Γρηγόριος Κυδωνιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 12 Οκτωβρίου [[1902]] χειροτονήθηκε μητροπολίτης [[Στρώμνιτσα|Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης]]. στηνΣτην οποία[[Στρώμνιτσα]] αγωνίστηκε για τη διατήρηση του ελληνορθοδοξου στοιχείου της περιοχής κατά τον [[Μακεδονικό Αγώνα]]. Για τοτον λόγο αυτό μέλη του βουλγαρικού κομιτάτου προσπάθησαν πολλές φορές να τον δολοφονήσουν ([[1905]]). Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τον απομακρύνει. Έτσι με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετατέθηκε στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στη Μικρά Ασία στις [[22 Ιουνίου]] [[1908]], όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Η Μητρόπολη Κυδωνιών είχε ως έδρα το [[Αϊβαλί]] (Κυδωνίες).

Η Μητρόπολη Κυδωνιών είχε ως έδρα το [[Αϊβαλί]] (Κυδωνίες) της Μικράς Ασίας. Μετά τον πρώτο διωγμό, το [[1918]] επέστρεψε μαζί με τους συγχωριανούς του στην πατρίδα του και αποφάσισαν να ξαναχτίσουν το [[Αϊβαλί]]. Το έτος [[1922]] πραγματοποιούσε συνεχείς εκκλήσεις προς τη δημογεροντία των Κυδωνιών να διαφύγουν οι Έλληνες από την πόλη προς τη [[Μυτιλήνη]] για να σωθούν από την επερχόμενη σφαγή, αλλά δυστυχώς δεν εισακούσθηκε με αποτέλεσμα στις [[22 Αυγούστου]] [[1922]] οι άτακτοι Τούρκοι να σφαγιάσουν 4.000 Έλληνες. Ο ίδιος ο Άγιος Γρηγόριος κατάφερε να έλθουν ελληνικά πλοία με αμερικανική σημαία και να παραλάβουν 20.000 από τις 35.000 των Ελλήνων της ευρύτερης μητροπολιτικής του επαρχίας. Ο ίδιος αρνήθηκε να διαφύγει μαζί τους. Συνελήφθη από τον κεμαλικό στρατό στις [[30 Σεπτεμβρίου]] [[1922]] και μετά από βασανισμούς, σφαγιάστηκε μαζί με δεκάδες ιερείς, τους προκρίτους της πόλης και πλήθος συμπολιτών του στις [[3 Οκτωβρίου]] [[1922]].