Βασίλειο της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 60:
 
Εν τω μεταξύ, η πρωτεύουσα Σόφια βομβαρδίστηκε από τα Συμμσχικά αεροσκάφη στα τέλη του 1943 και στις αρχές του 1944, ενώ επιδρομές σε άλλες μεγάλες πόλεις ακολούθησαν αργότερα. Αλλά προς τη Βουλγαρία προέλαυνε ταχύτατα ο σοβιετικός στρατός. Τον Αύγουστο η Βουλγαρία ανακοίνωσε μονομερώς την αποχώρησή της από τον πόλεμο και ζήτησε από τα γερμανικά στρατεύματα να φύγουν:, ενώ τα βουλγαρικά στρατεύματα αποσύρθηκαν βιαστικά από την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. Το Σεπτέμβριο οι Σοβιετικοί πέρασαν τα βόρεια σύνορα. Η κυβέρνηση, αγωνιώντας να αποφύγει μια σοβιετική κατοχή, κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία, αλλά οι Σοβιετικοί δεν μπορούσαν να ανασχεθούν και στις 8 Σεπτεμβρίου κήρυξαν τον πόλεμο στη Βουλγαρία - που βρέθηκε έτσι για λίγες μέρες σε πόλεμο και με τη Γερμανία και με τη Σοβιετική Ενωση. Στις 16 Σεπτεμβρίου ο σοβιετικός στρατός εισήλθε Σόφια.
 
==Κομμουνιστκό πραξικόπημα==
Το Πατριωτικό Μέτωπο ανέλαβε καθήκοντα στη Σόφια, μετά από πραξικόπημα, για τη δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας υπό τον πρώην κυβερνήτη Κίμωνα Γκεοργκίεφ και συμπεριλαμβανομένων των Σοσιαλδημοκρατών και των Aγροτικών. Σύμφωνα με τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας η Βουλγαρία επετράπη να κρατήσει τη [[Δοβρουτσά|Νότια Δοβρουτσά]], αλλά παραιτήθηκε επίσημα όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις της από την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. 150.000 Βούλγαροι απελάθηκαν από την Ελληνική Θράκη. Οι κομμουνιστές κράτησαν ηθελημένα μικρό ρόλο στη νέα κυβέρνηση αρχικά, αλλά οι Σοβιετικοί αντιπρόσωποι ήταν η πραγματική εξουσία στη χώρα. Συστάθηκε μια Λαϊκή Πολιτοφυλακή, ελεγχόμενη από τους Κομμουνιστές, που παρενοχλούσε και εκφόβιζε τα μη-κομμουνιστικά κόμματα.
 
Την 1η Φεβρουαρίου 1945 οι νέες πραγματικότητες της εξουσίας στη Βουλγαρία φάνηκαν όταν ο Αντιβασιλέας Πρίγκιπας Κύριλλος, ο πρώην πρωθυπουργός Μπόγκνταν Φίλοφ και εκατοντάδες άλλοι αξιωματούχοι του παλαιού καθεστώτος συνελήφθησαν με κατηγορίρες για εγκλήματα πολέμου. Μέχρι τον Ιούνιο ο Κύριλλος και οι άλλοι Αντιβασιλείς, είκοσι δύο πρώην υπουργοί και πολλοί άλλοι είχαν εκτελεστεί. Το Σεπτέμβριο του 1946 η μοναρχία καταργήθηκε με δημοψήφισμα και ο νέος Τσάρος Συμεών εξορίστηκε. Οι Κομμουνιστές κατέλαβαν τώρα ανοιχτά την εξουσία, με Πρόεδρο το [[Βασίλ Κολάρωφ]] και Πρωθυπουργό το [[Γκεόργκι Δημητρόφ|Δημητρόφ]]. Οι [[Βουλγαρικές βουλευτικές εκλογές Συντακτικής συνέλευσης 1946|υπεσχημένες ελεύθερες εκλογές του 1946]] ήταν κατάφωρα στημένες και η αντιπολίτευση απείχε. Οι Aγροτικοί αρνήθηκε να συνεργαστούν με το νέο καθεστώς και τον Ιούνιο του 1947 ο αρχηγός τους Nίκολα Πέτκοφ συνελήφθη. Παρά τις έντονες διεθνείς διαμαρτυρίες εκτελέστηκε το Σεπτέμβριο. Αυτό σηματοδότησε την οριστική εγκαθίδρυση [[Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας|Κομμουνιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία]].
 
[[Κατηγορία:Ιστορία της Βουλγαρίας]]