Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
σήμανση έλλειψης πηγών
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|19|01|2017}}
Το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (Βουλγάρικα: Княжество България, Knyazhestvo''Κνιαζέστβο BalgariyaΜπαλγκάριγια'') ήταν μιαένα ''[[de facto]]'' ανεξάρτητη,ανεξάρτητο και ''[[de jure]]'' [[Υποτελές κράτος|κράτος υποτελές]] υπό την επικυριαρχία της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Ιδρύθηκε απόμε τη συνθήκη[[Συνθήκη του Βερολίνου (1878)|Συνθήκη του Βερολίνου]] το 1878.
 
Μετά τον τερματισμό του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικού Πολέμου]] με νίκη των Ρώσων, στις 3 Μαρτίου 1878 υπεγράφη η [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου]] από τη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με αυτή συμφωνήθηκε η ίδρυση ενός μεγάλου Υποτελούς Βουλγαρικού κράτους που ήταν σημαντικά μεγαλύτερο : τα εδάφη της περιέκλειαν σχεδόν όλους τους Βούλγαρους των Βαλκανίων και περιελάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της [[Μοισία]]ς, τη [[Θράκη]] και τη [[Μακεδονία]], εκτεινόμενα από τη [[Μαύρη Θάλασσα]] με το [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίο]]. Ωστόσο το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και η [[Αυστροουγγαρία]] ήταν αντίθετα στη δημιουργία ενός τόσο μεγάλου [[Κράτος-δορυφόρος|κράτους-δορυφόρου]] της Ρωσίας στα Βαλκάνια, γιατί φοβόντουσαν ότι θα ανέτρεπε την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Μεσογείου. Για το λόγο αυτό οι [[Μεγάλες Δυνάμεις]] συγκάλεσαν και υπέγραψαν τη [[Συνθήκη του Βερολίνου (1878)|Συνθήκη του Βερολίνου]], σε αντικατάσταση της [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου|Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου]], που ποτέ δεν τέθηκε σε ισχύ. Αυτή δημιούργησε ένα πολύ μικρότερο πριγκιπάτο, παράλληλα με μια αυτόνομη [[Ανατολική Ρωμυλία]] εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μετά το Ρωσο-τουρκικό πόλεμο έκλεισε με μια ρωσική νίκη, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου υπεγράφη από τη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις 3 Μαρτίου 1878.
 
ΠαράΑν τοκαι γεγονόςυποτελής στους Οθωμανούς, η Βουλγαρία αναγνώρισεαναγνώριζε μόνο τυπικά την εξουσία της Οθωμανικής[[Υψηλή ΑυτοκρατορίαςΠύλη|Υψηλής με επίσημο τρόποΠύλης]]. Είχε δικό της Σύνταγμα, τη σημαία και τον ύμνο της, και διεξήγαγεακολουθούσε τη δική της εξωτερική πολιτική. Το 1885, μια αναίμακτη επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα να είναιτη de facto προσαρτημένηπροσάρτηση από τη Βουλγαρία της Ανατολικής Ρωμυλίας, γεγονός που η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδέχθηκε με τη συμφωνία Tophane Ανατολικήτου ΡωμυλίαΤόπχανε. Στις 5 Οκτωβρίου 1908 η Βουλγαρία κήρυξε την ανεξαρτησία της ως [[Βασίλειο της Βουλγαρίας]].
==Ιστορικό υπόβαθρο==
Το 1396 οι Βουλγαροοθωμανικοί πόλεμοι έληξαν με την κατάλυση της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, εξαιτίας της οθωμανικής εισβολής στα Βαλκάνια και του δικού της εσωτερικού διχασμού. Υπό την Οθωμανική κυριαρχία, η Βουλγαρική αριστοκρατία είχε εξοντωθεί και η εθνική συνείδηση κατασταλεί. Η Βουλγαρική Εθνική Αναβίωση, που αναδύθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, αναβίωσε τη Βουλγαρική ταυτότητα και τροφοδότησε την ιδέα της δημιουργίας ενός νέου Βουλγαρικού κράτους. Πολλά επαναστατικά κινήματα και εξεγέρσεις εναντίον των Οθωμανών συνέβησαν παράλληλα με παρόμοιες κινήσεις στα υπόλοιπα Βαλκάνια, με αποκορύφωμα το [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1877-1878]].
 
[[Κατηγορία:Ιστορία της Βουλγαρίας]]