Παρισινή Κομμούνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Η '''Παρισινή Κομμούνα''' ήταν η εργατική επαναστατική κυβέρνηση που εγκαθιδρύθηκε στο [[Παρίσι]] μετά την εξέγερση της [[εθνοφρουρά]]ς και των εργατών της πόλης και διήρκεσε από τις [[26 Μαρτίου]] του [[1871]] μέχρι τις [[28 Μαΐου]] της ίδιας χρονιάς.
 
Με το τέλος του [[Γάλλο-Πρωσικός πόλεμος|γαλλοπρωσικού πολέμου]] το [[Παρίσι]] ήταν υπό [[Πρωσία|πρωσική]] κατοχή. Ο λαός και η [[εθνοφρουρά]] του Παρισιού ωστόσο, ενώ είχεείχαν αντέξει πρωτύτερα την Πρωσικήπρωσική πολιορκία για έξι μήνες, αρνήθηκαν τηντη συνακόλουθη Πρωσικήπρωσική κατοχή αποκλείοντας τους Πρώσους σε μία μικρή περιοχή του Παρισιού και αστυνομεύοντας τα «σύνορα» της περιοχής αυτής. Η κυβέρνηση της [[Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία|Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας]] με πρόεδρο τον [[Αδόλφος Θιέρσος|Αδόλφο Θιέρσο]], φοβήθηκε ότι οι εργάτες του Παρισιού θα έπαιρναν τα όπλα της εθνοφρουράς και θα προκαλούσαν τους Πρώσους και έτσι στις [[18 Μαρτίου]] ο Γαλλικός στρατόςΣτρατός μπήκε στο Παρίσι. Η εθνοφρουρά του Παρισιού όμως αρνήθηκε να παραδώσει τα όπλα. Ο στρατός υποχώρησε στις [[Βερσαλλίες]] και η κυβερνησηκυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις δυνάμεις που κρατούσαν το Παρίσι.
 
Στις [[26 Μαρτίου]] το Παρίσι εξέλεξε καινούργιο δημοτικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον [[Λουί Ογκίστ Μπλανκί]] (''Louis Auguste Blanqui'' [[1805]]-[[1881]]) που ήταν φυλακισμένος από την κυβέρνηση, και στις [[28 Μαρτίου]] ανακηρύχθηκε η Παρισινή Κομμούνα. Ο στρατός της πόλης αντικαταστάθηκε από [[πολιτοφυλακή]] αποτελούμενη από όλους τους πολίτες που μπορούσαν να πολεμήσουν. Η Κομμούνα πήρε σχεδόν αμέσως μέτρα προς εύνοια των εργατών: επέβαλε πάγωμα των τιμών στα ενοίκια κατά τηντη διάρκεια του πολέμου, απαγόρευσε στα [[ενεχυροδανεισμός|ενεχυροδανειστήρια]] να πουλούν αγαθά καθώς οι εργάτες αναγκάστηκαν να βάλουν ενέχυρο τα εργαλεία τους κατά τηντη διάρκεια του πολέμου, κρατικοποίησε την [[εκκλησιαστική περιουσία]], ανέβαλε την υποχρέωση καταβολής των χρεών, εξίσωσε τους μισθούς των υπαλλήλων και τους επέβαλε ανώτατο όριο και κατάργησεκατήργησε τους [[τοκισμός|τόκους]].
 
Ο στρατός των Βερσαλλιών επιτέθηκε στο Παρίσι στις [[2 Απριλίου]] και από τότε το Παρίσι βρισκόταν υπό συνεχή βομβαρδισμό. Όσοι Κομμουνάροι αιχμαλωτίζονταν εκτελούνταν αμέσως και το πλεονέκτημα του στρατού ήταν τέτοιο ώστε από τα μέσα Απριλίου σταμάτησε κάθε διαπραγμάτευση με το Παρίσι. Το τείχος της πόλης καταλήφθηκε στις [[21 Μαΐου]], αλλά η σκληρότερη αντίσταση σημειώθηκε στις ανατολικές εργατικές συνοικίες του Παρισιού όπου οι οδομαχίες συνεχίστηκαν για ακόμα οκτώ μέρες, που έμειναν στην ιστορία ως η "Ματωμένη Βδομάδα" (''La semaine sanglante''). Καθ' όλη την διάρκεια της επέλασης των κυβερνητικών στρατευμάτων θανατώθηκαν πολλοί άμαχοι, και σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές μόνο κατά τη "Ματωμένη Βδομάδα" σκοτώθηκαν 17.000 παριζιάνοι ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό σε 30.000. Οι τελευταίοι εκατόν σαράντα επτά Κομμουνάροι εκτελέστηκαν το απόγευμα της 28ης Μαΐου στο [[νεκροταφείο Περ Λασέζ]] όπου είχαν οχυρωθεί, σε ένα σημείο που σήμερα είναι γνωστό ως ''[[Τοίχος των Κομμουνάρων]]''. Οι απώλειες των κυβερνητικών το ίδιο διάστημα ήταν 1.000. Συγκριτικά, την περίοδο της [[τρομοκρατία (Γαλλική Επανάσταση)|τρομοκρατίας]] κατά την πρώτη [[Γαλλική Επανάσταση]], που διήρκεσε ενάμισι χρόνο, οι νεκροί ήταν 19.000.