Σίγρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ μορφοποίηση |
||
Γραμμή 1:
{{coord|39|12|45|N|25|51|14|E|type:city_region:GR|display=title}}
Το '''Σίγρι''' είναι χωριό της [[Λέσβος|Λέσβου]] που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού, 94 χιλιόμετρα από την [[Μυτιλήνη]]. Σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του νέου [[Δήμος Λέσβου|Δήμου Λέσβου]] ενώ παλαιότερα ανήκε στον [[Δήμος Ερεσού-Αντίσσης|Δήμο Ερεσσού - Αντίσσης]]. Ο πληθυσμός του είναι 333 κάτοικοι (απογραφή 2011). Στο Σίγρι βρίσκεται το [[Απολιθωμένο δάσος της Λέσβου|απολιθωμένο δάσος]], το οποίο ανήκει στο Παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων της [[UNESCO]].▼
{{Πόλη (Ελλάδα)
Η παρουσία των νησίδων Νησιώπη και Σεδούσα μπροστά από το χωριό δημιουργούν ένα φυσικό λιμάνι.{{coord|39|12|45|N|25|51|14|E|type:city_region:GR|display=title}}{{Πόλη (Ελλάδα)▼
|Πόλη= Σίγρι
|Επίσημη Ονομασία=Σίγρι|Εικόνα= Sigri - 2004-07-26 - 19.JPG
Γραμμή 20 ⟶ 19 :
|Νομός = [[Νομός Λέσβου|Λέσβου]]
}}
▲Το '''Σίγρι''' είναι χωριό της [[Λέσβος|Λέσβου]] που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού, 94 χιλιόμετρα από την [[Μυτιλήνη]]. Σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του νέου [[Δήμος Λέσβου|Δήμου Λέσβου]] ενώ παλαιότερα ανήκε στον [[Δήμος Ερεσού-Αντίσσης|Δήμο Ερεσσού - Αντίσσης]]. Ο πληθυσμός του είναι 333 κάτοικοι (απογραφή 2011). Στο Σίγρι βρίσκεται το [[Απολιθωμένο δάσος της Λέσβου|απολιθωμένο δάσος]], το οποίο ανήκει στο Παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων της [[UNESCO]].
▲Η παρουσία των νησίδων Νησιώπη και Σεδούσα μπροστά από το χωριό δημιουργούν ένα φυσικό λιμάνι.
== Ονομασία ==
[[Αρχείο:Εκκλησία.jpg|μικρογραφία|Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία]]
Η ονομασία ''Σίγρι'' πιθανότατα<ref name="Χιώτης2">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 105</ref> προέρχεται από το ιταλικό ''Siguro''<ref name="Τσίκνας">Τσίκνας Ιωάννης, ''Σίγρι το σίγουρο λιμάνι'', Σίγρι 2008, σελ.23</ref>, το οποίο σημαίνει ''ασφαλές'', δηλαδή ασφαλές λιμάνι. Οι [[Ρωμαίοι]] το θεωρούσαν ασφαλές από τις συνεχόμενες επιδρομές των Πειρατών. Στις μέρες μας επικράτησε το ''Σιγούριον'' και κατόπιν η επίσημη ονομασία , η οποία είναι ''Σίγριον''.
== Ιστορία == Η πρώτη<ref name="Χιώτης">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 9 -15</ref> γραπτή αναφορά του χωριού γίνεται από τον [[Στράβων]]α, δεν είναι όμως εξακριβωμένο πότε δημιουργήθηκε οικισμός στην περιοχή. Μετά τον 14ο αιώνα εντοπίζεται οργανωμένη κοινότητα, η οποία όμως κατά τη διάρκεια της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] λόγω των πολλών επιθέσεων από πειρατές ερημώθηκε αρκετές φορές. [[Αρχείο:ΣΙΓΡΙ.jpg|μικρογραφία|Το Σίγρι απο διαφορετική γωνία.]]
Με την απελευθέρωση το 1912 παύει το κάστρο να υφίσταται ως Τουρκικό στρατόπεδο και περνάει στα χέρια των συμμάχων, οπού και το χρησιμοποιούν ως βάση ανεφοδιασμού κατά την διάρκεια του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]]. Αργότερα με την [[ανταλλαγή πληθυσμών]] οι Τούρκοι κάτοικοι εγκαταλείπουν το Σίγρι και εγκαθίσταντο<ref name="Χιώτης4">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 21</ref> σε αυτό έλληνες πρόσφυγες από την [[Μικρά Ασία]]. Κυρίως εγκαταστάθηκαν κάτοικοι από το χωριό Χουχλιά<ref name="Χιώτης4"/> (σήμερα Tuzla) στο νησί Πασαλιμάνι στη θάλασσα του Μαρμαρά, την [[Τένεδος|Τένεδο]]<ref name="Χιώτης4"/> και την Φώκαια<ref name="Χιώτης4"/> και λιγότερο<ref name="Χιώτης4"/> από την περιοχή της [[Σμύρνη]]ς, την Πάναρμο και την Αρτάκη και την [[Κωνσταντινούπολη]] ή άλλες περιοχές. Οι πρόσφυγες κάτοικοι έχουν παράδοση στη ναυτιλία και την αλιεία και τα εμπορικά πλοία των Σιγριανών οργώνουν το Αιγαίο μέχρι τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], οπότε καταρρέουν οι μικρές αυτές επιχειρήσεις. Την περίοδο [[1950]] - [[1960]] αρκετοί κάτοικοι μεταναστεύουν στην περιοχή των [[Αθήνα|Αθηνών]], αλλά και σε [[Αυστραλία]], [[ΗΠΑ]] και [[Καναδάς|Καναδά]].
Γραμμή 34 ⟶ 42 :
== Σήμερα ==
Οι κάτοικοι του Σιγρίου ασχολούνται με την [[αλιεία]], την [[ναυτιλία]], την [[κτηνοτροφία]] και τον τουρισμό καθώς το ιδιαίτερο ηφαιστειακό τοπίο της περιοχής, μαζί με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το απολιθωμένο δάσος, αλλά και οι παραλίες αυτής αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες. Στο χωριό επίσης, εκτός από το κάστρο, το οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση, υπάρχει το Τζαμί, που από το [[1923]] λειτουργεί ως εκκλησία, καθώς και τα ερείπια της δεξαμενής και του Χαμάμ. Στην ευρύτερη περιοχή βρίκσεται η Ιερά Μονή Υψηλού προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Γραμμή 42 ⟶ 49 :
[[Εικόνα:Σίγρι1.jpg|thumb|right|300px|Απολιθωμένος κορμός δένδρου]]
Το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου αποτελεί ένα από τα ωραιότερα και σπανιότερα σε παγκόσμια κλίμακα μνημεία της γεωλογικής κληρονομιάς. Δημιουργήθηκε πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια, όταν ηφαιστειακά υλικά κάλυψαν και απολίθωσαν το δάσος που κάλυπτε τότε την περιοχή. Η Ελληνική Πολιτεία αναγνωρίζοντας την μεγάλη περιβαλλοντική, γεωλογική και παλαιοντολογική αξία του Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, το ανακήρυξε «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» (ΠΔ 443/1985).
[[Αρχείο:Δασος.jpg|μικρογραφία|Μουσείο απολιθομένου δάσους.]]
Οι πρώτες αναφορές για το [[Απολιθωμένο δάσος της Λέσβου|Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου]] χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα. Από τότε το Απολιθωμένο Δάσος κίνησε το ενδιαφέρον πολλών περιηγητών και μελετητών. Οι επιστήμονες που μελέτησαν το Απολιθωμένο Δάσος αναφέρονται με θαυμασμό στη μοναδικότητά του και στη μεγάλη επιστημονική του αξία που διατηρήθηκε σε άριστη κατάσταση ως τις μέρες μας.
Η δημιουργία του Απολιθωμένου Δάσους συνδέεται με την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα στο χώρο του Βορείου Αιγαίου πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια. Η μεγάλη συχνότητα των απολιθωμένων κορμών που διατηρούνται όρθιοι και με το ριζικό τους σύστημα σε πλήρη ανάπτυξη, αποδεικνύει ότι τα δέντρα απολιθώθηκαν στη φυσική τους θέση και δεν έχουν μεταφερθεί στη θέση που τα βρίσκουμε σήμερα. Πρόκειται δηλαδή για ένα αυτόχθονο απολιθωμένο δάσος.
[[Αρχείο:Σιγρι.jpg|μικρογραφία|Κορμός απολιθωμένου δέντρου.]]
Σήμερα από την φυσική διάβρωση των ηφαιστειακών πετρωμάτων αποκαλύπτονται εντυπωσιακοί ιστάμενοι και κατακείμενοι κορμοί δένδρων που φτάνουν σε μήκος ως και τα είκοσι μέτρα ενώ η διάμετρος των απολιθωμένων κορμών πλησιάζει τα τρία μέτρα. Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερης επιστημονικής αξίας ευρήματα έρχονται επίσης στο φως και από τις συστηματικές ανασκαφές που πραγματοποιεί το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου στην ευρύτερη περιοχή.
Γραμμή 53 ⟶ 62 :
Τα ευρήματα στην περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους αποκαλύπτουν ότι η περιοχή αποτελούσε τμήμα ενός μεικτού δάσους κωνοφόρων και αγγειόσπερμων δένδρων, ένδειξη ότι η χλωρίδα της περιοχής είχε εξελιχθεί σημαντικά. Τα κωνοφόρα αντιπροσωπεύονται από γένη των οικογενειών Ταξοδιίδες, Πρωτοπευκίδες, Πευκίδες και Κυπαρισσίδες. Στα αγγειόσπερμα ανήκουν αρκετά από τα απολιθωμένα είδη που έχουν προσδιορισθεί, όπως δένδρα Κανέλλας, Δάφνης, Λεύκης, Καρυδιάς, Οξιάς, Σκλήθρου, Πλάτανου, Σφένδαμου, πολλά είδη Δρυός (Βαλανιδιάς) κ.ά. Ιδιαίτερης σημασίας ευρήματα είναι τα απολιθώματα φοινικόδενδρων, αφού αποτελούν την πρώτη καταγραφή ιστάμενων απολιθωμένων φοινίκων. Η σύνθεση της απολιθωμένης χλωρίδας δείχνει ότι το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου αναπτύχθηκε σε υποτροπικό κλίμα.
===Προγραμματική σύμβαση με το Υ.ΠΕ.Κ.Α.===
Στις 21 Απριλίου 2012 υπογράφηκε η προγραμματική σύμβαση μεταξύ του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου για την ανάληψη δράσεων διαχείρισης, προστασίας και ανάδειξης της προστατευόμενης περιοχής Δυτική Χερσόνησος Λέσβου – Απολιθωμένο Δάσος του Εθνικού Καταλόγου του Δικτύου ΦΥΣΗ 2000.
| |||