Άννα Ιβάνοβνα της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dasnik (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 19:
| ημ_θανάτου = [[28 Οκτωβρίου]] [[1740]]
}}
H '''Άννα Ιβάνοβνα''' ([[ρωσική γλώσσα|ρώσικα]]: Анна Иоанновна, [[7 Φεβρουαρίου]] [[1693]] - [[28 Οκτωβρίου]] [[1740]]) ήταν η αυτοκράτειρα της [[Ρωσία]]ς της δυναστείας των Ρομάνοφ. Δεύτερη κόρη του τσάρου Ιβάν Ε΄ (αδελφού και συν-κυβερνήτησυγκυβερνήτη του τσάρου Πέτρου Α΄) από τη Βασίλισσα Πρασκοβία Φεοδόροβνα. Παντρεύτηκε το [[1710]] τον Δούκα της [[Κουρονία|Κυρλανδίας]] Φρειδερίκο Γουλιέλμο. Έγινε χήρα 4 μήνες μετά το γάμο της, και έμεινε στηστην Κουρλανδία. Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ κλήθηκε το [[1730]] στο θρόνο από το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]] ως μονάρχης με περιορισμένες εξουσίες. Αλλά με την υποστήριξη της αριστοκρατίας, πήρε όλη τη δύναμη της και διέλυσε το Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο.
 
== Παιδική ηλικία και μόρφωση ==
Η Άννα γεννήθηκε το [[1693]] και έζησε 15 χρόνια στο προαστιακό χωριό Ισμαήλοβο με τη μητέρα της. Τον Απρίλιο του [[1708]] η βασιλική οικογένεια, συμπεριλαμβανομένης και της Άννας Ιβάνοβνα, μετακόμισε στην [[Αγία Πετρούπολη]].Το Παντρεύτηκε1710 τοπαντρεύεται 1710 τον Δούκα της Κυρλανδίας Φρειδερίκο ΓουλιέλμόΓουλιέλμο ο οποίος πέθανεπεθαίνει μετά από 4 μήνες του γάμου τους. Κατόπιν του αιτήματος του Πέτρου Α΄, η Άννα Ιβάνοβνα συνέχισε να διαμένει στη [[Γιέλγκαβα]] (τώρα το δυτικό τμήμα της [[Λετονία]]ς), υπό τον έλεγχο εκπροσώπου του Ρώσου πρωθυπουργού Μπεστούζεφ-Ρουμίν που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν επίσης εραστής της. Στη ζωή της Άννας λίγο μετά μπήκε ο άνθρωπος που άσκησε μεγάλη επιρροή πάνω της μέχρι το θάνατό της. Το 1718, στην υπηρεσία της χήρας Δούκισσας γράφτηκε ο 28χρόνος ευγενής Ιόχαν Μπούρεν, ο οποίος αργότερα μετονομάστηκε σε Δούκα Μπίρον.
 
Κατόπιν αιτήματος του Πέτρου Α΄, η Άννα Ιβάνοβνα συνέχισε να ζει στη [[Γιέλγκαβα]] (τώρα το δυτικό τμήμα της [[Λετονία]]ς), υπό τον έλεγχο εκπροσώπου του Ρώσου πρωθυπουργού Μπεστούζεφ-Ρουμίν που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν επίσης εραστής της Άννας Ιβάνοβνα. Στη ζωή της Άννας λίγο μετά μπήκε ο άνθρωπος που άσκησε μεγάλη επιρροή πάνω της μέχρι το θάνατό της.
 
Το 1718, στην υπηρεσία της χήρας Δούκισσας γράφτηκε ο 28-χρόνος ευγενής Ιόχαν Μπούρεν, αργότερα μετονομάστηκε σε δούκα Μπίρον.
 
== Ενθρόνιση ==
Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ στις [[19 Ιανουαρίου]] [[1730]] το ανώτατο διοικητικό όργανο, το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]], άρχισεξεκινά τη συζήτηση σχετικά με το νέο αυτοκράτορα. Το μέλλον της Ρωσίας προσδιορίστηκεαποφασίζεται από 7 άτομα: τον Καγκελάριο Γκολόβκιν, 4 εκπρόσωπους του γένους Ντολγκορούκι και δύο Γκολιστίν (Ντμίτρι και Μιχαήλ). Αντιπρόεδρος και καγκελάριος Όστερμαν αρνήθηκε νατη συζητήσεισυζήτηση. Το θέμα ήταν περίπλοκο λόγω μη ύπαρξης άμεσων απόγονων της δυναστείας των Ρομάνοφ στην ανδρική γραμμή. Τα μέλη του Συμβουλίου συζήτησαν για τους παρακάτω υποψηφίους: την πριγκίπισσαΠριγκίπισσα [[Ελισάβετ της Ρωσίας|Ελισάβετ]] (κόρη του Πέτρου Α΄), βασίλισσατη Βασίλισσα Λαπούκινα (1η σύζυγος του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Πέτρου Α΄]]), τον Δούκα του [[Σλέσβιγκ]] (παντρεμένο με την κόρη του Πέτρου Α΄, Άννα Πετρόβνα), την Πριγκίπισσα Ντολγκορούκαγια (ήταν αρραβωνιασμένη με τον [[Πέτρος Β΄ της Ρωσίας| Πέτρο Β΄]]). Η κληρονομιά της [[Αικατερίνη Α΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Α΄]] το 1727, πρόβλεπε το δικαίωμα στην Ελισάβετ και στους απογόνους της στο θρόνο, μετά τον Πέτρο Β΄ και την Άννα Πετρόβνα.
 
Τελικά το Συμβούλιο πήρε την απόφαση να πάρει το θρόνο η Άννα Ιβάνοβνα με σημαντικούς όμως περιορισμούς στην άσκηση της εξουσίας. Ουσιαστικά το Συμβούλιο ήθελε να διασφαλίσει την επιρροή του πάνω στην Άννα Ιβάνοβνα και έτσι έθεσε ως προϋπόθεση για την άνοδο στο θρόνο την υπογραφή όρων εξουσίας.
 
Στις 28 Ιανουαρίου, η Άννα Ιβάνοβνα υπέγραψε "συμφωνία", σύμφωνα με την οποία χωρίς το Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο, δεν θα μπορούσε να κηρύξει τον πόλεμο ή να συνάψει ειρήνη, να εισάγει νέους φόρων και δασμούς, να ξοδεύει τα λεφτά από ταμείο, να παντρευτεί και να διορίσει διάδοχο του θρόνου.
 
Στις 15 Φεβρουάριου η Άννα Ιβάνοβνα έφτασε στη Μόσχα, όπου οι υψηλότερες τάξεις του στρατού ορκίστηκαν στη αυτοκράτειρα.
 
Ο αγώνας μεταξύ των δύο κομμάτων για το νέο κρατικό σύστημα μόλις άρχισε. Το Ανώτατο Συμβούλιο προσπάθησε να πείσει την Άννα να επιβεβαιώσει τις νέες εξουσίες του. Υποστηρικτές της απολυταρχίας (Όστερμαν, Θεοφάνης Προκοπόβιτς, Γιαγουζίνσκι, Καντεμίρ) και η αριστοκρατία ήθελαν να αναθεωρηθεί η "συμφωνία". Τελικά επικράτησε η αριστοκρατία που έπεισε την Άννα Ιβάνοβνα να αναθεωρήσει την υπογραφή της "συμφωνίας" και έτσι η Άννα Ιβάνοβνα ανέλαβε την εξουσία χωρίς περιορισμούς, πήρε όλη τη δύναμη της και διέλυσε το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]].
 
Τελικά το Συμβούλιο πήρε την απόφαση να ανέβει το θρόνο η Άννα Ιβάνοβνα με σημαντικούς όμως περιορισμούς στην άσκηση της εξουσίας. Ουσιαστικά το Συμβούλιο ήθελε να διασφαλίσει την επιρροή του πάνω στην Άννα Ιβάνοβνα και έτσι έθεσε ως προϋπόθεση για την άνοδο στο θρόνο την υπογραφή των όρων της εξουσίας. Στις 28 Ιανουαρίου, η Άννα Ιβάνοβνα υπέγραψε την "συμφωνία", σύμφωνα με την οποία χωρίς το Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο, δεν θα μπορούσε να κηρύττει πολέμους ή να συνάπτει ειρήνη, να εισάγει νέους φόρων και δασμούς, να ξοδεύει τα λεφτά από ταμείο, να παντρεύεται και να διορίσει διάδοχο του θρόνου. Στις 15 Φεβρουάριου η Άννα Ιβάνοβνα έφτασε στη Μόσχα, όπου οι υψηλότερες τάξεις του στρατού ορκίστηκαν στη αυτοκράτειρα. Ο αγώνας μεταξύ των δύο κομμάτων για το νέο κρατικό σύστημα μόλις άρχισε. Το Ανώτατο Συμβούλιο προσπάθησε να πείσει την Άννα να επιβεβαιώσει τις νέες εξουσίες του. Υποστηρικτές της απολυταρχίας (Όστερμαν, Θεοφάνης Προκοπόβιτς, Γιαγουζίνσκι, Καντεμίρ) και η αριστοκρατία ήθελαν να αναθεωρηθεί η "συμφωνία". Τελικά επικράτησε η αριστοκρατία που έπεισε την Άννα Ιβάνοβνα να αναθεωρήσει την υπογραφή της "συμφωνίας" και έτσι η Άννα Ιβάνοβνα ανέλαβε την εξουσία χωρίς περιορισμούς και διέλυσε το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]]. Στις 1 Μαρτίου του 1730 ο λαός έδωσε ξανά τον όρκο του στη αυτοκράτειρα Άννα Ιβάνοβνα.
Στις 1 Μαρτίου του 1730 ο λαός έδωσε ξανά τον όρκο του στη αυτοκράτειρα Άννα Ιβάνοβνα.
 
== Εσωτερική και εξωτερική πολιτική ==