αλλά δεν αποδίδει το σωστό νόημα, αφού ο γαλλικός τίτλος αναφέρεται στον ιδιωματισμό "''faire les quatre cents coups" ,'' που σημαίνει "''αναθρεμμένος στη κόλαση''". Στις πρώτες αφίσες της ταινίας στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], o μεταγλωττιστής [[Noelle Gilmore]] της έδωσε το τίτλο "''Wild Oats''", ο οποίος δεν άρεσε όμως στον αντιπρόσωπο και τον άλλαξε σε "''The 400 Blows''". Πριν δουν τη ταινία, ορισμένοι θεωρούσαν ότι αναφέρεται στη [[σωματική ποινή]].
== Ηθοποιοί ==
| |||