Καρολίγγεια Αναγέννηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα χρόνια της βασιλείας του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]] αλλά και του διαδόχου του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του Ευσεβούς]] της γερμανικής [[Καρολίγγεια Δυναστεία|Καρολίγγειας δυναστείας]] παρατηρείται ανάκαμψηανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών πουστην είχανβόρεια εκπέσειΕυρώπη μετά την κατάρρευση της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το 476, με αποτέλεσμακαι την απομάκρυνσηγνωριμία απόμε την αρχαίαλατινική και ελληνορωμαϊκήκυρίως γραμματεία καθώς και αρχαιοελληνική. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε παραδοσιακά στην [[δυτική Ευρώπη]] από τους Καρολίδες και κατόπιν την [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγία ''Ρωμαϊκή'' Αυτοκρατορία]] -για κάποιους ιστορικούς πιθανώς υπερβολικά<ref>{{harvnb|Ράπτης|1999|p=64}}</ref>- '''Καρολίγγεια Αναγέννηση'''.

Αρχικός στόχος του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]] ήταν να εξυψώσει το μορφωτικό επίπεδο του λαού του. Ξεκινώντας από τον κλήρο που ήταν ο φορέας της γνώσης και των τεχνικών μετάδοσής της στη χριστιανική αυτοκρατορία που επιθυμούσε να έχει<ref>{{harvnb|Nicholas|2004|p=198}}</ref> προχώρησε στις εξής ανακατατάξεις:

Αντικατέστησε τις μητροπόλεις από τις αρχιεπισκοπές υπάγοντας όλα τα μοναστήρια της αυτοκρατορίας του στον κανονισμό των [[Βενεδικτίνοι|Βενεδικτίνων]] μοναχών και ίδρυσε ενοριακές, επισκοπικές και [[μοναχισμός|μοναστικές]] σχολές για να βελτιώσει την εκπαίδευση των κληρικών<ref>{{harvnb|Berstein|Milza|1999|p=104}}</ref>. Σε αυτές διέταξε να λειτουργούν σχολεία όπου θα μπορούσαν να μορφωθούν μόνο τα αγόρια και μόνο στην ανάγνωση, διότι πίστευε ότι η γραφή διέφθειρε την νεολαία<ref>{{harvnb|Nicholas|2004|p=198}}</ref>.

Επέβαλε, επίσης, μία ενιαία [[θεία λειτουργία]] σε όλο το βασίλειο το 786, βασισμένη στο γρηγοριανό λειτουργικό του χριστιανικού πατριαρχείου της Ρώμης το οποίο βρισκόταν στα εδάφη της [[Δυναστεία των Καρολιδών|δυναστείας των Καρολιδών]], που αντικατέστησε τις αντίστοιχες τοπικές. Παραλλήλως, καθιέρωσε, μέσα από τα εργαστήρια συγγραφής των μοναστηριών (''[[scriptorium|scriptoria]]''), μια νέα μορφή μικρογράμματης γραφής, κάτι που διευκόλυνε το έργο της αντιγραφής των χειρογράφων. Τα κείμενα που αντιγράφηκαν εκείνη την εποχή είναι κυρίως έργα [[Λατινική γραμματεία|λατινικής γραμματείας]] αλλά και λατινικές μεταφράσεις ελληνικών εκκλησιαστικών κειμένων<ref>{{harvnb|Βάρσος|1999|p=61}}</ref>, ενώ εκδόθηκαν και λίγα πρωτότυπα έργα<ref>{{harvnb|Βάρσος|1999|p=71}}</ref> τα οποία διακοσμούνταν με εξαιρετικής τεχνικής μικρογραφίες.

ΑναγέννησηΠρόοδος σημειώθηκε και στις [[Τέχνη|τέχνες]]. Στην [[αρχιτεκτονική]] λόγω της μεγάλης εύνοιας που έχαιρε πλέον η [[εκκλησία]] παρατηρήθηκε κατασκευαστικός οργασμός (από το 768 ως το 855 κτίσθηκαν 27 νέοι καθεδρικοί ναοί και 417 μοναστήρια<ref>{{harvnb|Berstein|Milza|1999|p=107}}</ref>). Τα κτήρια συνδύαζαν ποικίλες επιρροές από τις οποίες η πιο εμφανής ήταν η [[Βυζαντινή τέχνη|βυζαντινή]].

Μετά τον θάνατο του Καρλομάγνου το 814 ο γιος του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής]] συνέχισε την προσπάθεια του πατέρα του. Οι διάδοχοι όμως του τελευταίου μοιράστηκαν την αυτοκρατορία του, η οποία κατακερματίστηκε σταδιακά και εξέπεσε, αποτελώντας την βάση για την μετέπειτα [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]. Ωστόσο, το πρότυπο της διοικητικής δομής που κατάφερε να επιβάλει ο Καρλομάγνος στην αυτοκρατορία του συνέχισε να επηρεάζει στους μετέπειτα αιώνες τα κράτη που δημιουργήθηκαν<ref>{{harvnb|Berstein|Milza|1999|p=92-94}}</ref>.