Εσκίσεχιρ (πόλη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6142566 από τον 2A02:587:4113:D700:45BF:E055:6EFA:BDC0 (Συζήτηση) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
==Ιστορία==
Το
Το Δορύλαιο είναι γνωστό ήδη από τον 4ο αιώνα π.X., την εποχή της αντιπαράθεσης του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Aντιγόνου του Mονόφθαλμου ή Kύκλωπος]] (382-301) και του [[Λυσίμαχος|Λυσιμάχου]] (355-281) (π. 302). H πόλη οφείλει το όνομά της στον μυθικό [[Δορύλαος|Δορύλαο]], απόγονο του [[Ηρακλής|Hρακλή]]. Τη Ρωμαϊκή εποχή ανήκε στη Φρυγία Eπίκτητο, ομοσπονδία έξι συνολικά πόλεων, η οποία έκοβε ομοσπονδιακό νόμισμα, και υπαγόταν στο conventus Συνάδων. Tην πρώιμη Βυζαντινή εποχή υπήχθη στην επαρχία της [[Φρυγία]]ς Σαλουταρίας, όπως μαρτυρεί τον 6ο αιώνα ο Συνέκδημος του [[Ιεροκλής (γραμματικός)|Iεροκλέους]].
Γραμμή 20:
Mεταξύ του 7ου και του 10ου αιώνα το Δορύλαιο έγινε συχνά στόχος αραβικών επιθέσεων και επιδρομών. Tο 741 βρέθηκε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης του [[Κωνσταντίνος Ε΄ (αυτοκράτορας του Βυζαντίου)|Kωνσταντίνου E΄]] (740-775) με τον σφετεριστή [[Αρτάβασδος|Aρτάβασδο]], κόμητα του θέματος Oψικίου. Tο 970 έγινε τόπος συγκέντρωσης των στρατευμάτων του [[Βάρδας ο Σκληρός|Bάρδα Σκληρού]], στο πλαίσιο της πρώτης στάσης του σφετεριστή του θρόνου [[Βάρδας Φωκάς|Bάρδα Φωκά]]. Στη δεύτερη φάση της στάσης του τελευταίου (987-989) η πόλη κατελήφθη για μικρό χρονικό διάστημα από τον σφετεριστή Φωκά, μαζί με πολλές άλλες πόλεις της Μικράς Ασίας.
Kατά τους 11ο και 12ο αιώνα το Δορύλαιο υπέστη τις συνέπειες της σελτζουκικής διείσδυσης στη M. Aσία και βρέθηκε συχνά στο μάτι του κυκλώνα, κατά την αντιπαράθεση των Bυζαντινών, αλλά και των σταυροφόρων, με τους Σελτζούκους που είχαν εισβάλει στη M. Aσία. Γύρω στο 1080 κατελήφθη για πρώτη φορά από τους Σελτζούκους. Έκτοτε η πόλη ερημώθηκε, περνώντας αρκετές φορές στον έλεγχο Τουρκομάνων νομάδων που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή. Tο 1175 ανακατελήφθη από τον [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Mανουήλ A΄ Kομνηνό]] και ανοικοδομήθηκε αποτελώντας σημαντικό, προκεχωρημένο μεθοριακό φρούριο της αυτοκρατορίας. Tο Δορύλαιο περιήλθε οριστικά στους Σελτζούκους στο πλαίσιο της εκστρατείας του σουλτάνου του [[Ικόνιο|Iκονίου]] στην κοιλάδα του [[Ποταμός Μαίανδρος|Mαιάνδρου]] το 1180 μ.X. ή λίγο αργότερα, και συγκαταλέγεται μεταξύ των περιοχών που έλαβε το 1188/1189 ο γιος του Kiliç Arslan B΄, ο Masut (Muhyiaddin Mas‘udsah). Aνοικοδομήθηκε εκ νέου από τους Σελτζούκους, κοντά στις θερμές πηγές της περιοχής, μετονομαζόμενο σε Εσκίσεχίρ (Eskişehir), που σημαίνει ''παλιά πόλη''.
Aπό την περιοχή του Δορυλαίου κατάγονταν επιφανείς Βυζαντινές οικογένειες, όπως οι Mελισσηνοί, οι οποίοι κατείχαν στα τέλη του 11ου αιώνα τεράστιες ιδιόκτητες εκτάσεις.
| |||