Άτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στους αρχαίους Έλληνες [[Τραγωδία|τραγικούς]] η εικόνα της Άτης είναι διαφορετική, αφού η δράση της ομοιάζει με εκείνη της [[Νέμεσις|Νεμέσεως]] και των [[Ερινύες|Ερινυών]]. Εκδικείται τα δολερά έργα και κατατρέχει και τιμωρεί τους δράστες αυτών των πράξεων, καθώς και τους απογόνους τους. Ο εκδικητικός χαρακτήρας της Άτης είναι πιο εμφανής στον [[Αισχύλος|Αισχύλο]] και λιγότερο στον [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]], όπου αναπτύσσεται περισσότερο η «Δίκη» με την έννοια της δικαιοσύνης.<ref>Βλ. ''λ''. [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0104%3Aalphabetic+letter%3DA%3Aentry+group%3D51%3Aentry%3Date-bio-1 «Ate (Ἄτη)»] στο: {{cite book|editor=[[Ουίλλιαμ Σμιθ (λεξικογράφος)|Smith, William]]|title=[[Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής Βιογραφίας και Μυθολογίας|A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology]]|year=1873|origyear=1848|publisher=John Murray|location=Λονδίνο}} Ανακτήθηκε στις 05-03-2017.</ref> Έτσι, στον [[Αγαμέμνων (τραγωδία)|''Αγαμέμνονα'']], η [[Κλυταιμνήστρα]] επικαλείται την Άτη και τις Ερινύες, όταν αναφέρεται στο φόνο του [[Αγαμέμνονας|συζύγου της]] ως «τέλειας εκδίκησης» για το χαμό της [[Ιφιγένεια]]ς: «καὶ τήνδ' ἀκούεις ὁρκίων ἐμῶν θέμιν· / μὰ τὴν τέλειον τῆς ἐμῆς παιδὸς Δίκην, / Ἄτην Ἐρινύν θ', αἷσι τόνδ' ἔσφαξ' ἐγώ / ...»<ref> ([[s:Αγαμέμνων|''Αγαμέμνων'']], 1431-1433).</ref>