Τα δύο αδέλφια, ο ένας λόγω κακής υγείας και ο άλλος λόγω της μικρής ηλικίας του, δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στηνστη διαμάχη για την εξουσία. Αντ' αυτού, μέρος σε αυτήν έλαβαν οι συγγενείς τους: για τον Ιβάν Ε΄- η αδελφή του, η Πριγκίπισσα Σοφία και η οικογένεια Μιλοσλάβσκι, οι συγγενείς της μητέρας τους, της πρώτης συζύγου του τσάρου Αλεξέι, ενώ για τον Πέτρο η οικογένεια Ναρίσκιν, οι συγγενείς της μητέρας του, της δεύτερης συζύγου του Αλεξέι Μιχαήλοβιτς. Η διαμάχη ήταν αιματηρή.
Τελικά ο Πατριάρχης Ιωακείμ έδωσε τηντη λύση και πρότεινε να κηρυχθούν και οι δύο ως τσάροι: ο Ιβάν Ε΄ ως «μεγαλύτερος τσάρος», και ο Πέτρος Α΄ ως «μικρότερος τσάρος» και την κηδεμονία τους να αναλάβει η Πριγκίπισσα Σοφία.
Στις 25 Ιουνίου του 1682 ο Ιβάν Ε΄και ο Πέτρος Α΄ ενθρονίστηκαν στον Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνο]]. Γι 'αυτούς, κατασκευάστηκε ένας ειδικός θρόνοθρόνος με δύο θέσεις. Πριν από το 1689 η βασιλεία του Ιβάν Ε΄ και ο Πέτρου Α΄, ήταν τυπική εφόσον όλες τις αποφάσεις λάμβανε η πριγκίπισσα Σοφία. Το 1689, μεταξύ της ΣοφίαΣοφίας και του Πέτρου Α΄ άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση της πριγκίπισσας Σοφίας από την εξουσία. Έτσι ο Πέτρος Α΄ ζητά από τον Ιβάν Ε΄την υποστήριξη του για να κυβερνήσει την χώρα.
== Συμμετοχή στο κυβερνητικό έργο ==
Παρά το γεγονός ότι ο Ιβάν Ε΄ ονομαζόταν «μεγαλύτερος τσάρος», σχεδόν ποτέ δεν εμπλεκόταν στις κρατικές υποθέσεις, εκτός από τις τελετές, που απαιτούσαν τη συμμετοχή του, και αφιερώθηκε αποκλειστικά στην οικογένεια του.
Από το 1682-1689 εξουσίαζε η Σοφία, από το 1689 η πραγματική εξουσία μεταφέρθηκε στην οικογένεια Ναρίσκιν, με επικεφαλής τηντη Βασίλισσα Ναταλία, μετά το θάνατο της οποίας το 1694 η εξουσία συγκεντρώθηκε στα χέρια του Πέτρου Α΄.
.jpg){kind=link}